جاهای دیدنی ایران در اردیبهشت: سفری به ناشناخته های سرزمین کهن

اردیبهشت به عنوان دومین ماه از فصل بهار همیشه به سبب آب و هوای عالی و زیبایی هایی که در طبیعت چشم انتظار گردشگران هستند، ماهی محبوب برای سفر به شمار می رود. در این ماه، در گوشه و کنار ایران جاذبه های متعددی آماده میزبانی از گردشگران می شوند تا خاطره ای شیرین را از سفر برایشان خلق نمایند. با ما در مقاله جاهای دیدنی ایران در اردیبهشت همراه شوید تا شما را با شماری از جاذبه های دیدنی ایران در اردیبهشت آشنا کنیم. قطعا، آشنایی با دیدنی های ایران در اردیبهشت برایتان جالب خواهد بود.

ترکمن صحرا

ترکمن صحرا منطقه ای دیدنی و زیبا در شمال شرقی ایران بوده که از سمت غرب به دریای خزر، از شمال به ترکمنستان، از شرق به خراسان و بجنورد و دره گز و از جنوب به کوهپایه های جنگلی البرز شمالی محدود می شود. این منطقه از لحاظ آب و هوایی، پوشش گیاهی، خاک و زندگی جانوری از سایر مناطق شمال کشور متمایز بوده و این با کاهش ریزش های جوی، رطوبت نسبی هوا و افزایش درجه حرارت از غرب به شرق مشخص می شود. ماه بهمن پرباران ترین و ماه تیر خشک ترین ماه سال در این منطقه هست. سفر به این منطقه هم در فصل بهار بسیار دل انگیز است.

پوشش گیاهی ترکمن صحرا با عملکرد پدیده آب و هوایی، ارتفاع و موقعیت جغرافیایی و خاک منطقه ارتباط مستقیم دارد و در این میان، خاک، درجه حرارت و رطوبت از مهمترین عوامل تعیین کننده در نوع و زمان رشد گیاهان منطقه به شمار می روند. پوشش گیاهی شمال گرگان رود نسبت به جنوب آن فقیرتر بوده و اغلب گیاهان شورپسند و مقاوم در برابر خشکی نظیر اشنیان و گز که برای پرورش شتر و بز و تا حدودی گوسفند مناسب بوده، می روید و برعکس در جنوب گرگان رود، پوشش گیاهی بسیار غنی بوده و انواع گیاهان چمنی و تیره گندمان نظیر جو خودرو به علاوه گیاهان متنوع دیگر نظیر برموس، فالاریس و دم می رویند که برای پرورش گوسفند و گاو مناسب است.

جانوران آن از انواع جانوران منطقه نیمه بیابانی تا جنگلی بوده و میتوان از گرگ، روباه (روباه ترکمنی)، کفتار، خرگوش، موش صحرایی، جوجه تیغی، مار و آهو در بخش شرقی آن، پرندگانی مثل اردک و غاز در مرداب ها و چمنزارهای مرطوب، کبوتر چاهی، گنجشک، سار، دراج و قرقاول در بخش جنوبی و تیره های مختلف شاهین و عقاب در شمال نام برد. منطقه ترکمن صحرا تاریخی بسیار کهن داشته و به علت همجواری با شهرها، مناطق باستانی معروفی در آن دیده می شوند. اکثریت نسبی جمعیت ترکمن صحرا را ترکمن ها تشکیل داده که مردمانی ترکمن و اهل سنت (حنفی) هستند.

لازم هست بدانید که خرید در بازار ترکمن صحرا قطعا برایتان جالب خواهد بود، زیرا زیورآلات ترکمنی، لباسهای محلی، روسری های بلند و پارچه های گلدار و نخی و همچنین فرش در آنجا دیده شده که همگی جزو سوغات این منطقه به شمار می روند. از نقاط قابل توجه ترکمن صحرا هم میتوان از قبرستان خالد نبی نام برد؛ قبرستانی که به خاطر شکل عجیب و جالب توجه آرامگاه ها و قبرهای خود شهرت دارد و گنبد قابوس برجی که به قرن یازدهم تعلق دارد و در فهرست میراث جهانی یونسکو جای گرفته است. این برج به عنوان گواهی بر تبادل فرهنگی بین المللی شناخته می شود و نمونه ای برجسته از معماری ابتدایی اسلام است.

