هیچ نشانه ای از جهان شهر بودن در رامسر به چشم نمی خورد

ایرنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، هیچ نشانه ای از جهان شهر بودن در رامسر به چشم نمی خورد.

نام رامسر از 51 سال پیش به کنوانسیون رامسر به عنوان پیش روترین معاهده زیست محیطی دنیا گره خورده است. به عبارتی از تاریخ 13 بهمن 1349 که روسای محیط زیست 18 کشور جهان و نهادهای غیردولتی بین المللی مانند فائو، یونسکو و غیره در هتل قدیم رامسر جمع شدند و اولین کنوانسیون برای حفاظت از تالاب های دنیا را امضا کردند، نام رامسر جهانی شد.

از اهمیت این کنوانسیون همین بس که تا امروز 2 هزار و 412 مکان به وسعت بیش از 254 هزار هکتار در 171 کشور تحت پوشش این کنوانسیون قرار گرفته و هر یک از این مکانها هم نام رامسر را بر خود دارند، چون هر تالابی که در دنیا در کنوانسیون رامسر ثبت می شود، عنوان رامسر سایت را دریافت می کند.

گذشته از این، کنوانسیون رامسر تنها کنوانسیون بین المللی است که نام ایرانی دارد، ضمن اینکه تابستان 2021 مجمع عمومی سازمان ملل روز جهانی تالاب ها را تصویب و به عنوان یک روز جهانی قلمداد کرد، درحالیکه در گذشته این روز تنها برای کشورهایی که عضو کنوانسیون رامسر بودند، آشنا بود.

با اینکه کنوانسیون رامسر و مرکز منطقه ای مستقر در آن ظرفیت بین المللی بی جایگزین برای رامسر محسوب می شود، ولی ظاهرا مسئولان محلی درکی از اهمیت این موضوع ندارند و به همین دلیل هم هیچگونه نشانه و اثر بصری و نماد شاخص در جهت معرفی این میراث جهانی برای همگان در این شهر وجود ندارد. به معنای دیگر روح کنوانسیون رامسر به عنوان یک برند جهانی در خاستگاهش که شهر رامسر باشد جاری نیست و پیوند آن با شهر به اندازه ای کم رنگ است که هیچ نماد هویت بخشی از این میراث که ارتباط معنایی مناسبی با همگان ایجاد کند بچشم نمی خورد. این ضعف در شهر رامسر بویژه از زمانی که میزبان مرکز منطقه ای غرب آسیا نیز شده بیشتر بچشم می آید و شاید به همین خاطر بود که بعضی از کشورهای همسایه بدنبال منتقل کردن این مرکز به کشورشان هستند.

عدم پیوند روح کنوانسیون رامسر با کالبد شهر و شهروندان

براساس مقاله هیچ نشانه ای از جهان شهر بودن در رامسر به چشم نمی خورد، باید بدانید که با گذشت بیش از نیم قرن از جهانی شدن نام رامسر اما مسئولان این شهر در بازگو کردن و ارتباط معنایی این هویت برای شهروندان و گردشگران داخلی و خارجی ناتوان بوده اند و پرداختن به این پیوند طی همه این سالها یا به روزهای بزرگداشت کنوانسیون خلاصه شد یا اینکه اگر هم المانی طراحی شده در حدی ابتدایی بوده که ارتباط معنایی چشمگیری با مخاطب ایجاد نمیکرده است.

البته رامسر در حالی از این کاستی در معرفی هویت جهانی خود برای همگان رنج میبرد که در سالهای گذشته مسئولان مرکز منطقه ای کنوانسیون رامسر در غرب آسیا با هدف برطرف کردن این ضعف به مدت یک هفته مسئولان محلی شامل شهردار و شورای شهر را به مرکز مشابهی در شهر کره جنوبی بردند تا از نزدیک با عملکرد مسئولان شهری آنجا و تلاششان برای زنده نگه داشتن کنوانسیون در آن شهر آشنا شوند. جالب اینکه مسئولان رامسر در آنجا به چشم خودشان دیدند که یک خیابان پنج کیلومتری در آن شهر کره جنوبی به نام رامسر نامگذاری شد، اما ظاهرا آن سفر و تجربه هم کفایت نکرد، چون هیچ تغییری در منظر شهری رامسر ایجاد نشد که معنای میزبانی از کنوانسیون تالابها را به شهروندان القا کند.

