کشف کتیبه ای مربوط به سده های نخستین اسلامی روی صخره های سرزمین پارس

ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، کشف کتیبه ای مربوط به سده های نخستین اسلامی روی صخره های سرزمین پارس صورت گرفت.

ابوالحسن اتابکی (دانش آموخته زبان های باستانی و دکتری تاریخ) از کشف کتیبه نادری خبر داد که در سده های نخستین اسلامی با نام «الله…» روی صخره های سرزمین پارس به نگارش درآمده و گفت: این سنگ نوشته که در یک «قاب کوچک پاک تراشی» نگاشته شده، تاکنون یکی از قدیمی ترین سنگ نوشته هایی است که با نام «الله…» روی صخره های فارس حکاکی شده است.

به گفته این پژوهشگر، با سقوط شاهنشاهی ساسانی و گسترش قلمرو اسلامی، خط کوفی که ریشه در خطوط آرامی داشت، جایگزین خط پهلوی شد. این خط در ابتدا فاقد «إعراب» و «نقطه گذاری» بود اما در همان سده اول اسلامی سیر تکاملی را پذیرفت و تا سده پنجم اسلامی هنوز به شکل تحریری و تزیینی مورد استفاده قرار میگرفت اما در سده سوم هجری هنگامی که ابوعلی محمد شیرازی (ابن مقله) «خط نسخ» را از خط نبطی وضع نمود، خط کوفی از رونق افتاد و «خط نسخ» جایگزین آن شد.

نجمه ابراهیمی (کارشناس ارشد تاریخ) هم گفت: گمان می رود، نگارش این سنگ نوشته از سده های سوم به بعد روی صخره های این مکان شکل گرفته و از آنجا که این صخره مشرف به قلعه ای است که دارای چشمه و آب انبار می باشد و ساکنان آن از محیط امنی برخوردار بوده اند و با اشاره به «کتیبه های سردری به خط نسخ» که وابسته به شهری در کنار این قلعه کوچک بوده، بازه زمانی این کتیبه را هنگامی باید قلمداد نمود که اعراب مسلمان تسلط همه جانبه خود را بر نواحی فارس گسترش داده اند.

وی گفت: با وجود اینکه بخشی از سرزمین های امپراطور روم، شمال آفریقا و تمامی نواحی ایران بوسیله اعراب مسلمان گشوده شد اما ایرانیان تنها قومی بودند که زبان و فرهنگ خود زنده نگه داشتند و با ایجاد جنبش «شعوبیه» و تشکیل حکومت های محلی چون «سامانیان» و «صفاریان» به بازسازی هویت و فرهنگ ایرانی در همان سده های نخستین اسلامی پرداختند.

او گفت: از آنجا که اعراب آن زمان فاقد پیشینه کشورداری و بروکراسی دیوانی و اداری بودند توانستند با اتکا به اندیشمندان ایرانی، شیوه حکومت داری ساسانی را ادامه بخشند.

اتابکی نیز در پایان اذعان داشت: در هر حال این اسناد بخشی از تاریخ سرزمین ایران را در بر می گیرند و منعکس کننده حوادث تاریخی و رویداد های هستند که نیاکان ما روزگاری با آن روبرو بوده اند. با توجه به اینکه این سنگ نوشته در ارتفاع محدودی قرار گرفته و دسترسی به آن آسان می نماید، بخشی از آن در دوره های بعد مورد تخریب قرار گرفته و پسوندی در کناره واژه «الله» بوده است.