یک نقش سوزنی دوره ساسانی در کوهستانهای مرودشت فارس توسط گنج یابان تخریب شد

ایلنا/ براساس گزارش های واصله، یک نقش سوزنی دوره ساسانی در کوهستانهای مرودشت فارس توسط گنج یابان تخریب شد.

دشت مرودشت در استان فارس که زادگاه شاهان ساسانی بشمار می رود، آثار متعددی از این دوره را در خود جای داده که تپه های تاریخی، نقش برجسته ها، آثار تدفین و…را در بر می گیرند. در این میان، نقش برجسته ها از آثار شاخص تری بشمار می روند که باتوجه به ذوق هنری که در ترسیم آنها بکار رفته اند، با استقبال بیشتری روبرو می گردند. در این میان، نزدیک 18 نقش برجسته در اطراف شهر استخر واقع شده که از اهمیت این مکان در نزد شاهان ساسانی در دشت مرودشت حکایت دارد.

ابوالحسن اتابکی (دانش آموخته زبان های باستانی و دکتری تاریخ) این بار از تخریب یک نقش سوزنی در شمال دشت مرودشت خبر داد که به وسیله سوداگران عتیقه به هوای گنج یابی روی یک صخره کنده به شدت مورد آسیب قرار گرفته است.

وی گفت یک دهه پیش به هنگام بررسی پایان نامه خانم نجمه ابراهیمی (با راهنمایی یکی از دوستان) با یک «نقش سوزنی» روبرو گشتیم که مربوط به «اواخر دوره ساسانی» است.

وی گفت این نقش سوزنی، تصویر اسبی با حالت چهار نعل را نشان می دهد که در یک کادربندی مستطیل شکل ترسیم شده و حیوانی درنده (شیر یا پلنگی) در حال حمله کردن به اوست.

نجمه ابراهیمی (کارشناس ارشد تاریخ) نیز در همین زمینه گفت: ظرافتی که روی این صخره کنده برای ترسیم این نقش سوزنی بکار گرفته شده در قیاس یکسانی (ظرافت، آرایش موزون) با نقوش سوزنی کاخ های تخت جمشید بشمار می رود و تنها تفاوتی که در اینجا بچشم می آید، هنرمند سعی کرده سایه خطوط را برجسته تر و آن را به حالت سه بعدی نزدیک نماید، چنانچه «بازنمود هنری» به شکلی گویا و با ایجاد چند کمربند بروی بدنه و زین اسب، «هدف هنرمند» در ترسیم و پدید آوردن این نقش سوزنی بوده است. ترکیب بندی موزن و آزادی حرکت نیز آشکارا در طراحی این نقش سوزنی رعایت شده که از ویژگی های بارز نقش برجسته های دوره ساسانی است.

اما چه بر سر این اثر آمده است، اتابکی در پاسخ به این سوال گفت: افرادی که به دنبال گنج یابی و عتیقه بوده اند در ابتدا گودال عمیقی را در زیر این صخره ایجاد کرده اند و به گمان، هنگامی که به مقصود خود دست نیافته اند، از روی بی خردی و ناآگاهانه دست به تخریب شدید این نقش برجسته زده اند تا جایی که تنها بخش های از پاهای جلو، گردن و بدن آن باقی مانده است.

وی گفت : عدم اطلاع رسانی درست و هر چند اندک از سوی رسانه های جمعی و اینکه خود میراث فرهنگی، هیچ برنامه مدونی برای آگاهی عموم در مواجهه با آثار کمتر شناخته شده باستانی در دستور کار ندارد، باعث گردیده که روزانه شاهد از میان رفتن آثاری باشیم که برای همیشه از صحنه این خاک محو می گردند. پایان غم انگیز تر این است که تخریب آثار باستانی به شکل مداوم و سلسله ای در حال تکرار شدن است.