البته بی انصافی است اگر المانی را که شهرداری رامسر بتازگی آن هم پس از پیگیری های مکرر در شهر تعبیه کرده نادیده بگیریم. لاتین نوشت عنوان کنوانسیون بین المللی تالاب ها در یکی از خیابان های اصلی شهر، تنها نمادی است که از نگاه شهرداری می تواند هویت بین المللی رامسر را به شهروندان اعم از بومی و غیربومی القا کند.

حکایت ساخت این المان هم در حد خودش جالب توجه است. خبرنگار سال گذشته پس از انتقاداتی که از نبود پیوند میان رامسر و کنوانسیون تالاب ها در مراسم سالگرد این کنوانسیون ایراد شده بود، به سراغ شهرداری رفت تا وقت مصاحبه با شهردار بگیرد. البته تا همین الان که این گزارش منتشر شد، شهردار برای مصاحبه با خبرنگار وقت خالی پیدا نکرد ولی خدا را شکر در میان گذاشتن این نقیصه به عنوان موضوع مصاحبه سبب شد تا شهرداری فروردین امسال اقدام به ساخت و نصب المان لاتین نوشت از مخفف نام کنوانسیون رامسر در منطقه لیدو رامسر کند.

این المان تاکنون نه تنها مورد انتقاد کارشناسان قرار گرفته، بلکه گاهی توسط شهروندان عادی هم به تمسخر گرفته می شود. کامران افشار نادری از معماران صاحب نظر با تشریح ویژگی های المانهای ماندگار و ضرورت توجه مسئولان در ساخت المان ها به این ویژگی ها گفت: المان و عناصر معماری در منظر شهر دارای تاثیر مثبت و منفی فراوان بر طیف وسیعی از مردم و ناظران کشور های دیگر هستند. المان های شهری بر استنباط مردم پیرامون منزلت یک شهر تاثیر قابل توجهی دارند و به معنای دیگر عناصر شهری معیاری برای قیاس و سنجش یک شهر بشمار می روند.

وی پیرامون اینکه هیچ نشانه ای از جهان شهر بودن در رامسر به چشم نمی خورد، افزود: زمانی که مهمترین سنبل و نماد یک شهر را که خاستگاه یک رویداد بزرگ بین المللی است، در ابعاد یک المان تزیینی که مناسب جلوی یک فروشگاه زنجیره ای است، در شهر اجرا می کنند، بدون شک این اقدام خطای بزرگی محسوب می شود. بنابراین زمانی که می خواهیم یک اثر ماندگار برگرفته از سنبل و نماد یک رویداد را که فراتر از مرزهای سرزمینی یک کشور تاثیر دارد، در شهر داشته باشیم، بیش از هر چیز باید به این فکر کنیم که اجرای این طرح موجب افزایش ارزش یک مکان شود، اما متاسفانه در اکثر موارد کارهای اجرا شده اثر معکوس دارد و باعث کاهش ارزش مکان می شود.

خلق یک المان شهری در مقیاس وجه جهانی رامسر

این منتقد معماری توضیح داد: یکی از مهمترین عوامل در خلق المان های معماری بویژه برای شهرهایی که خاستگاه رویداد های بین المللی هستند، مورد توجه قرار دادن مقیاس یک اثر است، بر همین اساس یکی از مجسمه سازان معروف دنیا به نام الدنبرگ مجسمه هایی را خلق کرده است که هیچ چیز جدیدی در آن وجود نداشت، بلکه فقط مقیاس اثر بوده که به آنها ارزش بخشید، مثلا مجسمه ای از یک سوزن یا چکش که آن را چند صد برابر بزرگ کرده است، در واقع این تغییر مقیاس است که به این المان ها ارزش و اعتبار داده است.

