روز پزشک و بزرگداشت ابوعلی سینا گرامی باد

سالهایی سخت و طاقت فرسا را پشت سر می گذارد و شب و روز درس می خواند به امید اینکه بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه، مرهمی بر جسم و روح خسته مردم باشد، دردهایشان را کاهش دهد و لبخند را به چهره تکیده آنها بازگرداند. دستان گرمش و نگاه مهربانش تسلای خاطر بیماران بوده و تمامی خستگی های خود را با نگاه پر امیدشان به فراموشی می سپارد. 1 شهریور، در تقویم ما به نام روز پزشک یا روز بزرگداشت ابوعلی سینا نامگذاری شد تا مردم بیش از پیش به اهمیت تلاشهای شبانه روزی پزشکان پی ببرند و بدانند که چگونه آنها از استراحت و تفریح خود می زنند تا مبادا بیماری تنها و غمگین در بیمارستان جان دهد. در این مقاله جذاب و خواندنی با ما همراه شوید تا بدانید که روز پزشک چه روزی است.

مروری بر زندگی نامه حکیمی بزرگ

یکم شهریور، روز بزرگداشت ابوعلی سینا هست. پس، ما نیز به رسم ادب به سراغش می رویم و زندگی نامه او را مرور می کنیم تا بدانیم روزگار بر ابوعلی سینا چگونه گذشته است. حکیم نامی ایران زمین که ملقب به امیر پزشکان هست، در سال 370 هجری قمری در بخارا دیده به جهان گشود. او از همان دوران شیرین کودکی با بقیه اطفال هم سن و سال خود فرق داشت و به جای تفریح و بازی، به یادگیری علوم مختلف علاقه نشان می داد. پدر ابوعلی سینا مردی دانا و فهمیده بود و خانه آنها بعنوان محل برگزاری جلسات بزرگان و دانشمندان شهر محسوب میشد. پدر که علاقه به یادگیری را در فرزندش دید، به تعلیم و تعلم او همت گمارد.

او در زمانیکه فقط 10 بهار از عمرش سپری میشد، قرآن و نهج البلاغه را بطور کامل نزد پدر فرا گرفت و پس از آن، به سراغ علوم روز دنیا نظیر منطق، ریاضی و طب رفت و در این مسیر، در محضر ابوعبدالله ناتلی و ابوسهیل مسیحی شاگردی کرد. وقتی به سن شانزده رسید، علاقه وافری نسبت به علوم متافیزیک داشت و به همین جهت، رساله ارسطو در این باب را مطالعه کرد و توانست مسائل سختی را حل کند. ابوعلی سینا در هجده سالگی بر تمام علوم زمان خود تسلط کامل داشت و مرجعی از علوم مختلف بود. در این دوران هر سوالی از وی پرسیده میشد، بی درنگ پاسخ می گفت و همین امر، تعجب بزرگان و دانشمندان شهر را در پی داشت.

او در سنین جوانی مهارت بالایی در طب و معالجه بیماران داشت و به همین جهت، بعنوان طبیب مخصوص شاه برگزیده شد. بعد از مدتی فعالیت در دربار، بدلیل شرایط نامناسب جامعه زادگاه خود را ترک کرد و راهی گرگان شد. ابوعلی سینا علاقه زیادی به قابوس بن وشمگیر داشت و چون وقتی به خدمتش رسید او از دنیا رفته بود، ابوعلی سینا ناراحت و دل شکسته شد و گوشه نشینی را اختیار کرد. بعد از آن رهسپار ری شد و مدتی در دربار شاه خدمت کرد. تا اینکه از جور شاه به تنگ آمد و به همدان رفت تا سالهای پایانی عمر خویش را به مردم آن دیار خدمت کند.

در ادامه مقاله روز بزرگداشت ابوعلی سینا باید بدانید که در این دوران کتب متعددی را در باب طب و فلسفه نگارش و بیماران زیادی را مداوا کرد. متاسفانه، دوران آرامش او دوامی نداشت و در همدان مدتی را در زندان گذراند و کتاب معروفش با نام "شفا" را در زندان نوشت. بعد از رهایی از زندان، مدتی را به اصفهان رفت. ولی، باز هم علاقه اش به همدان او را به این خاک کشاند. در همین دوران به مرض تن مبتلا شد و در بستر افتاد. سرانجام، در سال 428 هجری قمری و در سن 57 سالگی در همدان دار فانی را وداع گفت. امروزه، آرامگاه ابوعلی سینا در خاک همدان قرار داشته و مامن هزاران علاقمند و عاشق هست.

نامگذاری این روز

27 فوریه را ویتنام به نام روز پزشک نامگذاری کرد و در این روز، از این افراد تقدیر می شود. مقامات رسمی این کشور این روز را مهم تلقی کردند و وظیفه پزشکان را در درمان بیماران خطیر و آسمانی می دانند. آمریکا 30 مارس را به نام روز پزشک نامگذاری کرد. براساس مقاله روز پزشک چه روزی است باید بدانید که علت این نامگذاری، تقدیر از مقام دکتر لانگ بود که در اولین عمل جراحی موفق خود، از داروی بیهوشی بهره برد و جان بیمار را نجات داد. کوبا روز 3 دسامبر را که مصادف است با زادروز کارلوس جوان فینلی روز پزشک نامید. او نخستین کسی بود که عامل تب زرد و شیوه انتقالش را به جهانیان معرفی کرد. در هند اول ژوئیه روز پزشک هست. این روز، روز تولد دکتر بیدهان چاندرا روی بوده که خدمات ارزنده ای را در حیطه علم پزشکی انجام داد و تا زمان مرگ، به معالجه بیماران مشغول بود.

حال که متوجه شدید که روز پزشک چه روزی است، با شعری غمگین اما زیبا نوشته خود را به پایان می بریم.

دست هایم بوی خون می داد
کودکی بیمار جان می داد
من تمام قدرتم این بود
لحظه ها بوی جنون می داد

من لباسم خالی از اعجاز
مرگ در راه و طنین انداز
مادری با قامتی پردرد
منتظر و لب به راز و نیاز

آخرین تک ضربه ماساژ
خط صاف و سردی دستاش
کاش این هم فیلم و اکران بود
تا تموم می شد با یک تیتراژ

اشک تلخی توی چشمامه
کودکی مرده سر رامه
مادری پشت در بخشه
که جگرگوشش تو دستامه

قورت میدم بغض را صدبار
بچه ها “مرسی: ختم سی پی آر”
علت فوت هم توده مغزی
درج در پرونده بیمار

کاش می شد لحظه ای گم شم
قاطی هر روز مردم شم
کاش شغلم هم امان میداد
قطره ای از این تلاطم شم

کاش کلش مثل بازی بود
یا تمامش صحنه سازی بود
با یه شوک بیمار بر می گشت
ملتی هم شاد و راضی بود

من ولی اصلم، پر از دردم
من پزشکم، خسته ام، سردم!
کودکی مرده همین لحظه
“لیدها “را من جدا کردم

کاش می شد داد زد کات
مرگ اما آمده، هیهات
کاش می شد رفت ازین اکران
با تمام کادر و تشریفات

با هجوم اشک درگیرم
ساکتم سردم و دلگیرم
بچه ای جون داده و در خود
بارها مردم و می میرم
اون نفس ها بوی خون می داد

بچه ای بیمار جون می داد
مادرش پشت دره، ای کاش
زندگی یک دم امان می داد