جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو بعد از یک سال وقفه برگزار می شود

ایرنا/ براساس آخرین خبرهای منتشر شده، جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو بعد از یک سال وقفه برگزار می شود.

چهل و چهارمین جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو (UNESCO) در شهر فوجوی چین تشکیل می شود و از 16 تا 31 ژوئیه (25 تیر تا 9 مرداد) به صورت آنلاین ادامه خواهد یافت. این جلسه ترکیبی از موضوعات سال گذشته و امسال است که در طول آن بسیاری از اماکن و جاذبه های گردشگری جهان به عنوان میراث جهانی معرفی خواهند شد.

طبق برنامه در تاریخ 16 ژوئیه، آدری آزولای، مدیر کل یونسکو در افتتاحیه جلسه شرکت خواهد کرد. در این جلسه، کمیته میراث جهانی وضعیت حفاظت 225 مکان که قبلا در میراث جهانی یونسکو ثبت شده اند و اکنون 53 مورد از این اماکن را که در معرض خطر قرار گرفته اند، بررسی خواهند کرد.

در این دور از نشست در تاریخ 18 ژوئیه، ساعت 9:45 صبح به وقت پاریس، مدیر مرکز میراث جهانی یونسکو یک کنفرانس مطبوعاتی را برگزار می کند که به صورت آنلاین پخش خواهد شد.

همچنین از 24 ژوئیه، کمیته میراث جهانی شروع به بررسی اماکنی خواهد کرد که برای ثبت در فهرست میراث جهانی یونسکو نامزد شده اند. این برنامه با نامزدهایی آغاز می شود که از سال گذشته در نوبت بررسی بودند. در میان این نامزدها نام منطقه هوارامان و راه آهن سراسری از ایران بچشم می خورد.

منطقه هورامان

جاذبه فرهنگی منطقه هورامان شامل روستاهای زراعتی است. ساکنان این روستا در شیب های تند به کشاورزی می پردازند. این منطقه در استان کردستان واقع شده و ساکنان آن به گویش هورامی که یکی از شاخه های زبان گورانی است، سخن می گویند. این منطقه عمدتا کوهستانی و دارای دره های پرپیچ و خم و عمیق و رودبارهای بیشمار است. از مجموع آب این چشمه ها و رودبارها دو رودخانه سیروان و لیله تشکیل می شوند که در نقطه ای به نام دروله در نزدیکی مرز ایران و عراق به هم می پیوندند.

براساس تحقیقات باستان شناسی، قدیمی ترین ساکنان غرب ایران که هورامان امروزه نیز جزئی از آن است، مردمانی به نام کرتو در حدود هزاره هشتم قبل از میلاد بوده اند که معیشتشان را از دامداری می گذراندند و زندگی کوچ نشینی داشتند که بعدها و در حدود هزاره دوم قبل از میلاد، اولین دسته از آنان یکجانشین شدند و اولین شهر را در منطقه هورامان بنا نهادند. این شهر معروف باستانی که در منطقه ای به نام آتورگه قرار گرفته بود، ءاتوور نام داشت و توسط آشوریان حدود 3هزار سال پیش به آتش کشیده شد و اکنون در زیر تلی از خاک مدفون است. آتورگه نام قدیمی مکانی در مجاورت پاوه امروزی است که شامل حد فاصل بانوره تا روستای زردوئی است. نام روستای زردوئی تا حدود 200 سال پیش آتورگه بوده که بعدها به زردوئی تغییر نام یافت. بنابراین اولین یکجانشینان هورامان، اجداد مردم زردوئی هستند.

راه آهن سراسری ایران

پیشینه احداث و بهره برداری موفق نخستین راه آهن در ایران به دوره قاجار در سال 1227 خورشیدی از رشت به بندر پیربازار و بندر انزلی باز می گردد و بقایای این مسیر هنوز در مسیر رشت به پیربازار و یک لوکوموتیو بخار در محوطه اداره کل بنادر استان گیلان وجود دارد.

ایجاد راه آهن سراسری در ایران همواره یکی از آرزوهای بزرگ و ملی محسوب می شد و با اینکه در حدود نیم قرن کوشش هایی برای تحقق آن به عمل آمده بود، تحقق کامل این آرزوی ملی تا سال 1306 به طول انجامید. در سال 1306، قرارداد نقشه برداری برای احداث خطوط راه آهن با کنسرسیومی متشکل از کمپانی آمریکایی یولن و شرکت های آلمانی فیلیپ هولتسمان- ویولیوس برگر و زیمینس باواونیون به بهای هر کیلومتر حداکثر 368 تومان بسته شد.

بهره برداری کامل از راه آهن سراسری ایران در سال 1314 آغاز شد. علی منصور، وزیر راه و شهرسازی وقت در دوازدهم مرداد 1314 لایحه ای برای تشکیل مؤسسه راه آهن دولتی کشور به تصویب مجلس شورای ملی رساند تا از اول مهر 1314 نگاهداری و به کار انداختن کلیه اموال و اثاثیه و ابنیه و وسائل نقلیه و ساختمان های فنی متعلق به خطوط آهن و کشتیرانی دریاچه ارومیه را به عهده بگیرد.