سفرنامه چین، به قلم جهانگرد، رضا علمداری | قسمت اول

چین، این کشور افسانه ای و کهن، مقصد سفر تازه من هست و همین بهانه ای شد برای نوشتن سفرنامه و همراه کردن شما عزیزان با خودم.  گوشه و کنار این کشور پهناور، پر از شگفتی و اماکن دیدنی هست که میشه برای بازدیدش روزها و ماه ها وقت گذاشت، به اجبار اما از بین جاذبه های گردشگری چین، چندتایی رو گلچین کردم تا هم سوژه ای باشه برای مستند بعدی ام و هم برای نوشتن سفرنامه و بردن شما با خودم به سرزمین اساطیری چین. در ادامه از روز به روز سفر براتون میگم از تمامی مکان هایی که از دیدنشون شگفت زیده شدم، هرچند که فیلترینگ در کشور چین بسیار سخت گیرانه است و انشار عکس ها و دسترسی به صفحات اجتماعی هم سخت. روز اول سفر معمولا به استراحت، آشنا شدن با محیط و گرفتن بلیط های مقاصد شهری میگذره اما روزهای بعدی، طبق برنامه پیش میرم، چون کشور چین پهناور هست، پر از عجایب دیدنی و وقت کم ...

بازدید از کاخ تابستانی پکن

کاخ تابستانی پکن حدود هزار سال قدمت داره. تقریبا یک ساعتی با مرکز شهر فاصله و اگر میخواین ارزون در بیاد اصلا به تاکسی فکر نکنید. میتونید با اتوبوس یا مترو ازش دیدن کنید. مجموعه نسبتا بزرگیه، تعداد زیادی ساختمون قدیمی و باغ های چینی داره و از یک طرف به یک دریچه بزرگ ختم میشه. اصلی ترین منظره اش، کاخ اصلی از روی دریاچه هست و واقعا فوق العادست. دیگه براتون بگم که....کم کم با روحیات چینی ها دارم آشنا میشم، یه جورایی قلقش داره دستم میاد. اینجا کلاً همه چینین! انقدر زیادن که چنتا دونه توریست اصلا به چشم نمیان.

بازدید از دیوار چین و حس بی نظیر قدم زدن بر روی آن ...

یه روز فوق العاده، جای همه خالی. صبح اول وقت راه افتادیم به سمت دیوار موتیانیو، یکی از زیباترین بخش های دیوار چین. اولین نفر وارد منطقه شدم! برای فیلم برداری هوایی سعی کردم به موقع اینجا باشم، نسخه های اصلی فیلم هم در مستندی که مشغول ساختش هستم با کیفیت خیلی بالا و به زودی پخش خواهد شد.

کمی بیشتر درباره شهر پکن

پکن، شهر افسانه ها، شهر ممنوعه، بزرگترین معماری چوبی جهان که بیش از بیست امپراطور در آن حکمرانی کرده اند. الان که این مطلب رو براتون مینویسم در اتوبوس به سمت ووتایشان هستم، فعلا هم اینترنت برقراره. اینجا اونقدر همه چی مدرنه و اینترنتی، که محلی برای خرید اعتبار تلفن وجود نداره و باید حتما با اپلیکیشن و کارت بانکی خریداری بشه، باید کسی رو پیدا کنم که برام این کارو بکنه. داشتم راجع به شهر ممنوعه میگفتم، اژدها در فرهنگ چین نماد قدرت امپراطوری بوده و پسر آسمان (امپراطور)، اژدهای حقیقی خوانده میشه. واقعیت اینه که شهر ممنوعه به شکل غیر طبیعی بزرگه و تمام این مجموعه پر از بناهای کوچک و بزرگ و ایوان هایی با اختلاف سطح و نرده های سنگی که روی تک تک اونها استاد کارها مجسمه ساختند اما متاسفانه تمام اشیا و جزئیات از اینجا برده شده و حسی که به آدم میده خیلی زنده نیست. اتاق ها عمدتا خالی و روزی حدود صدهزار بازدید کننده چینی! در بخش هایی از شهر بیشتر احساس می کردم به ی استادیوم ورزشی اومدم که مسابقه دوتا تیم چینی رو ببینم. روی هم رفته نمیشه به چین اومد و شهر ممنوعه رو ندید، مجموعه ای به مساحت هفتصد هزار متر مربع و شامل نه هزار اتاق.

