نوعی از انسان که 200 هزار سال قبل می زیست

ایلنا/ این خبر پیرامون نوعی از انسان که 200 هزار سال قبل می زیست، برای شما مخاطبان گرامی نوشته شده است.

باستان شناسان و انسان شناسان روسی اولین فسیل های مرتبط با دنیسووان ها (deh-NEESE'-so-vans) را در تابستان 2008 در مکانی به نام غار دنیسوا در کوه های آلتای در جنوب سیبری کشف کردند. به گفته بنیاد لیکی، این غار تا سال 1700 توسط یک گوشه نشین به نام دنیس مورد استفاده قرار گرفت، جایی که نام مدرن خود را به نام «غار دنیس» به زبان روسی گرفت.

حفاری های قبلی در غار دنیسوا، منجر به کشف ابزار سنگی هایی شد که مربوط به دوره نئاندرتال ها میشد و زمانی که انسان شناسان پیش از تاریخ برای نخستین بار با فسیل های دنیسووان مواجه شدند در وهله اول، این فرضیه را مطرح کردند که بقایای فسیل ها متعلق به نئاندرتال ها است.

هر چند بررسی DNA باستانی استخراج شده از این فسیل ها چیز دیگری را نشان می داد. در سال 2008، محققان اولین ژنوم کامل یک نئاندرتال را توالی یابی کردند اما تکه ای از استخوان انگشت 30000 تا 50000 ساله از غار متعلق به یک اصل و نسب کاملاً متفاوت و ناشناخته انسانی بود.

کریس استرینگر، دیرینه شناس در موزه تاریخ طبیعی لندن به لایوساینس می گوید «کشف یک گونه دیگر انسان از روی یک قطعه کوچک استخوان انگشت یک دستاورد فنی قابل توجه بود.»

بررسی های دقیق روی دنیسووان ها، نوعی از انسان که 200 هزار سال قبل می زیست، نشان داد که آنها از بستگان نزدیک نئاندرتال ها هستند. کاترینا هارواتی، مدیر مؤسسه علوم باستان شناسی در دانشگاه ابرهارد کارلز توبینگن آلمان به لایوساینس می گوید: دنیسوواها و نئاندرتال ها نزدیک ترین خویشاوندان انسان های امروزی هستند.

مطالعات علمی در سال 2018 در مجله Cell نشان داد که دنیسووان ها از دودمان چندگانه تشکیل شده اند. یکی از آنها نزدیک به دنیسووان سیبری بود و دارای میراث ژنتیکی است که عمدتاً در شرق آسیا یافت می شود. دیگری نسبت دورتر به دنیسووان سیبری داشت و امروزه بیشتر در پاپوآها و آسیای جنوبی دیده می شود. این گروه ها حدود 283000 سال پیش از هم جدا شدند. اگرچه اجداد دنیسووا منشأ مشترکی با نئاندرتال ها داشتند، اما از نظر ژنتیکی تقریباً به همان اندازه که نئاندرتال ها از انسان های مدرن (هومو ساپینس) متمایز بودند از نئاندرتال ها متمایز بودند.

مطالعه بعدی در سال 2019 در ژورنال Cell، نسل سوم دنیسووان را نشان داد. براساس سطح تفاوت های ژنتیکی بین هر سه دودمان دنیسووا، این مطالعه نشان داد که این نسل سوم در حدود 363000 سال پیش از دو نسل دیگر جدا شده است و تقریباً به همان اندازه که از نئاندرتال ها متفاوت بودند از سایر دنیسوواها متفاوت هستند. DNA از این نسل سوم عمدتاً در افراد مدرنی که در جزیره گینه نو یا نزدیک آن زندگی می کردند، یافت شد.

دانشمندان فسیل های دیگری از دنیسووان ها کشف کرده اند که حاوی پروتئین هایی بودند که محققان می دانستند براساس تحقیقات قبلی DNA روی اجداد منقرض شده، دنیسووان هستند. این فسیل ها شامل یک استخوان فک از یک مکان مقدس در چین و یک دندان آسیاب از غاری در لائوس است.

بقایای دنیسووان که تا به امروز کشف شده اند، براساس DNA یا پروتئین هایشان، سرنخ های کمی در مورد چگونگی شناسایی فسیل های دنیسووان براساس مورفولوژی یا شکل آنها به دست می دهد. به این ترتیب، تحقیقات قبلی ممکن است تعداد بیشماری از فسیل های دنیسووان را کشف کرده باشد که ناشناخته مانده اند، زیرا دارای تفاوت های مورفولوژیکی با دیگر گونه های انسانی هستند که دانشمندان هنوز نمی توانند آنها را شناسایی کنند.

مطالعه ای در سال 2010 نشان داد که دنیسووان ها با اجداد انسان های امروزی آمیخته شدند، به طوری که DNA آن ها حدود 4 تا 6 درصد از ژنوم های امروزی گینه نو و جزیره بوگنویل را در افرادی که در جزایر ملانزیا زندگی می کنند، وجود دارد. در مقابل، مطالعه Nature در سال 2013 نشان داد که تنها حدود 0.2 درصد از DNA آسیایی های سرزمین اصلی و بومیان آمریکا منشأ دنیسووان دارد.

DNA دنیسووان ها ممکن است مزایای زیادی برای انسان مدرن داشته باشد. به عنوان مثال، یک مطالعه در سال 2014 نشان داد یک جهش ژنتیکی از دنیسوواها ممکن است به تبتی ها و شرپاها کمک کند در ارتفاعات بالا زندگی کنند. یک مطالعه در سال 2016 در مجله Science همچنین نشان داد کهDNA دنیسووان ها ممکن است بر سیستم ایمنی مدرن انسان و همچنین سطح چربی و قند خون تأثیر گذاشته باشد.

تحقیقات قبلی نشان داد که نئاندرتال ها با انسان های امروزی هم آمیخته می شوند، با مطالعه ای که در سال 2013 در طبیعت انجام شد، تخمین زده شد که ژنوم همه غیر آفریقایی ها حاوی 1.5 تا 2 درصد DNA نئاندرتال است. علاوه بر این، یک مطالعه در سال 2018 در Nature نشان داد که دنیسووان ها و نئاندرتال ها نیز با یکدیگر آمیخته بودند.

دنیسووان ها چه زمانی زندگی می کردند؟

طبق مطالعاتی که در سال 2010 برای اولین بار وجود دنیسوواها را کشف کرد، دنیسوواها حدود 30000 تا 50000 سال پیش در غار Denisova زندگی می کردند و قدیمی ترین فسیل های Denisovan که تاکنون کشف شده است، حدود 200 هزار سال قدمت دارند.

در مجموع، این یافته ها نشان می دهد که دنیسووان ها معاصر انسان های مدرن و نئاندرتال ها، نزدیک ترین خویشاوندان آنها بودند.

چرا دنیسووان ها منقرض شدند؟

هنوز مشخص نیست که چرا و چگونه دنیسووان ها منقرض شدند. استرینگر گفت که همپوشانی با رشد جمعیت H. sapiens بین 40000 تا 50000 سال پیش و رقابت متعاقب آن برای منابع احتمالاً یکی از دلایل منقرض شدن Denisovans بوده است. او افزود که آنها همچنین ممکن است در استخر ژنی گونه ما جذب شده باشند که البته این یک فرضیه است که نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.