‏ او با تاکید بر اینکه مقیاس یک المان شهری می بایست متناسب با سوژه و اهمیت آن باشد، گفت: در کشورهای مختلف دنیا و کشورهایی که در همسایگی ما هستند المان ها و عناصر مورد استفاده به عنوان عناصر منظری، از بعد مقیاس بطور کامل با ایران متفاوت هستند. در ایران اکثر سازه ها با این کاربرد، حقیر و حتی با امکانات و مصالح نازل اجرا شده است و بجای آن که حس غرور و افتخار بوجود آورد، به نوعی حس شلختگی و حقارت را القا می کند. به همین خاطر هم معتقد هستم بهتر است این عناصر اصلا اجرا نشوند و اگر قرار است اجرای شود در درجه اول مقیاسش باید متناسب با سوژه باشد. به معنای دیگر خلق یک المان شهری در مقیاس درخور خیلی مهم است.

‏ این مجسمه ساز اظهار داشت: از سوی دیگر توجه به دوام این المان ها در طول زمان مساله قابل اهمیت بعدی است که باید مورد توجه قرار گیرد، المان شهری نمی بایست بگونه ای طراحی شود که بعد از یک سال خراب شود، اتفاقا می بایست این حس را ایجاد کند که این المان در این نقطه از شهر برای همیشه ماندگار است، انسان می تواند به آن تکیه کند و حس موقتی بودن را القا نکند، بنابراین بودجه ساخت و مصالح مورد نیاز باید بگونه ای تامین شود که دوام این آثار را تضمین کند.

‏ وی افزود: نکته مورد اهمیت بعدی اجرای صحیح کار از سوی یک هنرمند است، بدون شک المانی که در یک ماه و 25 روز سرهم بندی شود ارزشی ندارد، این در حالی است که اجرای چنین طرح هایی چنانچه با اصول گفته شده همراه باشد، باعث افزایش ارزش آن مکان می شود، بهترین مثال برای این ادعا مجسمه داوود اثر میکل آنژ است که بعد از مدتی به موزه منتقل و یک اثر شبیه سازی شده از آن در شهر فلورانس جانمایی شد. درواقع آثاری از این دست بود که موجب زیبایی و شکوه شهر فلورانس شد و این شهر به دلیل برخورداری از چنین آثاری که زمانی از سوی بزرگترین هنرمندان تاریخ بوجود آمدند ارزش پیدا کرد.

‏ افشار نادری از سوی دیگر محافظت از آثار خلق شده را دارای اهمیت دانست و توضیح داد: علاوه بر خلق آثاری فاخر و ماندگار، حفاظت از این آثار هم می بایست مورد توجه قرار گیرد، برای مثال کفش مجسمه با ارزش پرویز تناولی در کمال ناباوری در پارک شفق دزدیده شد و این بی توجهی به آثار فرهنگی نشان می دهد که در عمل ارزشی برای فرهنگ قائل نیستیم.‏

بنیانگذار جایزه معمار گفت: در مورد رامسر نیز زمانی که پذیرفتیم این شهر دارای نام و آوازه بین المللی و خاستگاه اولین معاهده زیست محیطی دنیا است و اعتبار شهرت آن هم مورد پذیرش ما است، می بایست نه در حرف، بلکه در اعمال و اقدامات برای شهر این مهم را اثبات کنیم. به معنای دیگر می بایست در عمل بگونه ای باشیم که نشان دهد شایستگی این لقب و عنوان را داریم، اگر رامسر اهمیت بین المللی دارد، نمی بایست در ایجاد این عناصر و سمبل های این شهر که برگرفته از این رویداد جهانی است شلختگی و بی مبالاتی به خرج دهیم، چرا که چنین رویکردی تمام ادعاهای ما را زیر سئوال میبرد و با گفتارمان در تناقض قرار میگیرد.

گذشته از چهره شهر رامسر که کمترین بهره مندی و الهام از میراث داری کنوانسیون جهانی تالاب را در خود جای داده است، مورد قابل توجه دیگر تاسیس مرکز منطقه ای کنوانسیون غرب آسیا در رامسر به سال 92 است. به معنای دیگر حتی این دستاورد مهم و احداث ساختمان مجلل آن در رامسر هم سبب نشد که مسئولان محلی طی این سالها زمینه درخشش مرکز و پیوند آن با شهر و شهروندان را فراهم کنند. شاید حتی شهروندان رامسری هم اطلاع ندارند که مرکزی به این مهمی که تنها چهار موردش در دنیا فعالیت می کند در غربی ترین شهر مازندران تاسیس شده است. این در حالی است که اطلاع مردم، سمن ها و سرمایه گذاران از وجود و اهمیت حضور مرکز کنوانسیون غرب آسیا در رامسر موجب حس وطن دوستی و شهر دوستی و همچنین برانگیختن مشارکت آنان در کمک به این نهاد بین المللی می شود.