شیراز

شیراز که در دامنه های رشته کوههای زاگرس و در ارتفاع 1500 متری از سطح دریا قرار دارد، مثل تهران از کلانشهرهای ایران بوده و به عنوان مهمترین شهر توریستی ایران شناخته می شود. این شهر زادگاه مشاهیر و بزرگان شعر و ادب پارسی بوده است. شیراز چون در واقع جلگه ای با شیب طولانی و زیاد بوده، آن را شیدراز که معنای آن شیب بلند هست، می گفتند. در افسانه ها آمده که شیراز توسط یکی از پادشاهان سلسله پیشدادیان یعنی فرزند تهمورس تاسیس شده است.

گفته می شود که در گذشته اینجا را شهر راز می خواندند که به مرور زمان به شیراز کوتاه شده است. در زمانهای صفاریان، آل بویه و زندیه این شهر پایتخت ایران بود. در جای دیگر هم براساس نتایج تحقیقاتی که تدسکو انجام داده، می خوانیم که شیراز به معنای انگور خوب است و همچنین در کتاب دیگری به نام صور الاقالیم این منطقه را شیرساز می نامند، چون در دشت های آن دام های زیادی وجود داشتند. همچنین، اگر نگاهی به اسناد تاریخی بیندازیم، خواهیم دید که این مورد از جاذبه های دیدنی ایران در اردیبهشت را شیرازیس یا تیرازیس می گویند.

گرم ترین ماه سال در شیراز تیر بوده که دما به طور میانگین در حدود 30 درجه سانتیگراد است. همچنین، سردترین ماه سال دی هست که دما به 5 درجه سانتیگراد می رسد. در مهر هم دمای هوا 20 درجه سانتیگراد و در فروردین 17 درجه سانتیگراد است. در کل، میانگین سالانه دمای آن در اردیبهشت به 18 درجه می رسد و بهترین زمان برای شیرازگردی فصل بهار و پاییز است. اما سفر در اردیبهشت به شیراز به خاطر شکوفه های بهار نارنج این شهر و گلهای نرگس، رز، محمدی، بابونه و جشنواره گلی که در آن به راه می افتد و همچنین بوی گلها که سرتاسر شهر را فرا گرفته، حال و هوای بهتری خواهد داشت.

این شهر به سبب فرهنگ غنی که دارد و برحسب نوع اقلیمی که در آن واقع شده، دارای بیش از 259 غذای محلی و بومی است. این آماری بوده که مسئولان گردشگری و غذایی فارس بیان می کنند. یکی از معروف ترین ترکیبات محلی شهر شیراز همانطور که می دانید، فالوده شیرازی است. از غذاهای این شهر هم میتوان به پلو اسفندی، آش آبغوره، کلم پلو شیرازی، کته شیرازی، آش آلوک، کوفته سبزی شیرازی، آش انار شیراز، کوفته هلوی شیرازی، شیرین پلو، لالک بادمجان، آخورک یا آش بنک، دمپختک کازرونی، شوله مجکی، لورک و ریچال اشاره کرد که غذاهای بسیار خوشمزه و لذیذی هستند.

هنگام شیرازگردی هیچ لذتی مثل خریدن سوغاتی نیست و از سوغاتی های آن میتوان به انار، انجیر، حنا، حصیر، ترشیجات، آب لیمو، خراطی، ریسندگی، خاتم کاری، سفیداب، شیشه گری، سنگ تراشی، زعفران، ظروف سفالی، بهارنارنج، عرقیجات، قالی، کیسه حمام، گلیم، مسقطی، کلوچه، نان یوخه، منبت کاری، نان شیری فلزکاری، ظروف سفالی، نمد، گبه و گلیم اشاره کرد.

