تاکید بر لزوم توجه به محوطه های باستانی چم شیر

ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، تاکید بر لزوم توجه به محوطه های باستانی چم شیر صورت پذیرفت.

سد چم شیر در 25 کیلومتری جنوب شرقی شهر دوگنبدان در استان کهگیلویه و بویراحمد و روی رودخانه زهره در مراحل پایانی ساخت قرار دارد و شمارش معکوس برای آبگیری آن نگرانی ها را درباره تکرار یک فاجعه دوچندان کرده است؛ سدی که روی سازند گچساران یعنی همان سازندی که سد گتوند روی آن بنا شده، ساخته شده است. اکنون سد چم شیر در آستانه آبگیری است و واکنش های فعالان محیط زیست و البته کنشگران میراث فرهنگی را نیز برانگیخته است؛ با آبگیری این سد محوطه گسترده ای از دوره ساسانی برای همیشه غرق خواهد شد.

در سال 1396 در نتیجه گمانه زنی و ارزیابی اولیه باستان شناسان در محدوده آبگیری سد چم شیر 120 محوطه باستانی شناسایی شد. کاوشگران همچنین استقرارگاه های موقت زیادی متعلق به عشایر کوچ رو را شناسایی کرده اند.

در این راستا عقیل عقیلی (باستان شناس) که دو فصل کاوش نجات بخشی را در منطقه باستانی چم شیر گذرانده، در صفحه شخصی خود نوشت:

مکانی که در آن، منابع نفتی و گازی فراوان وجود دارد و همه در این منطقه یعنی مجاورت رود زهره و در فاصله کوتاهی از خلیج فارس قرار گرفت. بعد از حضور بنده در دو دوره کاوش باستان شناسی نجات بخشی در این منطقه و در بررسی گزارشات متعدد که حاصل تلاش همکاران باستان شناس در رابطه با محوطه هایی که در بخش قبل و بعد از سد وجود داشتند، میتوان به این نتیجه رسید که زندگی از چیزی حدود 7 هزار یا 8 هزار سال قبل از میلاد مسیح در مجاورت رود عظیم زهره در جریان بوده و تا دوران هخامنشی و دوران پهلوی و حتی حال حاضر هم جریان داشت.

متاسفانه در صورت آبگیری سد چم شیر این منطقه زیبا با زندگی عشایری و تمام حیات و تاریخی که در آنجا وجود دارد، زیر آب خواهند رفت. تشخیص داده شد که این محوطه روی گسل قرار دارد و حتی بدلیل وجود سازندهای نمکی، آهکی و از جنس گچ آب ذخیره شده در مخزن تحت تاثیر این میزان مواد طبیعی قرار خواهد گرفت و خود موضوع پیچیده ای خواهد شد.

نه تنها حیات در مخزن سد از بین خواهد رفت بلکه آثار تاریخی بسیاری هم در این منطقه وجود دارد که آنها هم به دلیل عدم بررسی کامل به زیر آب می روند و در عمق 10 الی 20 متر از آب مدفون می شوند. این اتفاق منجر می شود که ما فرهنگ های متعدد به همراه آثار تاریخی و موزه ای فراوانی را در این منطقه از دست بدهیم.

دمای هوا در این منطقه از اواسط فروردین شروع به بالا رفتن می کند و در پایان تابستان به اوج خود می رسد و با ذخیره شدن آب در پشت سد عملا حجم زیادی از آب در فصول گرم تبخیر خواهد شد. این منطقه مهمترین مکان برای عشایر است که می خواهند فصل سرد را در آن بگذرانند و برای شروع فصل گرم به سر حدات خنک تر کوچ کنند. می شود با نمایش همین روند زندگی عشایری درآمد برای عشایر عزیز و زحمتکش و کل مملکت از طریق وارد کردن گروههای گردشگر خارجی حاصل کرد و از این منطقه و حیاتی که در آن وجود دارد، به صورت حرفه ای تر درآمدزایی کرد.

متاسفانه تاکنون تعداد زیادی درخت از بین رفته، بعضی نقطه ها که از کف تراشیده شدند و در بخشهایی از این منطقه زیبا طبیعت به شکل بازگشت ناپذیری تخریب شده است.

این یعنی کوچ اجباری انسانهایی که در اینجا زندگی می کنند. کوچ اجباری حیوانات، نابودی پوشش گیاهی و طبیعی منطقه و دستکاری بی برنامه در طبیعت بکر این محوطه بزرگ که پیامدهای زیست محیطی خود را به همراه خواهد داشت نه تنها برای آینده این مکان بلکه برای جغرافیای کل کشور عزیزمان ایران.