البته فعالیت مرکز منطقه ای کنوانسیون رامسر در غرب آسیا نیز خود دارای پرسش ها و علامت سوالهای فراوان برای افکار عمومی است؛ اینکه چرا این مرکز در رامسر احداث شد؟ اساسا چرا یک فضای فیزیکی با هزینه بالا ساخته شد که در بیشتر ایام سال ها درب آن بسته است؟ چه فکر و هدفی پشت ساخت این فضا بوده است که حالا جنب جوشی در آن برقرار نیست؟ این پرسش ها گویا در کنار فعالیت ضعیف مسئولان محلی رامسر در کانون توجه و زیر ذره بین کشورهای همسایه هم قرار گرفت.

راه اندازی مرکز منطقه ای کنوانسیون رامسر در غرب آسیا روند تصویب آن نشان می دهد که فرآیند تاسیس و توصیب آن کار ساده ای نبود. بطور مشخص پیشنهاد احداث این مرکز سال 2002 مطرح شد تا اینکه سال 2005 در اسپانیا زمانی که اکثر وزرای محیط زیست و مسئولین رده بالا در نشست حضور داشتند، اعضا به ایجاد این مرکز در کشور جمهوری اسلامی ایران رای مثبت دادند و مجوز تاسیس آن هم به تصویب رسید. در گام بعدی سال 1385 هیأت دولت با صدور مصوبه و تامین اعتبار مجوز احداث ساختمان در رامسر را صادر کرد و به این ترتیب این مرکز که ستاد فعالیت های مرکز منطقه غرب آسیا بشمار می رود از سال 92 با یک فضای فیزیکی استاندارد در رامسر احداث و فعالیتش را آغاز کرد.

افزون بر این، احداث مرکز منطقه ای کنوانسیون غرب آسیا در رامسر باعث شد که خلاء نبود فعالیتها چشمگیر حول محور این وجه جهانی بیشتر از پیش آشکار شود، بطوریکه حالا مدتی است فعالیت های رامسر زیر ذره بین کشورهای همسایه هم قرار گرفته است. آنان با این ادعا که فعالیت مرکز در شهر رامسر ضعیف است در تلاش هستند این مرکزیت را از ایران بگیرند و به کشورهای خود منتقل کنند؛ زمزمه هایی که باید از آن به عنوان هشداری برای این مرکز منطقه ای و همچنین لزوم پیوند بیشتر رامسر با این برند و اعتبار جهانی یاد کرد تا این اعتبار و دستاورد جهانی برای کشور حفظ شود.

در واقع، حال ناخوش تالاب های ایران، فعالیت ضعیف رامسر و بی توجهی مسئولان محلی سبب شد که زمزمه ها و تلاش برخی کشور ها پیرامون انتقال مرکز منطقه ای یا حذف رامسر طی سالهای اخیر مطرح شود. برای مثال سال گذشته حذف نام رامسر از پوستر پنجاهمین سالگرد کنوانسیون سبب شد برخی خبرگزاری ها در تحلیل های خود این طراحی را زمینه چینی و شیطنت های اماراتی ها برای حذف نام رامسر و انتقال مرکز منطقه ای عنوان کنند و ریاست امارات بر کمیته دائمی این کنوانسیون تا زمان برگزاری اجلاس بعدی را دلیلی بر این تحرکات اعلام کردند؛ مساله ای که واکنش و حساسیت افکار عمومی مازندران را در پی داشت و در پی آن وزارت امور خارجه نیز پیگیری هایی را برای روشن شدن چرایی این موضوع و اطمینان افکار عمومی و پابرجایی نام رامسر بر این معاهده انجام داد.

