سفری مجازی به استانبول، همراه با همگردی | سفرنامه استانبول ( قسمت اول )

اوایل مهر برای یک سفر 5 روزه به استانبول برنامه ریزی کردم. با اینکه چندین بار از این شهر به عنوان ترانزیت استفاده کرده بودم ولی هیچ وقت داخلش نرفته بودم. بنابراین تصمیم گرفتم تا یک سفر کوتاه به این شهر داشته باشم. اول تصمیم داشتم با تور برم ولی بعدا منصرف شدم و تصمیم گرفتم تا هتل را خودم رزرو کنم. علت هم این بود که عموم هتل های چارتری در محله تکسیم بود و من ترجیح می دادم در منطقه سلطان احمد که منطقه توریستی استانبوله هتل داشته باشم. بنابراین فقط پرواز رو رزور کردم که رفت و برگشت با هواپیمایی زاگرس بود و در اون تاریخ یک میلیون و صد هزار تومان قیمتش بود. برای انتخاب هتل هم از سایت بوکینگ کمک گرفتم و طبق معمول مهمترین شاخص انتخابم امتیاز هتل بود که باتوجه به جمیع جهات هتل اسفندون را انتخاب کردم. هتل دارای امتیاز 8.7 از 10 بود و قیمتش برای 5 شب حدود 230 دلار بود. ساعت بد پرواز زاگرس که 9:45 دقیقه شب بود مجبورم کرد تا یک شب اتاق اضافه بگیرم. کارهای مربوط به فرودگاه را هم قبلا انجام داده بودم. با یک چمدان عازم سفر شدیم و با توجه به اینکه حدس می زدم فرودگاه شلوغ باشه و البته مثل دفعه های قبل هم فست ترک (Fast Track) نداشتم کمی زودتر حرکت کردیم. البته حدسم هم درست بود چون فرودگاه به شدت شلوغ بود تا جایی که صف کارت پرواز نیم ساعت طول کشید. دلیل شلوغی صف هم چالش مسافرها با مسئول کانتر بخاطر محدودیت بار 20 کیلویی زاگرس بود که 10 کیلو از بقیه ایرلاین ها کمتر بود. پرواز به نسبت خوب بود و با تصوری که من از ایرلاین زاگرس داشتم متفاوت بود. غذا سبزی پلو با گوشت بود و بعد هم یک پذیرایی دسری داشت که متشکل از نوشیدنی و بیسکویت و دسر بود و در مجموع خوب ارزیابی میشد. پرواز بدون تاخیر حرکت کرد و بعد از حدود 3.5 ساعت به استانبول رسید. . برای رفتن به هتل هم از همون تاکسی های فرودگاه استفاده کردیم و نشد که از اوبر استفاده کنم،چون سیم کارتهای فرودگاه بنظرم گرون بود، سیم کارت های ترکسل حدود 110 لیر و وودافون 240 لیر بود که با لیر 1140 تومنی اصل قیمتش مناسب نبود. فاصله هتل تا فرودگاه حدود نیم ساعت بود و هزینه تاکسی هم 50 لیر شد و بالاخره ساعت 2 صبح به هتل رسیدیم. مسئول پذیرش هتل فکر کرده بود ما نمی آییم و بخاطر همین هم توی بوکینگ عدم حضور برای ما زده بود. درنهایت اما اتاق رو تحویل گرفتیم و خوابیدیم تا صبح بریم و شهر رو ببینیم.

ایاصوفیه کوچک

صبح بعد از صرف صبحونه در هتل، پیاده راه افتادیم و اولین محلی که بعد از 5 دقیقه راه رفتن بهش رسیدیم یک مسجد( مدرسه ) بود که به نام احمد یسوی یا ایاصوفیه کوچک معروف بود. این مسجد هم مثل بسیاری از مساجد استانبول، ابتدا کلیسا بوده و بعد از تبدیل شدن استانبول به مرکز خلافت اسلامی به مسجد تبدیل شده بود. هرچند هنوز هم در جاهای مختلفش، آثار و بقایای دوره مسیحیت به خوبی دیده می شد. حجره های مختلفی که کنار مسجد بود به مرکز فروش صنایع دستی تبدیل شده بودند که البته قیمت اجناسشون به نسبت خوب بود. اونجا چای پرتقال هم خوردیم که به گفته خودشون ارگانیک بود و طعم جالبی داشت. قیمت چای پرتغال هم یک لیر بود. تو حجره یه پیرمرد ترک اومد و کمی از مسجد برامون گفت و درخواست کرد که در نشان دادن بقیه جاهای دیدنی همراهمون باشه. من هم چون ازش خوشم اومد بهش گفتم باهامون بیاد.

