در هر فصل از سال میتوان جاذبه ای برای بازدید را در کرمان پیدا کرد

ایرنا/ براساس آخرین گزارش های منتشر گشته، در هر فصل از سال میتوان جاذبه ای برای بازدید را در کرمان پیدا کرد.

کار چندان دشواری نیست. اینکه تنها نگاه کوچکی به نقشه ایران بیاندازیم و عوارض جغرافیایی کشورمان را به تفکیک استان و بر روی نقشه ببینیم. شکی نیست که رنگ سبز مربوط به عوارض طبیعی روی نقشه که نشان دهنده سرسبزی، جلگه، جنگل و به طور کلی آب فراوان است، در نیمه شمالی کشور بیشتر به چشم می آیند. اما اگر قدری درجه دقت را بالاتر برده و تمرکزمان را بیشتر کنیم، درخواهیم یافت که در مناطق جنوبی کشور هم که بیشتر با گرما و خشکی برای همه ما ایرانیان تداعی می شود، نقاط سبزرنگی دیده می شود. نقاطی که شاید کمتر برای ساکنان استانهای شمالی و غربی قابل درک باشد.

یکی از این نقاط سرسبز در جنوب استان کرمان است؛ استانی که نامش با گرما، کویر تفتیده و بیابان همراه است اما در همین استان نقاطی وجود دارد که در گرمای بالای 40 درجه استان کرمان، برای بقا ناچار به روشن کردن بخاری و پوشیدن لباسهای گرم هستید. کرمان یکی از استانهای بی نظیر ایران است که هر گوشه از آن شگفتی های زیادی داشته و شاید سخن به گزافه نباشد اگر این سرزمین را «سرزمین عجایب» بنامیم.

زیبایی شب و روز زمانی به چشم می آید که هر دو در کنار هم باشند. ارزش روز وقتی به چشم می آید که شبی وجود داشته باشد یا برعکس. به همین ترتیب زیبایی های طبیعت زمانی دیده می شود که این تضادها در کنار هم قرار بگیرند.

براساس مقاله در هر فصل از سال میتوان جاذبه ای برای بازدید را در کرمان پیدا کرد، تصور کنید وقتی در یک جاده کویری یا بیابانی با گرمای طاقت فرسای بالای 40 درجه در حال رانندگی هستید، به یکباره به یک سرزمین پرآب، سرسبز، خنک با رودخانه آب شیرین و چشمه سارهای فراوان و حتی جنگل روبرو شوید، این سرسبزی بیشتر برایتان بچشم می آید یا این که در یک مسیر کوهستانی و سرسبز حرکت کنید و به این موارد برسید؟

بطور قطع دیدن سرسبزی و آب فراوان بلافاصله بعد از کویر دیدنی تر است. این دقیقاً همان چیزی است که شما می توانید در جای جای استان کرمان و در فاصله هایی کمتر از 100 کیلومتر آن را ببینید. برای دیدن چنین منظره ای هم چند جاده دیدنی وجود دارد. نخستین راه، جاده کرمان به بم و نرسیده به این شهر گرمسیری باستانی است. وقتی از کرمان به سمت بم در حرکتید تنها 20 کیلومتر مانده به این شهر اگر از سه راهی «دارزین» راهتان را به سمت جنوب و جیرفت تغییر دهید، در فاصله کمتر از 20 کیلومتر همه این موارد چشم نواز خواهد بود.

باغات سرسبز، آب و هوای سردسیری، چشمه های پرآب و در سالهای پربارش رودخانه های پرآب جملگی از نزدیک قابل ملاحظه هستند. طبیعت و اقلیمی که هیچ ارتباطی با 20 کیلومتر قبلترش نداشت. روستای «ده بکری»، شهر «جبالبارز» و بسیاری از روستاهای دیگر همگی مکانهایی هستند که در ارتفاعات جنوبی استان کرمان یعنی کوههای «هزار» و «لاله زار» و جبالبارز قرار دارند.