در ادامه نیز آخرین هشدارها و واکنش ها برای فعالیت و حمایت بیشتر مسئولان برای حفظ این جایگاه بین المللی در مراسم گرامیداشت سالروز تصویب کنوانسیون بین المللی تالاب های در شهر رامسر و از سوی کامران نصیر احمدی، رئیس اداره دریایی محیط زیست مازندران مطرح شد. نصیر احمدی در آن مراسم با اشاره به اهمیت حمایت مسئولان شهرستان از کنوانسیون رامسر گفته بود که کشورهایی نظیر قطر و ژاپن در این سالها تلاش کردند تا با اعلام اینکه فعالیت های کنوانسیون در محل فعلی ضعیف است، تاکید کردند که فعالیت کنوانسیون باید به کشورهایی که اقدامات بهتر و موثرتری در این زمینه انجام داده اند منتقل شود.

به گفته او کشورهایی نظیر قطر و ژاپن و امارات در این سالها تلاش می کنند تا با اعلام اینکه فعالیت های کنوانسیون در محل فعلی ضعیف است و باید به کشورهایی که اقدامات بهتر و موثرتری در این زمینه انجام داده اند منتقل شود.

لزوم پای کار آمدن مسئولان شهری و استانی

برای روشن شدن موضوع پیرامون فعالیت و حمایت مسئولان محلی برای حفظ این وجه جهانی، فعالیت مرکز منطقه کنواسیون در رامسر و ادعای کشورهای همسایه پیرامون انتقال مرکز منطقه ای رئیس مرکز منطقه ای کنوانسون رامسر گفت: نکته اول اینکه براساس مصوبه های کنوانسیون بین المللی رامسر، ما اجازه دخالت در مسائل ملی کشور را نداریم، چرا که یک مرکز بین المللی محسوب می شویم که میبایست فعالیت های بین المللی انجام دهیم.

شهرام فداکار افزود: در عین حال پیرامون فعالیت های شهری در آخرین نشستی که با مسئولان محلی رامسر داشتیم موضوعاتی را به عنوان پیشنهاد مطرح کردیم، برای مثال اعلام کردیم که با نگاهی به مرکز اصلی کنوانسیون در یکی از شهرهای سوئیس متوجه می شوید که شهرداری و مسئولان محلی چقدر در تلاش هستند که این ساختمان و این عنوان در این شهر بدرخشد یا در مرکز میناباتا در کشور ژاپن مسئولان محلی حتی صنایع دستی این شهر را با الهام از کنوانسیون تولید کرده اند و شهر مملو از المان ها و نمادهایی شاخص در جهت معرفی کنوانسیون به همگان است.

وی گفت: ما هم در این زمینه تلاش کردیم؛ برای نمونه یک هفته مسئولان محلی رامسر شامل شهردار و شورای شهر با مرکز مشابه خودمون در شهر کره بردیم و حتی یک خیابان پنج کیلومتری در این شهر به نام رامسر نام گذاری شد، اما در مقابل به هر دلیلی این اتفاق در رامسر رخ نداد.

فداکار فعالیت ها پیرامون این موضوع در رامسر را از تعهدات مسئولان محلی دانست و افزود: برای مثال به مسئولان محلی رامسر پیشنهاد دادیم با توجه به حجم روزانه خودور ها بویژه در زمان اوج سفرها که افراد زیادی در شهر رفت و آمد می کنند ورودی و خروجی های شهر را به تابلوهایی که گویای این موضوع است اختصاص دهند، ضمن اینکه دولت هم باید در این زمینه کمک کند یا سرمایه داران شهر به فعالیت هایی پیرامون کنوانسیون دعوت کنند و این حس وطن دوستی و شهردوستی رو به این افراد القا کنند که در کنار کنوانسیون باشند و از برند کنوانسیون در جای جای شهر استفاده کنند.

او با بیان اینکه این اقدامات در وظایف شهردار یا فرماندر است، ادامه داد: ما با تمام توان پای پیشبرد اهداف کنوانسیون ایستاده ایم، سازمان محیط زیست سال 90 گرانترین هزینه عمرانی بالغ بر 4 میلیارد تومان را برای احداث این ساختمان اختصاص داد، درحالیکه این هزینه برای سازمان محیط زیست هزینه سنگینی بود، همین امر نشان می دهد حفظ کنوانسیون تا چه میزان اهمیت دارد.

