کشف یک محوطه فراپارینه سنگی و نوسنگی در استان فارس

ایسنا/ براساس آخرین گزارشهای منتشر شده، کشف یک محوطه فراپارینه سنگی و نوسنگی در استان فارس صورت پذیرفت.

پناهگاه صخره ای پیر قوچ در شهرستان ارسنجان در استان فارس قرار دارد. این محوطه نخستین بار در سال 1357 توسط باستان شناسان ژاپنی شناسایی و کدگذاری شد و در سال 1385 توسط سازمان میراث فرهنگی استان فارس توسط محمد حسن پاکنژاد با شماره 17260 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید. به گفته باستان شناسان، این محوطه در سال 1400 مورد تعرض حفاران غیر مجاز قرار گرفته بود.

اکنون گمانه زنی اضطراری این پناهگاه به منظور شناخت بهتر توالی لایه های فرهنگی و چگونگی زیست جوامع انسانی ساکن در منطقه فارس در دوره اواخر فراپارینه سنگی و اوایل نوسنگی انجام شده است. کاوش در این محوطه در پنجم بهمن 1402 آغاز شد و باستان شناسان پس از پایان لایه نگاری، 29 بافت فرهنگی با ضخامت 5 متر بدست آوردند که نمایانگر لایه هایی از دوره فراپارینه سنگی و نوسنگی بی سفال بود.

حسن افشاری، سرپرست کاوش لایه نگاری پناهگاه صخره ای پیر قوچ گفت: به همین دلیل با حمایت پژوهشگاه، بنیاد ایلام شناسی و مدیریت پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، کاوش گمانه زنی اضطراری در این محوطه به منظور شناخت بهتر توالی لایه های فرهنگی و چگونگی زیست جوامع انسانی ساکن در منطقه فارس در دوره اواخر فراپارینه سنگی و اوایل نوسنگی انجام شد.

این باستان شناس افزود: یافته های سطحی در این محوطه گویای وجود استقراری از دوره نوسنگی بی سفال فراپارینه سنگی است. همین موضوع نشانگر اهمیت محوطه در خصوص پاسخگویی به سؤالات مهمی همچون چگونگی آغاز کشاورزی، تولید خوراک و همچنین اولین نشانه های دامپروری در زاگرس جنوبی و استان فارس است.

افشاری با این احتمال که این محوطه یک ماندگاه کوچک و موقت شکار بوده است، گفت: نمونه یافته های بدست آمده از این محوطه شامل تعداد قابل توجهی دست افزار سنگی، استخوان های حیوانی، کوبه، مشته و یک عدد درفش استخوانی است. همچنین از ویژگی های بارز محوطه و یافته های حاصل از آن میتوان به شناخت سیر تغییر دست افزارها از دوره فراپارینه سنگی به نوسنگی اشاره کرد که پس از مطالعات نهایی در آینده در قالب چند رساله دکتری منتشر خواهند شد.