تاثیر همه گیری کووید 19 بر حق مشارکت در صنعت گردشگری

میراث آریا/ این خبر پیرامون تاثیر همه گیری کووید 19 بر حق مشارکت در صنعت گردشگری برای شما نوشته شد.

کووید-19، در یک بازه زمانی کوتاه، بسیاری از مردم در سراسر جهان را در قرنطینه قرار داد، همه فعالیتهای انسانی از جمله مبادله کالاها، خدمات، ایده ها، سرگرمی ها، مسافرت ها، بطور ناگهانی متوقف یا کند شد. در مقابله با این بیماری، دولت ها محدودیت ها و قوانین و مقرراتی وضع کردند که قبل از وضعیت اضطراری فعلی در اکثر کشورها غیرقابل تصور بوده است. در سطح اجتماعی، مفهوم «فاصله گذاری اجتماعی» وارد واژگان رایج شده است، مفهومی که نقطه مقابل صنعت توریسم و گردشگری است.

سازمان جهانی گردشگری و سازمان ملل متحد همیشه و بطور گسترده به این بحث که آیا مشارکت در توریسم و گردشگری یک حق جهانی است یا خیر، دست و پنجه نرم کرده اند. شاید اولین قدم آنها در این مورد، بیانیه مانیل پیرامون گردشگری جهانی در سال1980 بود که شامل تعدادی از موارد است و بطور خاص به عنوان حق دسترسی به تعطیلات و آزادی سفر و گردشگری برای همه اشاره می کند. حقوق گردشگری به عنوان یک حقوق بشر عمدتاً در رابطه با حقوق شغلی بیان می شود، بنابراین بطور مؤثر اعضای غیر شاغل جوامع را حذف می کند.

درحالیکه سازمان جهانی گردشگری، فرآیند گردشگری را یک حق اجتماعی بشمار می آورد که زمینه را فراتر از پیوندهای منحصراً به اشتغال گسترش می دهد. از لحاظ تاریخی، توریسم و گردشگری جهانی چالش های مهمی را برای حقوق انسانی و اجتماعی، هم از نظر فرد و هم برای جامعه ایجاد کرده است. کووید 19 شرایطی را ایجاد کرده که بر زندگی همه کشورها و مردم در سراسر جهان تأثیر میگذارد و تغییرات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی رفتاری را در جوامع و در مقیاسی بی سابقه در عصر مدرن موجب شده است.

از نظر گردشگری، تأثیر بیماری همه گیر بر کسانی که در گردشگری کار می کنند بیشتر احساس می شود. در واقع، مسلماً تأثیر بر نیروی کار در کشورهای در حال توسعه به دلیل عدم وجود شبکه های ایمنی اجتماعی که بطور گسترده در کشورهای ثروتمندتر در دسترس هستند، بسیار بیشتر است.

براساس مقاله تاثیر همه گیری کووید 19 بر حق مشارکت در صنعت گردشگری باید بدانید که حوزه های کلیدی که کووید 19 در سطح بین المللی و محلی بر آنها تأثیر گذاشته، شامل موارد زیر می شود:

بسته شدن مرزها

محدودیت مسافرت و رفت و آمد، در سراسر مرزهای ملی با واکنش دولت ها به کووید 19 به شدت به چالش کشیده شد، مرزهای ملی در اروپا، آمریکای شمالی و بسیاری از کشورهای دیگر، عملاً به روی اکثر مسافران از جمله گردشگران تفریحی، تجاری و زیارتی بسته شد.

کاهش سفر

تا حدی در نتیجه بسته شدن مرزهای ملی، فرصت های سفر توسط دولت ها و ارائه دهندگان حمل و نقل کاهش یافت یا کاملاً حذف شد. ارائه دهندگان خدمات ریلی و اتوبوس، خدمات خود را در پاسخ به کاهش تقاضا و سخت گیری های دولت در برابر سفرهای غیرضروری کاهش دادند. در نتیجه، اپراتورهای حمل و نقل بویژه خطوط هوایی، با فشارهای مالی بحرانی روبرو شدند و بسیاری از آنها ممکن است در کشوری که قادر به انجام خدمات مانند گذشته باشد، از بحران عبور نکنند.

تعطیلی جاذبه ها و امکانات گردشگری

در بسیاری از مقاصد، دلایل اصلی بازدید گردشگران از مقاصد با بسته شدن مکانهای فرهنگی مانند تئاتر و موزه ها، حذف دسترسی به سواحل و پارکهای ملی حذف شد. با این حال، شایان ذکر است که بسته شدن امکانات مهمان نوازی و گردشگری جهانی نیست، کشورهایی مانند سوئد مسیر متفاوتی را در مقابله با مهار کووید-19 در پیش گرفتند و اجازه دادند چنین تسهیلاتی برای مدت نسبتاً طولانی تری به تجارت ادامه دهند.