این موارد تنها بخش کوچکی از طبیعت متضاد استان کرمان است و اگر نقطه ورود شما به این استان از استان هرمزگان و شهر «رودان» باشد، این جذابیتها دوچندان خواهد بود. از شهر جیرفت به سمت شمال دو راه وجود دارد یکی به سمت بم و دارزین و دیگری به سمت شهر رابر و بافت. درست زمانی که در جیرفت از گرمای هوا نمی توانید دست خود را از پنجره خودرو بیرون ببرید، با طی مسیری کمتر از 20 کیلومتر، شگفتی های طبیعت در گردنه «دلفارد» دلبری می کند. اگر قدری خوش شانس باشید و در سال پربارش به این نقاط سفر کنید، رودخانه دلفارد و آب زلال و شفافش به درستی جلوه ای از بهشت پنهان جنوب را برای شما نمایان می کند.

طی مسیر در همین جاده و عبور از ارتفاعات این منطقه بعد از گردنه «سربیژن» شما را به دشت زیبایی در ارتفاعات کرمان رهنمون می کند که به منطقه ای به نام «درب بهشت» شهرت دارد. شهر کوچکی سرشار از جاذبه طبیعی که در هر قسمت از آن می توانید لذت سفر کمپینگ را به خوبی تجربه کنید.

طبیعتی که هیچ ارتباطی با اقلیم 40 کیلومتر قبل تر یعنی جیرفت ندارد. درست در همین مسیر است که شما می توانید جنگل های طبیعی «ارس» (سرو وحشی) با درختان تنومند را ببینید که متأسفانه در سالهای اخیر از تراکم آن به شدت کاسته شده است.

این کوهستان با برکت، سرچشمه اصلی رودخانه «هلیل رود» و یکی از تأمین کننده آب تالاب جازموریان است که شوربختانه در دو دهه اخیر و به دلیل سدسازی های بی رویه، بیشتر رودهایش خشک شده است. اما همچنان این مناطق قابلیت های ویژه خودش را دارد. ادامه این مسیر به سمت رابر، بافت، نگار و سیرجان هم بسیار دیدنی است که همه این موارد را میتوان در آن دید. دشت ابراهیم آباد در جنوب شرق سیرجان که به عنوان مرتفع ترین دشت ایران شناخته می شود، در همین مسیر قرار دارد.

شاید برایتان عجیب باشد، اینکه بفهمید مرتفع ترین روستای کشور در استان کرمان قرار دارد. دلیل تعجب هم این است که بطور قطع تصورتان از استان کرمان، آمیخته با کویر و زمین های مسطح است. روستای باب زنگی با ارتفاع 3 هزار و250 متری از سطح دریا، لقب مرتفع ترین منطقه مسکونی را دارد.

تقریباً 10 خانوار در این روستا زندگی می کنند که در تمام فصول سال در این روستا هستند و در زمستان به دلیل بارش برف برای مدتی راه ارتباطی آنها با شهر راین قطع می شود. بنابراین، اگرچه این روستا در دل کویر است؛ اما از آنجایی که در ارتفاعات بنا شده، آب و هوای خوب و دلپذیری دارد.

معماری زیبا با خانه های سنگی خودش یک جاذبه گردشگری است که خوشبختانه در تمام مناطق کوهستانی کرمان به چشم می خورد. این روستا در نزدیکی شهر «راین» قرار دارد که شهری تاریخی و توریستی است و «ارگ راین» که بعد از ارگ بم بزرگترین بنای خشتی جهان است، هرساله گردشگران زیادی را به خود جذب می کند. با سفر به این روستا می توانید با یک تیر چند نشان را بزنید، چرا که جاذبه های تاریخی و طبیعی شگفت انگیزی اطراف آن را احاطه کرده است.