زراس

دهکده توریستی زراس به راحتی توانسته تا پارادوکس زیبایی از اقلیم را در یک منطقه بوجود آورد. شما به راحتی می توانید در فصل بهار و تابستان به این منطقه سفر کنید و با نوازش صورتتان توسط نسیمی خنک به این پارادوکس زیبا پی ببرید. دهکده گردشگری زراس در زمستان ها سردتر از استان خوزستان و در بقیه فصول نیز دمای پایین تری را داراست که این مسئله به خاطر وجود کوههایی بوده که این منطقه را محاصره کرده اند. عکاسی در فصل پاییز و زمستان در زراس به شدت به گردشگران توصیه می شود.

یکی از موارد مهم در سفر به این دیدنی، پوشش گیاهی منطقه بوده که توانسته تا تم زیبایی را در این بخش بوجود آورد. از درختان و گیاهان این منطقه میتوان به بنه، کلخنگ، زالزالک، کیکم، بادام، ارس و آویشن و کرفس وحشی اشاره کرد. بیشتر پوشش گیاهی این دهکده را بلوط ایرانی تشکیل داده است. قدم زدن در لا به لای درختان و گل و گیاه های مختلف و عکاسی در کنار این طبیعت بکر و دست نخورده می تواند به یادماندنی باشد.

هنگامیکه به دهکده توریستی زراس سفر کردید، جاذبه های گردشگری بسیاری در پیش روی شما قرار دارند که باید یک مورد از این جاذبه ها را نیز جا ننداخت، چرا که هر یک دارای طبیعت و چشم انداز خاص و منحصر بفردی بوده که آرامش را به تجارب سفرتان اضافه خواهد کرد. از جمله جاذبه های گردشگری موجود در این دهکده و اطراف آن منطقه بلوط بلند، کوههای منگشت، آبشار شیوند ایذه و جنگلهای بکر و رازآلود هستند. هنگامیکه به این جاذبه سفر می کنید، با امکاناتی روبرو می شوید که خیالتان از سفرتان راحت می شود.

این امکانات شامل هتل و سوئیت، اینترنت نسل 4، وسایل نقلیه همیشه حاضر در سطح دهکده، رستوران و جت اسکی هست. پیست اسب سواری، دوچرخه سواری، قایق سواری هم از دیگر تفریحات لاکچری و لذت بخش سفر به زراس به حساب می آیند. منطقه زراس یکی از مناطقی بوده که در زمینه آنتن دهی خوب گوشی موبایل در استان خوزستان زبانزد است. چندین راه برای رسیدن به دهکده زراس خوزستان وجود دارد. اگر از سمت اهواز به دهکده زراس روانه شدید، باید خود را به 250 کیلومتری شمال شرقی اهواز برسانید. اگر هم از سمت شهر دهدز قصد سفر به این منطقه را دارید، خود را به 14 کیلومتری این شهر برسانید.

چنانچه در ابتدا به گردشگری در سد کارون 3 مشغول بودید و سپس قصد به سفر به دهکده زراس را کردید، خود را به 39 کیلومتری این سد رسانده و سحر زیبایی این دهکده شوید. اگر در این مورد از دیدنی های ایران در اردیبهشت به سمت شمال حرکت کنید، کوه گل و جاده ایذه در برابر چشممانتان قرار خواهند گرفت.

دشت لار

در شهرستان آمل، در بخش لاریجان استان مازندران و در دل دامنه های قله دماوند، دشتی بی نظیر به نام دشت لار قرار گرفته که تنوع گیاهی و جانوری در آن شگفت انگیز است و جزو مناطق حفاظت شده و از سال 54 به عنوان پارک ملی شناخته می شود. این مورد از جاهای دیدنی ایران در اردیبهشت مکان مناسبی برای کسانی خواهد بود که دوستدار طبیعت هستند. دشت لار از جنوب به افجه و امامه و لواسان، از جنوب شرق به دماوند و پلور آمل، از شمال به کوههای شهرستان نور مازندران، از شرق و شمال شرق نیز به کوه دماوند و از غرب به خاتون بارگا و گرمابدر متصل شده است. دشت لار که در گذشته با عنوان تاریخی قصران شناخته میشد، جزو ری به حساب می آمده و در نوشته هایی که از زمانهای گذشته به یادگار مانده، با نام لار قصران از آن نام برده اند.