فداکار توضیح داد: برای مثال از استانداری مازندران چه عوایدی نصیب ما می شود؟ آنان امکان این را دارند که از اعتبارهایی که دارند به این مرکز اختصاص دهند و هیچ مشکل قانونی هم برای آن وجود ندارد، ضمن اینکه ما هم نیاز به هزینه ها و اعتبارهای آنچنانی نداریم و با وجود همنی اعتبارهای اندک هم کار خودمان را انجام می دهیم، این درحالی است در مرکز مشابه ما در یکی از شهرهای کره جنوبی، دولت محلی سالانه چهارصد هزار دلار اعتبار محلی اختصاص می دهد، قطعا زمانی که کمک های اینچنینی دریافت می کنند آنها فعالیت خوبی دارند.

وی گفت: درواقع کسانی که سالها پیش تلاش کردند تا این مرکزیت را برای کشور در اختیار بگیرند چشم امیدشان به این بود که مردم، دولت، سمن ها و شرکت ها به این مرکز کمک کنند اما در شرایطی که خلا این کمک ها وجود دارد، قطعا کشوری مانند امارات ادعا می کند این مرکز را در اختیار بگیرد و اعلام می کند که سالی یک میلیون دلار هزینه می کند.

حفظ کنوانسیون و تالاب ها برای وجه حقوق بشری ایران

فداکار در تشریح چرایی لزوم فعالیت استانی و شهرستانی برای حفظ این جایگاه بین المللی برای کشور گفت: بخش زیادی از تلاش سیاست مدارها برای در اختیار گرفتن این مراکز و معاهده های بین المللی برای آن است که برای خود وجه بین لمللی دست و پا کنند و ما هم به این وجه بین المللی نیاز داریم، مثلا رئیس جمهور ترکمنستان به عنوان سفیر محیط زیست شناخته می شود و تلاش می کند با نهادهای بین المللی در این زمینه همکاری می کند، با دفاتر مختلف محیط زیستی سازمان ملل کار می کند چرا که سبب می شود به صورت دائم تعداد زیادی از کشورها را به کشور خود دعوت کنند، خیلی از ارتباطات منطقه ای و اثربخشی خود را توسعه دهند، در مثالی دیگر ما در حال حاضر با کشوری مانند افغانستان در خصوص تالاب هامون یا هورالعظیم که متاثر فعالیت های ترکیه هستند مشکلاتی داریم قطعا در مراکزی مثل کنوانسیون رامسر می توانیم این مسائل را بصورت فنی و با دیپلماسی بدون درگیری پیش ببریم و به دور از چشم سیاستمدارن چالش ها را حل و فصل می شود به نتیجه می رسد.

او افزود: در منشور مجمع حقوقی سازمان ملل برای حقوق بشر یک سری شاخص هایی را مشخص کرده است، در سال 2021 موضوع محیط زیست به مجموعه این شاخص های حقوق بشری اضافه شده، بنابراین هر شخص حقیقی و حقوقی می تواند ادعا کند که هوای پاک، آب پاک حق او است و به عنوان یک حق عمومی در جهان شناخته شده است، درنتیجه اگر ما در زمینه محیط زیست قدم برداریم به عنوان کشوری که حقوق بشر را رعایت می کند شناخته می شویم، بنابراین این فرصت خوبی برای ما هست که در غالب حفاظت از تالاب ها و کشوری که حقوق بشر را رعایت می کند مسائل کلان محیط زیست را به آگاهی دنیا برسانیم.

فداکار در ارتباط با ادعای کشورهای همسایه و تلاش آنان برای انتقال مرکز منطقه ای گفت: این دعاوی بین المللی در تمامی امور وجود دارد، مرکز منطقه ای رامسر عنوان اصلیش مرکز منطقه ای آموزش و پژوهش رامسر در غرب اسیا است، از این نوع مراکز تنها چهار نوع در دنیا وجود دارد، و دبیرخانه کنوانسیون رامسر هم به هیچ وجه قصد افزایش اینگونه مراکز را در دنیا را ندارد، در نتیجه این به دلیل آنکه این محدودیت وجود دارد و دیگر توسعه پیدا نخواهد کرد کشورهای دیگر تلاش می کنند، چون نمی توانند مرکز را احداث کنند، مرکزیت را از یک کشور خود منتقل کنند، نه تنها این موضوع برای ما صادق هست بلکه در مرکز کره با تمام تلاشهایی که می کند، با این حال کشور های دیگه مثل ویتنام چین تلاش دارند که این مرکزیت را از کره بگیرند،.

