همه اهالی دهکده سلیم آباد در تنکابن در زمینه سفالگری فعالیت می کنند

خبرگزاری مهر/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، همه اهالی دهکده سلیم آباد در تنکابن در زمینه سفالگری فعالیت می کنند.

تصور اینکه همه اعضای یک خانواده می توانند به قدمت 5 نسل کنار هم زندگی کرده و یک کسب و کار را دنبال کنند آنقدر که دهکده ای تشکیل داده و همان جا خانه و کارگاهشان را بسازند و آوازه هنرشان به گوش فلک برسد؛ سخت نیست چون در شهرستان تنکابن روستایی وجود دارد که اینچنین است.

سیاه گل چال نام قدیم این روستا بوده و حالا چند سالی است به نام یک شهید سلیم آباد نامیده شده است. در دهکده سلیم آباد همه با هم فامیل و سفالگرند. از بابا محب که این حرفه را از هفت جد پشتش به ارث گرفته تا نتیجه های دختری و پسری که قد و نیم قد کنار پدر و مادرهایشان سفالگری یاد گرفته اند.

در دهکده سفال شهرستان تنکابن که به عنوان روستای ملی صنایع دستی در رشته سفالگری ثبت شده، صبح به صبح محب علی محبی بزرگ فامیل به کارگاه های سفال سر می زند. هر روز پیش بندها به دور کمر بسته می شود دخترها و پسرهای بابا محب، عروس و نوه ها، حتی همسر او، دستها را در گل فرو می برند و عصرها ظروف ساخته شده را در کوره می پزند.

از وقتی دخترهای بابا محب بزرگ شدند، سفال های روستا هم رنگ دیگری گرفت. سفال ها ظریف تر شد و مشبک هم به کمک سفالگری آمد و رنگ ها و طرح ها شکل ظروف کاربردی و تزئینی به خود گرفت.

خانواده بزرگ محبی تنها تولید کننده کلاهک سفالی در کشور هستند که برای سقف آلاچیق به کار برده می شود. به همین دلیل دو محصول پر کاربرد بیشترین تولید این دهکده است. یکی کلاهک سفالی و دیگری خمره های بزرگ.

پسر بزرگ خانواده نشان مرغوبیت کالا در بخش سفالگری دارد و به کمک پدر خمره های بزرگ می سازد. همسر و فرزندان او هم کار می کنند. پنج دختر بابا محب ظروف دیگری می سازند که هر کدام کاربری های مختلفی دارد از سوت سفالی گرفته تا ظروف تزئینی و کاربردی مثل گمچ.

اینجا کسی بیکار نیست. بابا محب 40 نفر را بیمه صنایع دستی کرده است، چون کسب و کار در اینجا خانوادگی است. سفال از در و دیوار دهکده آویزان است. کارگاه ها برای حضور گردشگران آماده شده و محل فروش و کارگاه ها و حتی کوره پزخانه برای بازدید همگان مسیر است.

فرح، نوه پسری بابا محب است که روابط عمومی این دهکده را به عهده دارد. خبرنگاران و تصویربرداران زیادی به همراه گردشگران از این دهکده به دلیل رونق یک کسب و کار خانگی دیدن می کنند. رفت و آمد مسئولان در این روستا کم نیست، چون آوازه آن به شورای جهانی صنایع دستی نیز رفته و کارشناسان زیادی به اینجا می روند.

کسب و کار خانوادگی دهکده، شهرت جهانی هنر دست بابا محب، تولید خمره های بزرگ و کلاهک سفالی آلاچیق ها، زندگی خانوادگی اهالی روستا، کیفیت سفال های تولید شده و توجه مسئولان و کارشناسان، سلیم آباد را به شهرت رسانده است.

دلیل شهرت آن هم بیشتر مدیون بابا محب است او که به عنوان بزرگ خاندان وقتی خیلی کودک بود سفالگری را یاد گرفت و 20 سال دور از خانواده در کشورهای دیگر سفالگری کرد. وقتی به ایران هم آمد در قالب هنرمند تراز اول به شهرهای مختلف برای کار دعوت میشد.

او گواهی مرغوبیت کالا را در کنار لوح های تقدیر و مدارک دیگرش نگه داشته است تا سندی برای شهرت روستا باشد. روستایی که خاکش از 300 سال پیش برای ساخت سفال و سرامیک عالی بوده و قرار است 60 سال دیگر هم در اختیار این خانواده بزرگ سفالگر باشد.

بابا محب میگوید: خاک اینجا برای سفال خاک مقاومی است. ظروفی که می سازیم هم نسبت به سفال شهرهای دیگر از جمله لالجین مقاوم تر می شود. از طرفی در کوزه های اینجا وقتی آب یا لبنیات ریخته می شود، یک حالت تصفیه کننده به خود می گیرد. ما این موضوع را آزمایش کرده ایم. ضمن اینکه خاک اینجا رنگ اخرایی دارد، اما در لالجین از خاک سفید استفاده می کنند. ما اینجا به ظروف کمتر لعاب می زنیم، اگر هم باشد یک بار کافی است اما در لالجین دو بار لعاب می زنند.

او چند نکته هم برای استفاده از سفال میگوید و توضیح می دهد که عمر کوزه آب دو سال است، چون املاح آب تصفیه می شود. گمچ هم ظرفی است که هم داخل فر می رود و هم میتوان آن را روی گاز گذاشت اما قلق دارد. باید برای بار اول 5 ساعت آب در آن بجوشد. بعد از آن چند بار روی گاز که قرار می گیرد. زیرش شعله پخش کن داشته باشد و بعد از آن حتی میتوان داخل فر گذاشت. اما اگر یک دفعه آب سرد داخلش ریخته شود، می ترکد.