لغو حقوق حمایت از مصرف کنندگان صنعت توریسم و گردشگری

پیامد اصلی بحران کووید 19 در حوزه سفر و گردشگری، تأثیر آن بر حوزه حمایت از مصرف کننده بود. حقوق مصرف کننده را میتوان به عنوان یک حقوق بشر در نظر گرفت که مسئولیت مشترک دولت، مشاغل و سایر سازمان های اجتماعی مرتبط است که براساس دستورالعمل سازمان ملل متحد برای حمایت از مصرف کننده که در سال 1985 مورد توافق قرار گرفت و در سال 1999 و 2015 به روز شد. حقوق مصرف کننده در گردشگری در قوانین ملی و فراملی از طریق اسنادی مانند اسناد قابل اجرا در اتحادیه اروپا پرداخته می شود. حقوق مصرف کننده بطور موقت یا بطور یک جانبه به حالت تعلیق درآمد، زیرا هتل ها، خطوط هوایی و سایر اپراتورها برای مقابله با عواقب تعطیلی جهانی سفر، مربوط به حوزه هایی مانند بازپرداخت، غرامت و بیمه تلاش می کردند.

بازگشت به کشور مادر

قبل از همه گیری کووید-19 افراد بسیاری که به عنوان گردشگر و دانشجو و شاغل در کشورهایی غیر از محل سکونت اصلی خود حضور داشتند، به دنبال بازگشت به کشور خود بودند و این اتفاق، چنین فرصت هایی را برای شهروندی جهانی محدود کرد.

حبس در محل سکونت و مجازات برای عدم رعایت

اختیارات و قوانین اضطراری در بسیاری از کشورها و ایالت ها وضع شد که بطور موثر شهروندان را در خانه های خود در قرنطینه قرار میداد. این اختیارات همچنین از طریق تحریم های مالی و تنبیهی بیشتر اعمال شد. این امر با تعطیلی اجباری اکثر مشاغل هتلداری همراه بود.

سایر پیامدهای کووید 19

آرمان سازمان بین المللی کار برای حق داشتن کار شایسته برای همه با عواقب نابسامانی اقتصادی ناشی از کووید-19 که منجر به تعدیل گسترده کارگران گردشگری شده است، به چالش کشیده شده است. با غرامت کم یا بدون غرامت تأثیر جهانی کووید 19 بر فرصت های شغلی، بویژه برای کسانی که در بخش های غیررسمی هستند را برجسته می کند. بسیاری از این کارگران در حال حاضر به دلیل فروپاشی صنعت گردشگری بین المللی از حق کار خود محروم هستند. علیرغم چالشی که برای حقوق افراد برای سفر به عنوان گردشگر از طریق بحران کووید-19 ارائه شد، میتوان بحث کرد که نتایج مثبتی وجود دارد که ممکن است به اشکال جدیدی از گردشگری که پس از بحران ظهور می کنند، سود برساند.

پیامدهای مثبت کووید 19 بر گردشگری

بسته شدن مرزهای ملی و از بین رفتن بسیاری از حمل و نقل هوایی و زمینی و شاید دریایی، احتمالاً تأثیر مثبتی بر فرصت های قاچاق انسان خواهد داشت، قربانیان آن اغلب ناخواسته جابجا می شوند.

صنعت توریسم و گردشگری بدون شک از اثرات همه گیری در یک بازه زمانی طولانی و با سرعتهای متفاوت در کشورهای مختلف ظهور خواهد کرد. بنابراین، احتمال دارد که حق سفر و حق برخورداری از اشتغال سودمند در این صنعت تا مدتی دیگر بطور کامل یا جزئی محروم بماند. اینکه چقدر این حقوق بطور کامل به ما بازگردانده می شود باید منتظر ماند. شکی وجود ندارد که گردشگری بین المللی و داخلی، قربانیان اصلی بحران جهانی ناشی از همه گیری بوده اند. بسیاری از پیامدهای همه گیری کووید 19 بر گردشگری و تحرک های فردی ما توسط دولت ها وضع شده اند که اغلب توسط قوانین اضطراری حمایت می شوند. در قوانین حقوق بشر، دولت ها ممکن است بطور مشروع از اختیارات خود برای محدود کردن برخی از حقوق استفاده کنند.