چگونگی مقابله و سازگاری مراکز آموزشی علوم گردشگری در بحران کووید 19

میراث آریا/ این خبر پیرامون چگونگی مقابله و سازگاری مراکز آموزشی علوم گردشگری در بحران کووید 19 برای شما نوشته شد.

شیوع جهانی ویروس کووید 19، جهان را به بن بست کشانده است. گردشگری به دلیل محدودیت های سفر و همچنین کاهش تقاضا در بین مسافران، بدترین آسیب را در بین تمام بخشهای اصلی اقتصادی کشورها داشته است. محققان معتقدند که تداوم کووید 19، صنعت گردشگری را در کوتاه مدت و بلند مدت تحت تاثیر قرار می دهد. در سال 2020، شیوع بیماری صنعت گردشگری جهانی را فلج کرده بود و با بسته شدن مرزها، ممنوعیت ویزا برای ملیت های خاص و تبدیل فرودگاه ها به پارکینگ، صنعت گردشگری متحمل یک به اصطلاح سوپر شوک شده بود. شورای جهانی سفر و گردشگری اعلام کرد که همه گیری می تواند تا 50 میلیون شغل در صنعت گردشگری در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار دهد، بطوریکه آسیا به احتمال زیاد آسیب دیده ترین قاره است.

بیماری کووید 19 همچنین دارای تأثیرات اجتماعی فرهنگی، سیاسی نیز بود. در مواجهه با این بیماری همه گیر جهانی، کشورهای مختلف با توجه به سیستم اجتماعی و منابع خود، راهبردهای متفاوتی را برای مقابله به کار گرفتند. در ابتدای همه گیری بیماری کووید 19، بیش از 9 نفر از هر 10 نفر در جهان در کشورهایی زندگی می کردند که محدودیت های سفر برون مرزی را داشتند. با این حال، اقدامات فاصله گذاری اجتماعی و انزوا تأثیرات قابل توجهی بر سلامت و رفاه روانی افراد دارد، مانند افزایش احساس اضطراب و افسردگی.

بنابراین بدیهی است که تأثیرات سنگین و از قبل آشکار این بیماری همه گیر، صنعت گردشگری را نیز مختل می کند و تأثیرات اقتصادی، اجتماعی فرهنگی، سیاسی و زیست محیطی عوامل کلیدی هستند که احتمالاً بر دانشگاه ها و مراکزآموزشی نیز تأثیر می گذارند. به هر حال هنوز مشخص نیست که مراکز آموزشی وابسته به علوم گردشگری به تأثیرات بلند مدت همه گیری و آینده این رشته چه واکنشی نشان خواهد داد. عوامل محیطی مانند استفاده کمتر از حمل و نقل عمومی، پروازهای کمتر، سفرهای تجاری کمتر و عوامل اقتصادی به عنوان بحران مالی عمومی، تعلیق صنعت گردشگری، سقوط بازار کار و کاهش بودجه برای دانشگاه ها از تاثیراتی است که در کوتاه مدت و سپس در بلند مدت بروز خواهد کرد. از جمله این مشکلات میتوان به عوامل فنی به عنوان یک تغییر آنلاین در آموزش، استفاده برای نرم افزار جلسات و کار در منزل اشاره کرد.

دانشگاه های علوم گردشگری اکنون با وضعیت مبهمی روبرو هستند که در آن پدیده مرجع به شکلی بی سابقه در تاریخ معاصر رنج می برد. برخی از محققان تاکید کرده اند که کمک به دانشگاه های علوم گردشگری در تلاش های تحقیقاتی در طول بحران بسیار مهم است. با در نظر گرفتن این شرایط دشوار، برای دانشگاهیان در حوزه گردشگری امری حیاتی است که آینده رشته خود را متصور شوند و مسائل و فرصت های مرتبط با آن را شناسایی کنند؛ محققان اظهار داشتند که گردشگری پس از همه گیری مانند یک «تکه کاغذ خالی» است. این بیماری همه گیر، به احتمال زیاد منجر به کاهش تعداد دانشجویانی که تصمیم به گرفتن مدارک گردشگری دارند، خواهد شد، بخصوص که مشاغل کمتری در این بخش در دسترس خواهند بود.

برای غلبه بر این مشکل، دانشگاه های موفق برنامه های درسی خود را تطبیق می دهند. دوره های آنلاین به جای آموزش سنتی گردشگری، احتمال بیشتری برای جذب دانشجویان به مدارج گردشگری خواهد داشت. این برای دانشجویان محلی، ساده تر خواهد بود، زیرا آنها مجبور به سفر نیستند. در این مورد، در آینده نیز آموزش های آنلاین بیشتر و در صورت امکان با تدریس کلاسهای حضوری کوتاه مدت و ترکیب این دو شرایط بهتر نیز خواهد شد.

بیماری همه گیر و ادامه دار همچنین باعث کاهش بودجه در دانشگاه ها می شود که احتمالاً به دپارتمان های گردشگری ضربه می زند و دانشجویان به دلیل سطوح بالاتری از اقدامات ایمنی به احتمال زیاد به دانشگاه های دارای رتبه بالا اعتماد خواهند کرد. از این رو محققان چند راه پیشنهادی برای دانشگاهیان علوم گردشگری در بحران کووید 19 معرفی کرده اند، که به مواردی از آن اشاره خواهد شد:

• اولین راه پیشنهادی حمایت است که در آن گردشگری به عنوان یک استراتژی اقتصادی برای تأمین درآمد و اشتغال ارائه می شود یعنی با دیدی عمدتاً مثبت دیده می شود.
• دوم احتیاط است جایی که اثرات گردشگری بویژه در مورد جامعه و محیط زیست آشکار می شود.
• سوم سازگاری است جایی که اشکال جایگزین گردشگری برای حفظ منافع اقتصادی بدون اثرات منفی پیشنهاد شده است.
• و پایداری را میتوان به عنوان راه چهارم اضافه کرد.

در نهایت، برای دانشگاه های علوم گردشگری درصورتیکه تأثیر همه گیری کوتاه مدت باشد، راه حل پایداری و اگر تأثیر کووید 19 طولانی باشد، راه حل سازگاری پیشنهاد می شود.