چگونه آلودگی هوا منجر به از بین رفتن حس بویایی می شود؟

دانشمندان دانشگاه جانز هاپکینز، در نتیجه مطالعه ای بر تاثیر آلودگی هوا بر از دست دادن حس بویایی تاکید کردند.

به نقل از مدیکال اکسپرس، از دست دادن حس بویایی، شرایطی که به آنوسمیا معروف است، می تواند کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تاثیر قرار دهد، بنابراین طعم دادن به غذا، تشخیص خطرات ناشی از هوا در محیط و انجام سایر عملکردهای وابسته به حس، کار را بسیار دشوار می کند.

مبتلایان به آنوسمی ممکن است دچار نگرانی در مورد وزن، کاهش تعامل اجتماعی، افسردگی و اضطراب عمومی شوند. در بعضی موارد از دست دادن بو منجر به مرگ در سالمندان می شود. اکنون محققان پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز یکی از علل شناخته شده آنوسمیا (قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلودگی هوا) را مورد بررسی قرار داده اند تا بهتر درک کنند که چگونه می تواند توانایی بویایی و چشایی را از فرد سلب کند.

محقق ارشد این مطالعه که متخصص جراحی بینی و دانشیار گوش و حلق و بینی و جراحی سر و گردن است، در این زمینه می گوید: ما افرادی از مناطق مختلف را در این مطالعه شرکت دادیم؛ بیشتر آن ها در مناطق شهری زندگی می کردند که میزان آلودگی در آن ها بیشتر است. هدف ما ارزیابی این بود که چگونه قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا PM2.5، ذرات قابل استنشاق، ذرات با اندازه کمتر از 2.5 میکرومتر یا حدود 30 برابر کوچکتر از قطر موی انسان، ممکن است باعث از بین رفتن حس بویایی آن ها شود.

طبق آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا(EPA) ، PM2.5 (PM به معنای ذرات معلق) اصطلاحی است برای مخلوطی از ذرات جامد و قطرات مایع موجود در هوا که بسته به موقعیت مکانی، PM2.5 می تواند شامل بسیاری از مواد از قبیل گرد و غبار، خاک، دوده، ترکیبات آلی و فلزات باشد. این بیماری با بیماری های قلبی عروقی، سرطان ریه، کاهش توانایی تفکر شناختی، بیماری انسدادی مزمن ریوی، آسم و مرگ زودرس مرتبط است. تحقیقات قبلی PM2.5 را به عنوان مقصر احتمالی در از بین رفتن حس بویایی دانسته است، ارتباطی که راماناتان و تیمش تصمیم گرفتند با جزئیات بیشتری کشف کنند.

محققان در مطالعه خود 2690 فرد 18 ساله و بالاتر را مورد بررسی قرار دادند که بین ژانویه 2013 و دسامبر 2016 توسط متخصصان گوش و حلق و بینی مورد ارزیابی قرار دادند. از این تعداد 538 نفر با میانگین سنی 54 سال مبتلا به آنوسمی تشخیص داده شدند که بیشتر آن ها را مردان تشکیل می دهند.

داده های آلودگی هوا برای این مطالعه از سیستم کیفیت هوا EPA به دست آمده است. محققان داده ها را در یک مدل پیچیده رایانه ای شامل اندازه گیری های زیست محیطی هواشناسی و ماهواره ای، اطلاعات کاربری زمین و شبیه سازی حرکت شیمیایی موجود در هوا برای تخمین سطح آلودگی PM2.5 مورد بررسی قرار دادند.

محققان دریافتند قرار گرفتن در معرض هوا در طولانی مدت در برابر PM2.5 خطر از دست دادن بویایی را تقریبا دو برابر افزایش می دهد. آن ها معتقدند این اتفاق ممکن است رخ دهد زیرا محل قرار گرفتن عصب بویایی که شامل رشته های عصبی حسی مربوط به حس بویایی است ، آن را مستقیما در مسیر استنشاق مواد PM2.5 قرار می دهد.

به گفته محققان بر اساس این نتیجه قرار گرفتن طولانی مدت در معرض سطح بالایی از PM2.5 یک عامل خطر مشترک برای از دست دادن حس بویایی به ویژه در جمعیت های آسیب پذیر مانند افراد مسن است؛ در مرحله بعدی محققان قصد دارند عوامل اقتصادی را در میان بیماران مبتلا به آنوسمیا مورد بررسی قرار دهند تا تعیین کنند که آیا آن ها بر احتمال قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا PM2.5 تاثیر می گذارند یا خیر. آن ها همچنین امیدوارند که سایر مولفه های آلودگی هوا را که ممکن است در از بین رفتن حس بویایی نقش داشته باشند، ارزیابی کنند.