در زمانهای گذشته و در طول تاریخ، پادشاهان برای فرار از گرمای تابستان به آن پناه می آوردند. در این پارک انواع جانداران و گیاهان مختلف یافت می شوند از جمله قزل آلای خالدار قرمز که جزو ماهیان تحت حفاظت شده است. گلهای زرد و شقایق های بیشمار هم منظره زیبایی را برای هر بازدید کننده به ارمغان آورده اند. همچنین، دشت لار پر است از چشمه سارهای فراوان که جذابیت خاصی را به این منطقه بخشیده است. از پوشش گیاهی این منطقه باید خرگوشک، گون و آویشن، لواش، شنگ، سیرک (تلم) قارچ وحشی، پیازک، کاسنی، گلپر، الرگ، باریجه، شیرین بیان، بارهنگ و والک و چای کوهی را نام ببریم.

روباه، پلنگ و گرگ به همراه افعی البرزی و عقاب طلایی، مارمولک و بزمجه، گراز و خرس قهوه ای، بز کوهی، آهو و قوچ و میش، قورباغه و موش صحرایی، واشه و لاک پشت، شهباز و کبک و کبک دری و همچنین خفاش هم از جمله جانورانی هستند که در دشت زندگی می کنند. مسیرهای دسترسی به پارک ملی لار عبارتند از مسیر اول از طریق گردنه ایرا در لواسان بوده که از روستای ایرا می توانید رانندگی کرده و خود را به پاسگاه محیط بانی قوشخانه که در ورودی جنوبی پارک ملی لار قرار دارد، برسانید. لواسان از دو طریق به روستای ایرا وصل بوده و همچنین روستای ایرا از طریق مسیر آسفالته به رودهن و جاجرود نیز راه دارد.

زیبایی دشت لار در فصل بهار مثال زدنی بوده و این شگفتی و زیبایی را تا آخر تابستان می توانید در این ناحیه شاهد باشید. بنابراین، بهار و تابستان بهترین فصل برای سفر به دشت لار هست. پس، طوری برنامه ریزی کنید که حتما در یکی از این فصل ها در این دشت زیبا و رویایی باشید.

نیاسر

نیاسر یکی از شهرهای باستانی کاشان در استان اصفهان ایران هست. نیاسر واژه ای است از فارسی کهن و به معنی سایه و سرما. بعضی هم آن را ایستاده معنی کرده اند. نیاسر به عنوان دری در دل کویر شناخته می شود و آب و هوای بسیار خوبی در بهار و تابستان دارد. جمعیتش در سال 1395، 3000 نفر برآورد شده و از آثار باستانی و طبیعی آن هم میتوان به چهار طاقی نیاسر، آبشار، کاخ صفوی تالار، گرمابه صفوی، برج دیدبانی، پناهگاه زیرزمینی معروف به سوراخ رئیس، چنارهای کهنسال و چشمه و نیایشگاه مجاور آن اشاره داشت.

این شهر دارای کارگاه های گلاب گیری فراوانی است که این کارگاه ها عرقیجاتی مثل گلاب، عرق نعناع، عرق کاسنی، عرق شاطره و…را تولید می کنند. در نیاسر اکنون مراسمی برگزار می شود که بازمانده آیین های کهن است. قربانی گاو آذین شده در روز عید قربان و برگزاری جشن اسفندی نمونه هایی از آن هستند. مراسم گلاب گیری هم از دیگر جاذبه های نیاسر بوده که همه ساله از اواسط اردیبهشت تا اواسط خرداد برگزار می گردد. به علت موقعیت جغرافیایی نیاسر، گل محمدی زودتر از دیگر نقاط کاشان در این شهر به ثمر می نشیند.