 منطقه ووتایشان

منطقه ووتایشان، از مقدس ترین اماکن بوداییان است. کوهستان ووتای که در اطراف این روستا چرخیده از پنج قله مقدس تشکیل شده. حدود نه ماه از سال جاده های این منطقه معمولا در اثر بارش برف بسته است. تاریخ ساخت عبادتگاه ها در اینجا به قرن اول برمیگرده و تعداد بسیار زیادی صومعه در میان درخت های انبوه این کوهستان به چشم میخور.بنای سفید رنگی که در عکس می بینید، سْتوپا نامیده میشه که از نمادهای آیین بوداست. حدود دویست یوان ورودیه این روستاست که خود چینی های توریست هم باید پرداخت کنند. اصولا ورودیه ها در چین بسیار گرونه و برای خارجی و داخلی ها یک قیمته ( بر خلاف بسیاری از کشورها از جمله ایران). البته به نظرم علت این نظم و مراقبت خوبی هم که از اماکن دیدنیشون میشه همین پولیه که بابتش میگیرن.

شهر پینیائو، با اصالت و دیدنی

تو شهر پینیائو که قدم میزنی، جزئیات زندگی باستانی چین رو میبینی. باورش سخته اما این شهر دو هزار و هفتصد سال قدمت داره و بسیاری از خونه ها و دیوار اطراف شهر کاملا سالمه. معماری فوق العاده زیبای چینی رو میشه تو خونه های اینجا دید. اکثر خونه های مربوط به افراد ثروتمند و یا طبقه حاکم برای دیدن عموم باز هستن. به نظرم نقطه تمایز طراحی این خونه ها در مقایسه با بقیه معماری ها حیاط خلوت ها، ایوان ها و ورودی هاست. معمولاً اتاق ها کوچکند و راهروها و حیاط های کوچک زیبا آنها را از هم جدا می کنند. وارد خانه که میشوید، چند اتاق و یک حیاط کوچک، محل زندگی خدمه را تشکیل میدهد، ادامه که میدین هر راهرو به حیاطی بزرگتر و اتاق های مجلل تر و گاهاً طبقات بیشتر ختم میشه.حوض، در معماری ایرانی جایگاه خاصی دارد، و در چین جای خودش رو به چیزی شبیه به گلدان های بلندی داده که در آن ماهی قرمز نگهداری می کنند.

روز هشتم سفر و حرکت به سمت مقصد بعدی ...

خداحافظی با شهر پینیائو سخت بود این شهر واقعا دیدنی بود، پیشنهاد می کنم به دوستانی که قصد سفر به چین دارن از اینجا حتما دیدن کنن. از اینجا به شهر شییَن میرم، برای دیدن بافت قدیمی شهر، کوه هوآشان در صد و بیست کیلومتری شهر که مناظر و فعالیت های هیجان انگیزی قرار اونجا انجام بدم و ارتش تراکوتا که بسیار معروفه و شامل ارتشی از سفاله که در یک ساعتی شهر قرار گرفته. خوشبختانه این مسیر رو میشه با یکی از بهترین و پیشرفته ترین وسایل حمل و نقل عمومی چین طی کرد. قطار سریع، که سی صد کیلومتر سرعت داره و در بعضی اوقات به سی صد و پنجاه هم میرسه. برای مثال مسیر هزار و سی صد کیلومتری پکن به شانگهای رو در چهار ساعت و نیم طی می کنه. به زودی اما با شما باز هم همراه میشم و تا اون موقع می تونید از طریق ایسنتاگرام من به آدرس " https://www.instagram.com/rezaalamdari_/ " سفرم رو روز به روز دنبال کنید.