هنرستان هنرهای زیبای پسران بسیاری از نام آوران هنر را در خود پرورده است

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، هنرستان هنرهای زیبای پسران بسیاری از نام آوران هنر را در خود پرورده است.

شاید زمانی که این ساختمان زیبا را در جبران یک کم لطفی به کمال الملک می بخشیدند، تصور نمی کردند بعد از دهه های متمادی همچنان صدای خنده نوجوانان در آن بپیچد.

هر چند هوا هنوز رنگ و بوی چندانی از پاییز ندارد، نرمه باد ملایمی که می وزد، برای دانش آموزانی که در حیاط مدرسه در کار اجرای یک پرفورمنس هستند، لذت بخش است. حیاطی قدیمی با درختانی ستبر مکان اجرای این پرفورمنس نمایشی است؛ جایی که بعضی روزها با رنگ و بوم هنرجویان نقاشی زیبایی دوچندانی پیدا می کند.

داخل ساختمان هم پر از تابلوهای رنگارنگ است که دانش آموزان دهه های پیش که حالا جزو هنرمندان شاخص کشور به شمار می آیند، به یادگار گذاشته اند.

به گفته ابراهیم گله دارزاده که تابستان سال گذشته به عنوان سرپرست این هنرستان انتخاب شده است، بنای هنرستان هنرهای زیبا متعلق به دوره قاجار است. اولین بهره برداران آن فرانسوی هایی بوده اند که به دولت قاجار خدمات اداری می داده اند. ساختمان از آن دوران یک روح دولتی داشته تا اینکه سال 32 به مدرسه هنرهای تجسمی تبدیل می شود.

گله دارزاده با اشاره به شرایط سیاسی و اجتماعی کشور در سال 32 ادامه می دهد: سال 32 به دلیل تحولات عجیب آن سال و نزدیکی این بنا به مراکز بحران مانند بهارستان و...مسئولان مدرسه تصمیم می گیرند برای حفظ امنیت دانش آموزان، ساختمانی را در میدان فردوسی اجاره کنند و کلاسها را آنجا برگزار می کنند تا دانش آموزان در مدرسه تردد نداشته باشند ولی از سال 33 کادر مدرسه اینجا مستقر می شوند و آموزش ها همین جا پیگیری می شود.

او ادامه می دهد: امسال 70 سال تمام است که این مدرسه در زمینه آموزش گرافیک و نقاشی سابقه دارد. کمتر مرکزی زنده و فعال در کشور داریم که این سابقه آموزشی را داشته باشد و 7 دهه به صورت زنده به عنوان یک مکان تخصصی آموزشی هنر فعال باشد. البته مدرسه دارالفنون قدیمی تر است ولی دیگر فعال نیست.

به گفته این مدیر، هنرستان هنرهای زیبا در آغاز بر هنرهای تجسمی تمرکز داشته است.

این مکان آموزشی در طول سالهای متمادی فعالیت خود شاهد حضور استادان شناخته شده و هنرجویان مستعدی بوده که بعدها به هنرمندانی بزرگ تبدیل می شوند.

چهره هایی همچون جلال آل احمد، صادق هدایت، سیمین دانشور، سهراب سپهری، هانیبال الخاص، در آن درس داده اند و هنرمندانی چون ایرج طهماسب، محمد یاراحمدی، مهران غفوریان، حبیب صادقی، کاظم چلیپا و...جزو دانش آموزان آن بوده اند. جالب اینکه سهراب سپهری هم به عنوان دانش آموز و هم به عنوان معلم در این هنرستان حضور داشته است.

عمده جنبش سقاخانه از درون همین مدرسه شروع می شود و نوگرایی این مدرسه، بعدتر به کل فضای هنری تجسمی تسری پیدا می کند.

گله دارزاده توضیح می دهد که ساختمان ضلع جنوبی که به ساختمان کمال الملک مشهور است، اواخر قرن سیزدهم تاسیس شده است و الان بیش از یک قرن از فعالیت آن می گذرد و تاسیس آن به دوره احمد شاه بر می گردد. این ساختمان در دوره پهلوی اول به کارگاهی برای کار تجسمی تبدیل و به کمال الملک داده می شود که در آن کارگاهی بزند و هم کار کند و هم آموزش بدهد. بدین ترتیب، ساختمان ضلع جنوبی مکان فعالیت استادانی چون کمال الملک، بهزاد و...بوده است.

هنرستان هنرهای زیبا تا سالها به فعالیت خود در دو شاخه نقاشی و گرافیک ادامه می دهد تا اینکه از حدود ده دوازده سال پیش ایده آموزش سینما و تئاتر هم در آن مطرح می شود و از حدود 5، 6 سال پیش این شاخه های هنری هم به آن اضافه می شوند.