درگز

درگز شهری است که قدمت هفت هزار ساله اش آن را به یکی از قدیمی ترین مناطق گردشگری ایران تبدیل کرده است؛ شهری که در مرز بین ایران و ترکمنستان قرار دارد و اقوام زیادی از دوران پیش از اسلام در آن زندگی می کرده اند. هر چه به عمر درگز اضافه شده، از زیبایی های آن کم نشده است. برخی اعتقاد دارند که به خاطر وفور تعداد درخت گز در این منطقه به آن دره گز هم می گویند. اما نقل قول صحیح تر به سده سوم پیش از میلاد بر می گردد، یعنی زمانیکه اشکانیان بر علیه سلوکیان قیام کردند. اشک اول در یک نبرد کشته شد اما برادرش تیرداد زنده ماند و به پیروزی رسید. او بود که شهری به نام داراگر را بنا نهاد. نامهای دیگری که برای آن ذکر شدند، شامل دارا گرد، دارا گرذ، نیسایا، آپاوارتاکن، باورود، ابیورد، اتک، نسایا، نسا، درون، خاوران و دریجز می شوند.

به نظر می رسد که نام داراگر به مرور زمان به درگز تبدیل شده است. این شهر پایتخت حکومت پارت بحساب می آمده که محل دقیق ترش هم در نزدیکی دامنه کوههای درگز بوده است. درگز محل تولد نادر شاه افشار هم هست و در روزگار تولد او بسیار آباد بوده است. اما بعدها که تکه و ترکمان با نادر به مشکل می خورند، آن را با خاک یکسان می کنند تا انتقام مبارزات بزرگ نادر را گرفته باشند. این شهر به روزگار قاجاریان که می رسد، به نام نسایا یا ابیورد گفته می شود. حکومت پهلوی اول آن را به محمدآباد و درجز هم نامیده است. اما کم کم واژه فارسی آن یعنی درگز، جایگزین تمام نام های قبلی می شود.

این منطقه در فاصله 123 کیلومتری شهر قوچان و 258 کیلومتری شهر مشهد قرار گرفته و ارتفاع آن از سطح دریا 480 متر هست. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 1395، جمعیت این شهر 36762 نفر بوده است. زبان رایج در شهرستان و اکثر مناطق اطراف آن هم ترکی درگزی با لهجه خاص خود هست. شهرستان درگز طوایف مختلفی چون ترک خراسان، کرد کرمانج، فارس، ترکمن، عرب و خاوری را در خود داشته که هر یک در بین خود به زبان های خاصی گفتگو می کنند. از جاهای دیدنی این شهر هم میتوان به موارد زیر اشاره داشت:

• مقبره صید علیخان درگزی: در دوران مشروطه، شاعر و سیاستمدار بزرگی به نام صید علیخان درگزی در این شهر می زیست. او اولین بانی تشکل فرهنگی و اصلاح طلبی خراسان آن زمان بود. در حال حاضر هم آرامگاه او در یک قبرستان متروکه و در حاشیه خیابان رضوان درگز قرار دارد.
• محوطه باستانی بندیان: محوطه باستانی بندیان در سال 1369 و زمانیکه زمین های کشاورزی در حال تسطیح بودند، کشف شد. بزرگترین اثر گچبری یافته شده دوران ساسانی در اینجا پیدا شده است. از سال 1373 تاکنون هم محققان در محوطه مشغول حفاری و باستان شناسی بوده و برج خاموشی نیز در این محوطه قرار گرفته است. از دوره ساسانیان گچکاری های زیبایی در آتشکده دیده می شوند که موضوع آنها به پادشاهان آن زمان باز می گردد. در بین آنها، پیروزی بهرام پنجم بر پادشاه هپتالیان، مراسم مذهبی در حضور آناهیتا، معرفی افراد به شاه، صحنه ضیافت تاج بخشی به شاه دیده می شوند. آتشدانی زیبا هم به همراه پنج کتیبه به خط پهلوی در محرابش قرار گرفته است.
• پارک ملی تندوره: پارک ملی تندوره یکی از 23 پارک ملی کشور بحساب می آید. این منطقه تحت حفاظت سازمان محیط زیست است. تندوره در یک منطقه کوهستانی و در نزدیکی مرکز ترکمنستان ساخته شده و صخره، تپه ماهورهای متعدد و دره های عمیق و پوشیده از گیاهان از ویژگی های این مورد از جاذبه های دیدنی ایران در اردیبهشت بحساب می آیند.
• یارم تپه: به زبان محلی به این منطقه، یارم تپه هم می گویند و نشانه هایی از سکونت اقوام ماقبل تاریخ در این منطقه دیده می شوند. تمدن یارم تپه معرف تمدن شمال شرق ایران است اما هنوز مطالعه کافی روی آن انجام نشد. نقوش روی برخی از سفال های این شهر باستانی منحصر بفرد هستند و ویژگی های آنها مربوط به همین منطقه می شود. این مورد از دیدنی های ایران در اردیبهشت در حدود 500 متری غرب بندیان و در مجاورت رود درونگر قرار دارد و نبود شکل و نظم خاصی در یارم تپه نشان می دهد که اقوام بسیار مختلفی در اینجا زندگی می کرده اند.
• قدمگاه: مقابل تپه باستانی صاحبجان، آرامگاه و بقعه سید ابراهیم فرزند سید محمد قرار گرفته است. تصویر یک شانه روی سنگ قبری سیمانی حک شده و در کنارش هم عبارت آرامگاه سید ابراهیم ولد سید محمد نوشته شده است.
• چهل میر: چهل میر یکی از بخشهای معروف پارک ملی تندوره هست. این دره در بخش شرقی پارک قرار دارد و بهترین تفرجگاه مردم در تابستان بحساب می آید. اگر در این فصل سری به اینجا بزنید، احتمالا خانواده های زیادی را در حال پیک نیک و گشت و گذار می بینید.
• تفرجگاه امام قنبر: تفرجگاه امام قنبر به چشمه های آب گرم معدنی معروف است و اهمیت ویژه ای برای مردم منطقه دارد. این دیدنی که دارای خواص دارویی بوده، در میان ارتفاعات الله اکبر و در نزدیکی روستای داغدار قرار دارد. چشم اندازها و مناظر طبیعی اطراف آن هم به لذت سفر می افزایند.

الیگودرز

الیگودرز در شرق استان لرستان با جمعیت 90799 نفر قرار دارد. الیگودرز در گذشته از چهار محله ورزندان، مجیان، ده تیرانی و ده محمدرضا تشکیل شده و از سال 1339 هم در مجلس شورای ملی نماینده دارد. براساس مستندات سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور، شهرداری الیگودرز از سال 1314 خورشیدی تاسیس شده و در سال 1401 هم درجه شهرداری این شهر 8 بوده است. درباره نامگذاری الیگودرز روایت های گوناگونی وجود دارد. از آن جمله، روایت ساکنان بومی شهر است. بر مبنای این روایت، واژه الیگودرز ترکیبی از واژه آل به معنی خاندان و گودرز هست. بر این اساس، مردم الیگودرز خود را به گودرز پهلوان، یکی از شخصیت های معروف شاهنامه نسبت می دهند. با گذشت زمان، ترکیب آل گودرز کم کم به الیگودرز تبدیل شد.

وجود طایفه گودرزی در این شهر هم این باور را تشدید کرده و نیز در کتاب زبده التواریخ جمال الدین عبدالله کاشانی اشاره ای به این منطقه شد. در دوران اتابکان لرستان، شاه رستم فرزندی به نام گودرز داشته و گودرز صاحب دو فرزند بوده به نام مسلم و دیگری به نام علی که حکومت منطقه اشترینان را به مسلم داده و حکومت منطقه الیگودرز را به علی. این احتمال نیز وجود دارد که نام این شهر از علی فرزند گودرز گرفته شده باشد. نشانه های تاریخی نشان می دهند که در محدوده شهر الیگودرز در حدود هفده قرن پیش از میلاد تمدن هایی وجود داشته است. البته در تپه های شمال غربی آثاری کشف شده که به دوران پیش از اشکانیان و هخامنشیان تعلق دارد.

