گذشتگان نقشه راه حفظ و حراست از میراث و میراث پروری را پیش روی ما گذاشته اند

ایرنا/ براساس گزارشات منتشر گشته، گذشتگان نقشه راه حفظ و حراست از میراث و میراث پروری را پیش روی ما گذاشته اند.

بیش از 400 سال قبل از میلاد مسیح و درست در جایی که معبد خدایان شعر و موسیقی یونانیان بود، واژه «موزه» برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفت، آن هم با عنوان «موزئیون» (Mousein) یعنی محفل فرشتگان؛ مقر زندگی است و «موز» (Mouse) الهه هنر و صنایع در اساطیر یونان باستان اقتباس شده است.

در زبان انگلیسی تلفظ Museu و در زبان فرانسه تلفظ Musee را به خود گرفته است و درحدود دهه 1290 هجری قمری تلفظ فرانسه موزه به زبان فارسی نیز راه یافت و سالها گذشت و به مرور در ممالک جدید اروپا، گنجینه های دولتی و خصوصی جای خود را باز کردند تا ژرمن ها با نمایش آثار فرهنگی و تاریخی از مشرق زمین، فرهیختگی خود را به دیگران نشان دهند.

بالاخره شورای بین المللی موزه ها (ایکوم) وابسته به سازمان فرهنگی، علمی و تربیتی سازمان ملل متحد یونسکو در بندهای3 و 4 اساسنامه خود در تعریفی جامع از موزه آورده است: «موزه موسسه ای است دائمی و بدون هدف مادی که درهای آن به روی همگان گشوده است و در خدمت جامعه و پیشرفت آن فعالیت می کند.»

میراثی که بیانگر اصالت یک جامعه است و هویت فرهنگی هر کشوری با همین میراث تعریف می شود، به طور مثال تماشای مسجد جامع اصفهان به تنهایی یک مکتب آموزشی است که می تواند برای هر کسی که دوستدار فرهنگ و تمدن است جذاب باشد، بنایی ارزشمند که علاوه بر انتقال فرهنگ عبادت، سندی محکم برای نشان دادن تمدن کهن سرزمینمان به شمار می رود، اما نکته مهم در این زمینه، حفظ و حراست از میراث فرهنگی و انتقال دانش و علوم میراثی به نسل های آینده است.

وجود میراث غنی در ایران، موضوع حفاظت را بیش از پیش مهم می کند، هرچند که در دوران تاریخی چند سده قبل، بسیاری از میراث فرهنگی کشورمان از سوی کشورهایی همچون انگلیس و آمریکا غارت شد اما با این حال، آنچه بر جای مانده هویت کشور است که باید به خوبی از آن پاسداری کرد، زیرا چنین میراثی پشتوانه هویت سرزمینی کشورمان را شکل داده است.

بدون شک بازدید از موزه ها می تواند سفری کوتاه به گذشته باشد، سفری که در کنار آشنایی با رمز و راز زندگی نسل های گذشته، می تواند ما را با علومی تازه در این حوزه به خصوص در بخش های پزشکی، ریاضی و نجوم آشنا کند، زیرا پشت این میراث گرانبها، افکار و اندیشه هایی پنهان شده که منشاء خلاقیت ها و ابتکارات تازه برای نسل جدید است.

در همین راستا الگوسازی برای نسل جدید و اولویت قرار دادن موضوع آموزش، ترویج هنرهای سنتی، برپایی تورهای دانش آموزی با هدف آشناسازی نوجوانان و جوانان با میراث فرهنگی، راه اندازی رشته ها و مراکز آموزشی مرتبط با حوزه میراث فرهنگی می تواند نگاهی تازه از میراث را برای نسل جدید به ارمغان آورد.