او افزود: زمانیکه آقای اسکندر فیروز تلاش کرد تا این معاهده در ایران به تصویب برسد، درواقع هیچ منبع مالی برای کشور به همراه نداشت بلکه تنها یک اعتبار بین المللی و برند است که 50 سال است که بر سینه این سرزمین می درخشد، در حال حاضر 19 مرکز منطقه رامسر” Ramsar Regional Center “در دنیا وجود دارد، البته نه با ماموریت آموزش و پژوهش و اسم رامسر در تمامی کشورها تکرار می شود بنابراین باید تلاش کنیم این میراث برای کشور آیندگان حفظ شود.

چرا چراغ مرکز منطقه ای رامسر خاموش است؟

شهرام فداکار در پاسخ به این پرسش که چرا چراغ مرکز منطقه ای غرب آسیا در رامسر خاموش است؟ گفت: مرکز منطقه ای غرب آسیا در رامسر اگرچه در این شهر احداث شد اما خیلی از مسائل را به صورت منطقه پیش می برد و عمده مسائل را نیز به صورت بین المللی، بنابراین اگر مقر آن در شهر رامسر جانمایی شده است به معنای آن نیست که تمام فعالیت ها میبایست صرفا در این مرکز انجام شود، ضمن اینکه اظهارنظر پیرامون عملکرد کیفی و کمی این نهاد نیز میبایست از سوی مرکز امور بین الملل سازمان حفاظت محیط زیست یا وزارت خارجه صورت گیرد یا دبیرخانه کنوانسیون رامسر میبایست در این زمینه صحبت کند.

وی با تشریح معملکرد کنوانسیون توضیح داد: طی سالهای اخیر دچار کرونا شدیم، تا قبل از آن خیلی از نشست ها پیرامون تالاب ها را سعی کردیم در شهرهای مختلف برگزار کنیم، چرا که امکان اینکه تمام فعالیت ها را در مرکز منتقل کنیم وجود ندارد، البته نشست هایی در مرکز داشتیم، مثلا چهلمین سالگرد مرکز را در رامسر برگزار کردیم که چندین وزیر و مسئول دولتی به رامسر آمدند، پنجاهمین سالگرد تصویب کنوانسیون رامسر را قصد داشتیم در رامسر برگزار کنیم که متاسفانه به دلیل آنکه شیوع کرونا مصادف با بهمن 99 بود این کار را نکردیم و در تهران و بصورت مجازی برگزار شد.

فداکار گفت: آخرین نشست پیرامون تالاب ها را با حضور 10 کشور به صورت مجازی و در شهر ارومیه برگزار کردیم، ضمن اینکه دو کارگاه دو هفته ای با حضور کارشناسان خارجی نیز دریاچه ارومیه برگزار کردیم، بنابراین امکان اینکه این نشست ها را در شهر رامسر برگزار کنیم ، به همین دلیل خیلی اقدامات ما چشم نمی آید و تصور بر این است که میبایست در مرکز رفت و آمد برقرار باشد اما اینطور نیست کما اینکه در هیچ جای دنیا هم به این شکل نیست.

وی افزود: ما در سال 1400 دوازده هزار ساعت کلاس آموزشی برای 25 کشور دنیا برگزار کردیم، که همه به صورت مجازی انجام شده است، حدود 400 شرکت کننده داشتیم و نزدیک به ده هزار ایمیل ارسال شده است، ضمن اینکه ده سال گذشته که این ساختمان احداث شد کسی تصور نمیکرد روزی با فضای مجازی بتوان با هزینه کمتری دسترسی سریع به تمام دنیا برقرار کرد تا اینکه بخواهید از 10 تا 15 کشور کارشناس خارجی را دعوت کنید درحالیکه اکنون میتوان با یک کارگاه مجازی بسیاری از فعالیت ها را پیش برد.