برخی دیگر نیز وجه تسمیه آن را از واژه آلیورز یا آل ورز دانسته اند. در گذشته، این منطقه بخش عمده ای از گندم غرب ایران را تولید می کرد و به خاطر پربار بودن محصول گندم ها به رنگ قرمز در می آمدند. به همین خاطر، عده ای معتقدند این نام ترکیبی از کلمه آل به معنای قرمز و ورز به معنای کشت است. همچنین، این نام را آمیزه ای از دو واژه ال به معنای عقاب و گودرز دانسته اند. الیگودرز در ناحیه کوهستانی زاگرس مرکزی قرار گرفته و نزدیک به 2100 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. در ضلع شمالی و جنوبی هم اراضی ناهموار با ارتفاعات و قله های متعدد پراکنده شده و به همین دلیل نیز از آب و هوای بسیار سرد کوهپایه ای برخوردار است.

مردم الیگودرز از قوم لر هستند و به گویش بختیاری که یکی از گویش های زبان لری است، تکلم می کنند. صنایع دستی الیگودرز هم شامل هنرهای سرامیکی، قالی بافی، منبت کاری، سیم بافی، معرق کاری، گلیم بافی و جاجیم بافی می شود. عسل و کشک محلی از محصولات عمده این شهرستان بوده که از این فرآورده ها به عنوان سوغات الیگودرز نیز یاد می شود. از جاهای دیدنی این شهر میتوان به موارد زیر اشاره داشت:

• دشت لاله های واژگون: دشت لاله های واژگون یکی از مشهورترین جاذبه های طبیعی الگودرز و استان لرستان بوده که توجه گردشگران و طبیعت گردان بیشماری را به خود جلب کرده است. لاله های واژگون که از کمیاب و نادرترین گونه های گیاهی جهان بشمار می روند، دشتی به وسعت دو هزار و نهصد هکتار را در این شهرستان تصاحب کرده اند. این لاله ها در اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت زیبایی بی نظیری را به دشت می بخشند که زبانزد جهانیان است. برخی مردم محلی می گویند که لاله ها به خاطر دیدن مرگ سیاوش واژگونند.
• آبشار آب سفید: یکی از بلندترین و معروف ترین آبشارهای ایران، آب سفید است که در جنوب شرقی استان لرستان و در شهرستان الیگودرز قرار دارد. جالب است بدانید که آب سفید وقتی با هوا مخلوط می شود و با سنگ برخورد می کند، به شکل حباب های سفید رنگی در می آید که همین فرآیند باعت شکل گیری نام آن شده است. مردم محلی آب سفید را با نام او اسپید می شناسند و لقب عروس لرستان را بر آن نهادند. به گفته زمین شناسان، این جاذبه بر اثر هزاران سال فرسایش و فعالیتهای زمین شناختی شکل گرفته و یکی از قدیمی ترین آبشارهای جهان به شمار می رود.
• آبشار وارگ: آبشار وارگ یکی از زیباترین و جذاب ترین آبشارهای دو قلوی جهان است که در یکی از روستاهای شهرستان الیگودرز با نام وارگ قرار دارد. مسیر رسیدن به این جاذبه دیدنی سخت و دشوار است و به همین خاطر هم بسیاری از گردشگران از بازدید صرف نظر می کنند، زیرا امکان استفاده از وسیله نقلیه وجود ندارد و نیازمند ساعتها پیاده روی است.
• آبشار برنجه یا تاف: آبشار برنجه یا تاف به دلیل فاصله زیادی که با شهر دارد، زیاد شناخته شده نیست و مورد استقبال گردشگران قرار نگرفته است. اما باید گفت که برنجه یکی از قطب های ارزشمند کشورمان بشمار می رود، زیرا به عنوان بلندترین آبشار آسیا و سیزدهمین آبشار بلند دنیا شناخته می شود. به دلیل ارتفاع زیاد و صعب العبور بودن آن امکان اندازه گیری دقیق برنجه وجود ندارد و به صورت محاسبه تقریبی ارتفاع آن به بیش از هفتصد و پنجاه متر می رسد.
• غالیه کوه: قالی کوه یا غالیه کوه یکی از پرطرفدارترین جاذبه های استان لرستان است که در شمال بزرگترین دشت لاله های واژگون جهان قرار دارد. ارتفاع کوههای این منطقه زیاد بوده و از معروف ترین آنها میتوان به کوه دان اشاره کرد. علاوه بر ارتفاع زیاد این منطقه دارای گونه های جانوری و گیاهی منتوعی نیز هست. برای مثال، گیاهی با نام درخت سروکوهی در اطراف این کوه وجود دارد که مرم محلی به آن اوورس می گویند. این گیاه به سادگی با صاعقه کوچکی آتش می گیرد اما مردم محلی اعتقاد عجیبی نسبت به سوختن اوورس دارند و می گویند وقتی که این درخت پیر و سالخوده می شود، خود سوزی می کند تا جایش را به درخت جوان و تازه ای بدهد.

