معماری Wat Phnom، نمایشی بی نظیر از تاریخ کهن

نام پایتخت کامبوج از تپه ای که این مجموعه معابد باستانی بر روی آن قرار دارند، گرفته شده است. معماری Wat Phnom که در سال 1372 میلادی ساخته شده، بر روی تنها تپه در فنوم پنه (Phnom Penh) قرار گرفته که نامش را به پایتخت کامبوج داده است. با توجه به افسانه، معبد در اصل برای میزبانی از مجسمه های بودایی ساخته شد که در درختی شناور بر روی یکی از رود های نزدیک آنجا پیدا شده بودند. در سال 1372 طبق گفته افسانه، بیوه ای ثروتمند با نام داون پنه (Daun Penh) به کنار درخت کوکی آمد که بر روی رودی در نزدیکی خانه اش شناور بود. او در داخل درخت چهار مجسمه برنزی بودا را پیدا کرد. پنه و همسایگانش از این کشف شگفت زده شدند و پرستشگاهی موقت بر روی تکه زمینی مرتفع در نزدیکی خانه اش ساختند. مردم محلی به افتخار او به آن تپه کوچک فنوم پنه یا تپه فنوم می گویند. پادشاه فونها یات، آخرین پادشاه امپراتوری خمر حدود 60 سال بعد از آن به فنوم پنه نقل مکان کرد. او دستور داد تا اندازه تپه را بزرگتر کنند و یک معبد چوبی بر روی آن بسازند. این نخستین بازسازی در تاریخچه Wat Phnom از بازسازی های پرشمارش در طول قرن های بعدی بود و بازمانده های حکومت فونها یات هنوز در یک استوپا (سازه ای به شکل یک گنبد که برای پرستش بوداییان ساخته می شود.) در پشت معبد اصلی نگهداری می شود که در زمان دسترسی به Wat Phnom قابل رویت می باشد. معبد اصلی در سال های 1434، 1806، 1894 و 1926 میلادی بازسازی شد. اهمیت آن در گذر سال ها بسته به میل پادشاهان افزایش پیدا می کرد یا کم می شد و بازسازی های عظیم برای رعایت ایدئولوژی های حکمرانان گوناگون، از جمله خمر سرخ (گروهی با ایدئولوژی مائوئیستی که از 1975 تا 1979 بر کامبوج حکومت کرد.) و پول پات (رهبر گروه خمر سرخ) انجام می شد. پرستشگاه ها و مجسمه های جدید اضافه شدند و دیوارهای اصلی پوشانده شده و در طی زمان های مختلف رنگ آمیزی شدند. امروزه معبد ترکیبی از سبک ها و معماری هایی از تاریخ بیش از 600 ساله آن است که شامل باغ های ساخته شده به دست فرانسوی ها در اواخر قرن نوزدهم و پرستشگاه هایی است که باورهای تائوئیست، کنفوسیوس گرایی و هندوئیسم را تبلیغ می کنند. ورودی اصلی بزرگ در راه پله شرقی قرار دارد و مسیر آن توسط شیرها و ناگا، مارهای اسطوره ای هندوئیسم و بودائیسم محافظت می شود. داخل معبد یک مجسمه برنزی بزرگ بودا قرار دارد. دیوارهای رنگ آمیزی شده که داستان آن را می گویند و نقاشی های دیواری روایت کننده ریمکر (شعری حماسی)، وژن خمری رامایانا (حماسه باستانی هندوستان) هستند. پرستشگاه های زیادی در تپه و اطراف معماری Wat Phnom قرار دارند ولی تعداد کمی از آن ها از آرامگاه دان پنه، بنیانگذار وات هستند. ورودی آرامگاه او معمولا توسط مردمی شلوغ شده که در حال پخش هدایا، غذا و دعا کردن برای دان پنه هستند و زنان بسیاری به اینجا آمده اند تا از بنیان گذار زن معبد در تاریخچه Wat Phnom قدردانی کنند. از دیگر جذابیت های قابل ذکر، پرستشگاه کوچکی بوده که مخصوص جن "پرآه چائو (Preah Chau) " است. جنی که درباره او چنین فکر می شود که از آنجا در برابر دشمنان محافظت می کند و در میان مردم ویتنام محبوب است. در آنجا ساعتی به شکل گل با عرض 200 فوت نیز وجود دارد که در اصل هدیه ای از طرف فرانسه در دهه 60 میلادی است اما در سال 2000 با نسخه ای جدید در زمان دسترسی به Wat Phnom به عنوان هدیه از طرف چین جایگزین شد.

پیش از رفتن بدانید

وات فنوم در مرکز فنوم پنه، بولوار نوردم (Norodom)، شمال راه 102 قرار دارد. از ساعت 7 صبح تا 6:30 بعدازظهر باز است. ورودی یک دلار بوده و دو دلار برای بازدید از موزه سایت گرفته می شود. وقتی می رسید و شروع به پیاده روی تا بالای تپه می کنید خودتان را برای محیطی تقریبا سردرگم کننده آماده کنید. دستفروشان و متکدیان سمج به دنبال جلب توجه شما هستند اما گردش به اندازه کافی راحت است. فقط حواستان به کیف پولتان در زمان دیدن معماری Wat Phnom باشد. همچنین باید از کسانی که پرندگان در قفس را می فروشند، دوری کنید. اغلب کودکان افرادی اند که این کار را می کنند. هدف این است که شما مبلغی پرداخت می کنید تا پرنده را آزاد کنید اما معمولا پرندگان آموزش دیده اند تا به قفس برگردند یا به دلیل استرس این کار جانشان را از دست می دهند. برای پی بردن به عمق فاجعه باید بدانید که برخی از پرنده ها از گونه های در خطر انقراض در تاریخچه Wat Phnom هستند.