پل دلاک یکی از آثار تاریخی دوره صفویه است

سیری در ایران/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، پل دلاک یکی از آثار تاریخی دوره صفویه است.

این اثر در تاریخ 19 اسفند 1380 با شماره ثبت 4869 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. پل دلاک در مسیر جاده کاروان رو دوره صفوی تهران قم واقع شده است. راه کاروان رو دوره صفویه که از تهران به قم می رود، پس از گذشتن از پل رودخانه شوربه سوی کاروانسرای حوض سلطان رفته، از میان منطقه دریاچه نمک و از بالای کاروانسرای صدرآباد و کاروانسرای دلاک گذشته و پس ازعبور از پل مورد بحث به قم منتهی می شود. در اواخر قرن 19 به دلیل تغییر مسیر رودخانه ساوه و گسترش اجتناب ناپذیر دریاچه نمک رفت و آمد در این جاده متوقف شد و جاده امروزی تهران قم که به دوره قاجار مربوط می شود، جایگزین آن شد.

پل دلاک در مسیر راه قدیمی تهران قم نزدیک کاروانسرای دلاک و روی رودخانه قره سو بنا شده و از آثار دوره صفوی است. بقایای باشکوه کاروانسرای حسن آباد و یک چاپارخانه خشتی و دهانه های قوسی شکل پل دلاک که با انحنایی روی پیچ و خم رودخانه زده شده، در یک محدوده قرار دارد. مسیر رودخانه امروزه منحرف و به طرف جنوب کشیده شد.

این پل مجموعاً 153 متر طول، 6 تا 80/5 متر عرض و 18 دهانه دارد. با توجه به انحناهای پل، ساختمان آن از چند بخش تشکیل شده است. طولانی ترین بخش پل که 70 متر بوده، دارای هفت دهانه است که عرض هر دهانه بالغ بر 5 تا 50/6 متراست. به غیر از آن قسمت پل که نزدیک کاروانسرا قرار دارد، کلیه پایه های پل دارای موج شکن های نیمه مدوری است که در جهت مخالف جریان آب قرار دارند. در انتهای بخش جنوبی پل، اولین انحراف در مسیر مستقیم پل، یک انحراف محوری سه متری به سوی غرب است. بدنبال آن به بخش دیگری از پل به طول 44 متر با شش دهانه می رسیم که عرض هریک پنج متر است. در انتهای شمالی بخش دوم، دومین انحراف در طول تنها یک دهانه که عرض آن 50/4 متر است، پدید می آید. پس از آن بخش چهارم پل به طول 24 متر با چهار دهانه کم عرض قرار دارد.

وجه تسمیه این پل به قول اهالی این بود که در زمانهای دور یک مرد دلاک (سلمانی) قصد عبور از رودخانه را داشت که گرفتار سیل شد و آب او را برد. بعد از این واقعه، افراد خیر درصدد برآمدند تا پلی روی این رودخانه بسازند که دیگر کسی گرفتار سیل نشود.