فیلبند

روستای فیلبند از توابع بابل است، بر فراز اقیانوسی از ابر ایستاده و مناظر بی نظیرش همانند تابلوهای نقاشی سورئال هر گردشگری را مجذوب خود می کنند. با اینکه روستای فیلبند بخشی از شهر بابل است اما جاده بابل به این روستا خاکی بوده و شیب و پیچ های زیادی دارد و شاید محلی باشد برای آفرود بازانی که پی هیجان می گردند. ولی برای گردشگران عادی راه بهتری هم وجود دارد. از جاده هراز و سنگچال آمل دسترسی به فیلبند ساده و سهل است.

روستای فیلبند در ارتفاع 2700 متری از سطح دریا ایستاده، سکنه دائمی ندارد و طبق سرشماری سال 1390 تنها سه خانوار در آنجا حضور دارند. در فصل زمستان تقریبا خالی از سکنه است اما ییلاق مردم روستای دیواکاقع هست و در فصل گرما اهالی بندپی غربی به خنکای آن پناه می برند. این اهالی گویش طبری دارند و با این زبان شیرین با یکدیگر سخن می گویند. در گویش محلی روستای خود را فیلبن می نامند. برای سفر به روستای فیلبند هیچگاه به گزارشات هواشناسی اطمینان نکنید، چرا که آب و هوای این منطقه به هیچ عنوان قابل پیش بینی نیست و در یک روز میتوان شاهد بارش برف، تابش آفتاب و بارندگی بود.

برای رفتن به فیلبند بهتر است اواخر اردیبشت تا اوایل مهر را انتخاب کنید. البته اگر اهل سفرهای زمستانی هستید و امکانات لازم را دارید، می توانید جزو معدود گردشگرانی باشید که مناظر پوشیده از برف روستای فیلبند را دیده اند و مجذوب سفیدی و طبیعت زمستانی آن منطقه شده اند. روستای فیلبند در فصل گرما پذیرای هزار و دویست خانوار ییلاق نشین است که در فصل سرما همگی آن را ترک می کنند. از دیگر مواهب روستای فیلبند، چشمه های بزرگ و کوچک این منطقه است که به دلیل داشتن فلوئور بالا مورد استقبال بازدید کنندگان واقع شده و از برکت وجود این چشمه ها، اهالی روستا همگی استخوان بندی محکم و استواری دارند. چشمه عجیب دیگری که باعث شهرت بیشتر روستای فیلبند گردیده، چشمه کوچک لار است که برای درمان درد کلیه معجزه می کند.

هر ساله در فیلبند مراسمی در هفته آخر مرداد برگزار می شود که بازدید کنندگان زیادی را به خود جذب کرده است. این مراسم سنتی شامل کشتی لوچو همراه با موسیقی محلی و غذاهای لذیذ خاص آن اقلیم است که البته همراهی اهالی را با لباس محلی به دنبال دارد. این روستا دارای دو تکیه تاریخی نیز بوده که دیدنشان خالی از لطف نیست و البته امامزاده ای نیز در داخل روستای فیلبند قرار داشت به نام امامزاده یحیی که نزد اهالی احترام خاصی دارد.