چین | china

چین، پرجمعیت ترین کشور دنیاست که با جمعیتی بیشتر از 1٬3 میلیارد نفر، شرق آسیا جا خوش کرده است. این کشور توسط حزب کمونیست چین، در قالب نظام تک حزبی اداره میشود. کشوری زیبا و جذاب با چشم اندازهای طبیعی و متنوع که خیره کننده هستند و توریست های زیادی را جذب می کنند. چشم اندازهایش از استپ های جنگلی و بیابان هایی چون گبی و تکله مکان در ناحیه خشک شمالی نزدیک به مغولستان و سیبری شروع می شوند تا جنگل های زیر گرمسیری در سرزمین های مرطوب جنوبی نزدیک ویتنام، لائوس و برمه.
مناطق غربی کشور چین ناهموار است و مرز طبیعی آن مناطق توسط رشته کوه های هیمالیا و تیان شان با آسیای میانه و هند تقسیم می شود. نواحی شرقی کشور هم کم ارتفاع است و با ساحلی به طول 14500 کیلومتر، در جنوب شرقی با دریای جنوب چین و شرق با دریای شرق چین همسایه است که از سمت دیگر با تایوان، ژاپن و کره قرار گرفته اند.
امروزه کشور چین از نظر اقتصاد، بزرگترین صادر کننده و دومین وارد کننده کالاست و همین طور دومین اقتصاد بزرگ دنیا بر پایه تولید ناخالص داخلی را در اختیار دارد و همین طور به عنوان کشوری دارای سلاح هسته ای، از بزرگترین ارتش دائمی دنیا و دومین بودجه دفاعی بزرگ جهان برخوردار است. همچنین این کشور از سوی برخی از دانشگاهیان، تحلیل گران نظامی، اقتصادی و سیاسی، یک ابر قدرت بالقوه لقب گرفته است.

تاریخ

یافته هایی که توسط باستان شناسان کشف شدند نشان میدهد انسان ها از 2٫24 میلیون تا 250 هزار سال پیش در چین سکونت داشته اند. درست در غاری نزدیک به پکن نیز، فسیل هایی از انسان های مربوط به 680 تا 780 هزار سال پیش کشف شده که از گونه انسان های راست قامت پکنی بوده با توانایی ساخت آتش. در همین غار بقایای انسان خردمند نیز کشف شده که قدمت آن به 11 تا 18 هزار سال پیش از میلاد می رسد. برخی از محققان معتقدند شکل اولیه ای از نوشتار از حدود 33 هزار سال پیش از میلاد در چین وجود داشته است.
نظام سیاسی این کشور باستانی نزدیک به 6 هزار سال مبتنی بر سلطنت مطلقه ی موروثی بود. نخستین حکومتی که چین را متحد کرد دودمان چه این بود. آخرین دودمان پادشاهی این کشور هم چینگ بود که با تشکیل جمهوری چین به رهبری کومینتانگ حزب ملی چین نابود شد.
جمهوری چین به رهبری کومینتانگ، پایتخت خود را به تایپه در تایوان منتقل کرد و حکومت آن امروزه به تایوان،کینمن، ماتسو و چند جزیره دوردست دیگر محدود شده است. از آن هنگام جمهوری مردمی چین و جمهوری چین درگیر اختلافات سیاسی شدیدی با یکدیگر در مورد حق حاکمیت و وضعیت سیاسی تایوان بوده اند.

آداب و رسوم

در این کشور نیز افراد مسن تر باید در ابتدا مورد احترام قرار گیرند. دست دادن، متداول ترین شکل احترام گذاشتن به افراد خارجی است. بسیاری از چینی ها در زمان احترام گذاری به شخصی، به زمین نگاه می کنند. شخص را با عنوان تجلیلی و نام کوچک صدا می نمایند. چینی ها بسیار خوش مشرب بوده و به مزاح علاقه دارند. یکی دیگر از رسوم چینی ها این است که ترجیح می دهند از میهمانان خود، خصوصا میهمانان خارجی، در اماکن عمومی پذیرایی کنند.
اگر به منزل یک چینی دعوت شدید و فنجای چایتان مداوم پر شد تعجب نکنید. این رسم با نام" پرکردن چای" معروف است. میزبان به طور متناوب، فنجان خالی شده چای را پر می کند و شخصی که فنجانش پر می شود به رسم تشکر، ضربه آرامی به میز می زند.
سال نو چینی نیز از مهم ترین تعطیلات سنتی مردم چین است. گاهشماری چینی، گاهشماری ترکیبی شمسی- قمری است و حرکت خورشید، ماه و ستارگان، تعیین کننده روزها، ماه ها و سالها هستند. سال نو، با پدیدار شدن ماه در نخستین روز سال آغاز می شود و به همین علت گاه به آن سال نوی قمری نیز گفته می شود. جشن سال نو، عموماً پانزده روز به طول می انجامد و با جشن فانوس پایان می یابد.