مسجد احمدپاشا

بعد از اونجا ما رو به مسجد احمدپاشا برد که به گفته ایشون، شش تکه از سنگ های حجرالاسود در بخش های مختلف مسجد چسبانده شده بود. مسجد کارکرد مدرسه علمیه و مدرسه قرآن هم داشت. بازدیدمان که پیان گرفت، نزدیک ظهر بود و ما در کنار همون محل مسجد سلطان احمد، یک رستورانپیدا کردیم و کباب ترکی سفارش دادیم. بعدش هم چایی با باقلوا را به عنوان دسر خوردیم. قیمت کباب ترکی بین 15 تا 20 لیر بود و چایی هم 3 لیر، باقلوا هم ظرفی 10 لیر بود با سه تا تیکه باقلوای بزرگ.

مسجد سلطان احمد

بعد از صرف ناهار به مسجد سلطان احمد رفتیم. مسجد سلطان احمد نه به زیبایی مساجد ما اما دیدنی بود. برای ورود باید حجاب رعایت بشه و اگر هم شلوار داشته باشید یک البسه دامن طوری بهتون می دهند که بپوشید و ورود هم رایگانه. جلوی مسجد سلطان احمد دو ابلیسک و یک مجسمه هم هست که قدمتشون از 3500 سال تا 1000 سال قبل هست و تاریخچه جالبی داره، مخصوصا یکی که از دوره فرعونه و در مصر ساخته شده و بعد با حمل روی الوار چوب به اونجا اومده.

مسجد ایا صوفیه

در فاصله اندکی از اونجا مسجد ایاصوفیه قرار داره که الان البته تبدیل به موزه شده. موزه ایاصوفیه برای من خیلی جالب بود، مخصوصا بقایایی که از پیامبران و ائمه مونده بود که البته بنظر واقعی نمی اومد. از عصای موسی و شمشیر داوود و مو و دندان پیغبر اسلام گرفته تا شمشیر خلفا و حضرت علی و پیراهن حضرت فاطمه! ورودی موزه 40 لیر بود که البته می شد یک کارت موزه 80 لیری هم گرفت که ورود برای موزه ها رو تا 5 روز رایگان و بدون صف می کرد. موزه ها البته هرکدوم در یک روز از هفته تعطیل بودند که در هنگام بازدید باید حواستون به اون باشه.

چند نکته مهم

خلاصه تا بازدیدهای ما تموم شد ساعت حوالی 7 شب شد و دوست ترکمون هم ازمون خداحافظی کرد. البته وقت خداحافظی به ما گفت که بهش مقداری پول بدیم که چون خیلی مودب و ماخوذ به حیا بود به همین خاطر هم من بیشتر بهش دادم. نرخ معمول برای همچین آدمایی برای یک روز 20-25 دلاره، البته همه چیز توافقیه. تو ترکیه کلا باید حواستون جمع باشه که آدمهای مختلف ازتون الکی پول نگیرن و اصولا ترکها خیلی در برخورد با مسافرا مخصوصا از نوع ایرانیش منصف نیستن. البته این همراهمون برامون یک کارت حمل و نقل و یک سیم کارت هم خرید. این کارتها 10 لیر قیمت داره و برای چند نفر قابل استفاده است. در کنار ایستگاه های وسایل حمل و نقل عمومی هم میتونید اونها رو به هر مقدار که دوست دارید شارژ کنید و برای اتوبوس، مترو و تراموا استفاده کنید. اینجوری تقریبا هزینه حمل و نقل نصف می شه. برای تاکسی هم می تونید اپ اوبر رو دانلود کنید روی گوشیتو

ن ولی حتما باید اینترنت داشته باشید. به همین خاطر هم درنهایت من سیم کارت وودافون گرفتیم که با 4 گیگ اینترنت قیمتش 90 لیر شد. البته 2 گیگ هم داشت که قیمتش 70 لیر بود اما من نگرفتم. آخر روزمون به پیاده روی در کنار اسکله و رودخانه گذشت و با توجه به نم نم بارون بسیار خوش گذشت. شام رو هم در رستوران Doy-Doy خوردیم، سوپ و ماهی سفارش دادیم که طعمش به نسبت خوب بود.