نام دو روستای «اوردیکان» و «باب زنگی» برای بسیاری از ما ایرانیان و حتی شاید خود کرمانی ها آشنا نیست. در دو کیلومتر شرق روستای باب زنگی روستای اوردیکان قرار دارد که آبشار اوردیکان با ارتفاع حدود 12 متر مکان زیبایی برای تفرج است. آب این آبشار از برف ها و یخ های ارتفاعات بالا دست و قله «هزار» با ارتفاع 4 هزار و 501 متر (بلندترین قله جنوب ایران) سرچشمه می گیرد. وجود چشم انداز زیبای منطقه باعث شده به عنوان محل مناسبی برای گذران اوقات فراغت و همچنین سوژه خوبی جهت عکاسی حرفه ای انتخاب شود. مسیر این دو منطقه از شهر کرمان به سمت راین و روستای گیشیگان میگذرد.

روستای میمند در شهر بابک و در شمال استان کرمان نیز از دیگر جاذبه های این استان پهناور است. میمند به دلیل داشتن معماری صخره ای و شگفت انگیز در جهان شناخته می شود. این روستای دستکند در 38 کیلومتری شهر بابک کرمان قرار دارد و در سال 1394 در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

این روستا با وسعت 420 کیلومتر مربع یکی از مهمترین و بزرگترین روستاهای دستکند ایران و جهان محسوب می شود که همچنان زندگی در آن جریان دارد و مردمانش بسیاری از سنتهای پیشنیان خود را حفظ کرده اند. این روستا در حدفاصل رفسنجان، شهر بابک و سیرجان قرار دارد و بهترین مسیر آن از شهر بابک میگذرد.

بدون شک پهنه 183 هزار و 285 کیلومتری استان کرمان جاذبه های زیادی دارد که نمیتوان در دو یا سه روز از آن بازدید کرد، اما برای ساکنان این استان و استانهای همجوار مانند سیستان و بلوچستان و هرمزگان مکان مناسبی است. با این حال اگر قدری اهل سفر و گردش باشید این استان آنقدر جاذبه طبیعی، تاریخی و فرهنگی دارد که علیرغم فاصله زیاد آن تا تهران، دشواری راه را برایتان هموار می کند.

ورود به این استان از سمت استان یزد دو مسیر مجزا دارد. که از شهر انار دو شاخه می شود. اگر از انار به سمت جنوب حرکت کنید، روستای جوزم با باغات سرسبز بادام نقطه آغاز شگفتی های کرمان است. از مسیر جوزم میتوان به روستای دهج رفت و از غار باستانی آنکه بزرگترین دهانه غار ایران با 60 متر طول و 80 متر ارتفاع هست، دیدن کرد.

شهر سیرجان با بادگیرهای چپوقی، دیگر شهر این استان پهناور است که جلوه زیبایی به آن بخشیده و ادامه این مسیر جاده ترانزیت بندرعباس است. مسیر دیگر ورود به استان کرمان از شهر انار تا رفسنجان است که با باغات سرسبز پسته در کویر، آغاز می شود که به تنهایی یک جاذبه دیدنی است.

شهر کرمان با جاذبه های تاریخی فرهنگی مانند بازار کرمان، حمام گنجعلی خان، گنبد جبلیه، آتشکده زرتشتیان و…خود به تنهایی کشوری است در درون یک استان. ارتفاعات «جوپار» با «باغ شاهزاده» که یکی از باغ های زیبای ایرانی است، شهر سرسبز و ییلاقی «ماهان»، ارتفاعات «پلوار» (بیش از 4200 متر ارتفاع) با روستای سیرچ زادگاه «هوشنگ مرادی کرمانی» نویسنده مشهور و خالق رمان به یادماندنی «قصه های مجید»، شهر کویری و سرسبز «شهداد» محل کشف قدیمی ترین «درفش فلزی» جهان، تا کلوت های زیبای کویر لوت، ارگ و نخلستان های زیبای بم، تمدن «تمدن دقیانوس» در جیرفت، قطب کشاورزی جنوب کشور و شهر زیبای کهنوج و قلعه گنج و....همه در ردیف جاذبه هایی قرار دارند که هیچ گاه برای بازدید گردشگران از این خطه کشور کسل کننده نیست.