گله دارزاده درباره اضافه شدن بخش سینما و تئاتر می گوید: طبیعتا ضرورتش حس میشد و باید مدارس با کیفیتی در این زمینه راه اندازی میشد. مدتهای مدیدی بود که وزارت ارشاد و معلمان و دیگر گروه ها به این نقصان آگاهی داشتند و برای پرورش استعدادها، دنبال راه چاره ای بودند تا اینکه 5، 6 سال پیش با تبادل طرح های متعددی بین ارشاد و آموزش و پرورش و پیگیری های زیادی که از سوی آقای احسان آقایی، مدیر پیشین هنرستان و دیگر مدیران صورت گرفت، مجوز این رشته صادر شد.

طبیعتا سالهای اول کار سختی بود، چون رشته ای تازه تاسیس بود و برنامه ریزی برای آن دشواری های گوناگونی داشت و نیازمند تجهیزات مختلفی بود ولی آرام آرام قدم هایی بر می داریم تا تجهیزات با این رشته متناسب شود. مثلا سال گذشته سالن سینما به بهره برداری رسید و حالا هم منتظر تجهیز تماشاخانه آن هستیم.

به گفته او، متقاضیان تحصیل در این هنرستان آزمون ورودی دارند و معلمان مشاوره می دهند و براساس آن از میان متقاضیانی که عموما هم پرشمار هستند، تعدادی که حایز شرایط بهتری هستند، انتخاب می شوند.

او درباره تعریف شرح درس های این مدرسه و در پاسخ به اینکه عموما گفته می شود شرح درس های سینما و تئاتر در دانشکده های هنری منطبق با واقعیات این رشته و نیاز روز نیست، می گوید: انعطاف آموزش و پرورش در قیاس با آموزش عالی بیشتر است. یعنی وقتی در حوزه تحصیل گیر و گرفتی پیدا می کنید، با تعریف یک کار پژوهشی و پروپوزال، آموزش و پرورش قدرت پذیرش بیشتری برای تغییر محتوای یک درس یا ایجاد درسی دیگر یا ضروری نبودن یک درس را دارد ولی دانشگاه نسبت به پذیرش این ماجرا جمود دارد.

او ادامه می دهد: نکته دیگر اینکه در مدرسه قرار است بچه ها متناسب با سن خود به مهارت اجرا برسند. این مهارت اعم از مهارت نقد و تحلیل تا اجراست. یعنی مدرسه به بچه ها نگاه مهارتی دارد نه صرفا اینکه ذهنشان با یکسری محفوظات پر بشود بلکه در شرح درسشان هست که این آموزه ها به کار عملی تبدیل شود در حالیکه در دانشگاه یکسری دانشجو تربیت می کنیم که درباره آن موضوع هنری خیلی خوب حرف می زنند یا مخاطب درجه یکی هستند ولی الزاما مهارت عملی در آن زمینه ندارند.

گله دارزاده درباره امکانات سخت افزاری مدرسه نیز توضیح می دهد: همه مدارس را ندیده ام ولی گمان می کنم بهترین سینمای دانش آموزی کشور را به لحاظ تجهیزات داشته باشیم. گروه سینمایی ما با کارشناسی دقیق این موضوع را تعریف کرده و سیستم به روزی تدارک دیده است. حتی بخش هایی از جشنواره فیلم فجر، نه در حد مسابقه سینمای ایران ولی در حد برخی بخش های غیر اصلی می تواند از امکانات ما استفاده کند. به جز آن دو پلاتو داریم برای تمرین بدن و بیان، یک تماشاخانه هم اضافه شده که امکانات سینمایی و تئاتری دارد. به این معنا که طوری طراحی شده که دو گروه بتوانند از آن استفاده کنند.

او با تقدیر از آموزش و پرورش و وزارت ارشاد که اجازه استفاده از ساختمان کمال الملک و هم هنرهای زیبا را داده اند، اضافه می کند: از فضاهای یکدیگر استفاده می کنیم. متناسب با امکانات موجود، حدود 250 دانش آموز داریم. در اینجا درباره کیفیت کار و پذیرش هنرجویان کیفیت حساسیت زیادی وجود دارد و انتظارمان این است که در ده های آینده همانطور که تاثیر این مدرسه را در هنر گرافیک و نقاشی دیدیم، در حوزه سینما و تئاتر هم ببینیم و هنرمندان درخشانی از دل این مدرسه به جامعه معرفی شوند.