زادروز حکیم ابوالقاسم فردوسی؛ سراینده اثری عظیم و ماندگار

بیش از 1100 سال از روزی که استاد سخن، ابوالقاسم حسن پور علی طوسی معروف به ابوالقاسم فردوسی پا به عرصه وجود گذاشت، گذشته است. فردوسی در سال 329 هجری قمری در پاژ از توابع طبران توس بدنیا آمد. پدرش دهقان و صاحب ده بود. کودکی و نوجوانی او در دوران سامانیان و ادامه آن در دوره غزنویان گذشت. بنا به شواهد موجود در شاهنامه، او با زبانهای دری، عربی و پهلوی آشنایی داشته و از حامیان ادبیات فارسی بوده است. تنها اثری که با اطمینان میتوان متعلق به فردوسی دانست، شاهنامه است. شاهنامه فردوسی مهمترین اثر او و یکی از بزرگترین آثار ادبی کهن پارسی هست. با ما در مقاله زادروز حکیم ابوالقاسم فردوسی همراه شوید تا از سال تولد فردوسی به هجری شمسی و ویژگی های فردوسی آگاهی یابید.

شاهنامه

سرودن شاهنامه فردوسی حدود پانزده سال طول کشید و در سال 384 به پایان رسید. ولی از آنجا که او بر این باور بود که ندیدم کسی کش سزاوار بود، هیچ پادشاهی را لایق هدیه گرفتن اثرش ندانسته و چندین سال آن را مخفی نگه داشت و در همین حین، بخشهای دیگری را به کتاب افزود. پس از حدود ده سال و زمانیکه فردوسی فقیر شد و فرزندش را از دست داد، کتابش را پس از ویرایش و اضافه نمودن بخشی در مدح و وصف شاه، در شش یا هفت جلد به سلطان محمود غزنوی تقدیم نمود. در آن زمان اثرش مورد بی لطفی واقع گشت و پاداش مورد انتظار فردوسی هیچ وقت برایش فرستاده نشد.

از همین رو، بخشهای دیگری در اظهار ناامیدی از اطرافیان سلطان به آن اضافه گشتند. از جمله داستانهای شاهنامه میتوان بیژن و گرازان، خسرو و شیرین، زال و رودابه و کین نریمان را نام برد که حدس زده می شود داستانهای بیژن و منیژه، رستم و اسفندیار، رستم و سهراب، داستان اکوان دیو و داستان سیاوش در جوانی فردوسی سروده شده اند.

مرگ فردوسی

آخرین اشاره ای که براساس مقاله ویژگی های فردوسی به سن وی شده است، در حدود هشتاد سالگی بود. او در سال 416 فوت کرد و در باغ شخصی خود در توس مدفون شد. ساختمان آرامگاه فردوسی در سال 1302 و به دستور والی وقت بنا گشت. آخرین بازسازی این آرامگاه متعلق به سالهای 43 تا 47 است که طی آن، ساختمان فعلی بنا شد. آرامگاه وی که با موزه توس ادغام شده، روزانه پذیرای بازدیدکنندگان و علاقمندان فراوانی است.