تخریب و تعرض به چهار طاقی ساسانی در فارس از سوی جویندگان گنج

ایسنا/ براساس آخرین اخبار منتشر شده، تخریب و تعرض به چهار طاقی ساسانی در فارس از سوی جویندگان گنج صورت گرفت.

سیاوش آریا تصاویری را از وضعیت این چهار طاقی منتشر کرد و گفت: سوداگران اموال تاریخی و فرهنگی و قاچاقچیان به بهانه گنجی که هیچ وجود خارجی ندارد، به آتشکده ساسانی تادوان پارس یورش برده و با کندن گودالی بزرگ در کف چهار طاقی، آسیب های برگشت ناپذیری را به جا گذاشته اند.

چهار طاقی ساسانی «تادوان» در تاریخ 16 شهریور 1391 خورشیدی و با شماره 30908 ثبت شده است.

این فعال میراث فرهنگی افزود: در کف چهار طاقی گودال بزرگی ایجاد کرده و ساختار یادگار ساسانیان را به هم ریخته و آسیب های برگشت ناپذیری وارد کرده اند. همچنین در دو گوشه دیوار از درون چهار طاقی آتش زده اند که لکه های تیره آن روی مصالح و سنگ های بنا باقی مانده است.

آریا همچنین از ساخت و سازهایی در پایین چهار طاقی و در عرصه و چشم انداز آن و پیگیری از طریق اداره میراث فرهنگی استان برای توقف آن خبر داد.

او در ادامه گفت: گذشت زمان و رخنه عوامل طبیعی و رسیدگی نکردن به آتشکده ساسانیان سبب شده است تا ترک و شکاف های ژرفی در دیوار چهار طاقی از درون پدیدار شود که خطری جدی برای آن به شمار می آید و نیازمند مرمت و استحکام بخشی فوری است. در غیر این صورت در آینده ای نزدیک بخشی از چهار طاقی ساسانی فرو خواهد ریخت. همانطور که اکنون پایین یکی از پایه های چهار طاقی ریزش کرده و مصالح آن سست و بی دوام شده و در حال فروپاشی است.

این کنشگر میراث فرهنگی با استناد به مشاهدات میدانی که داشته است، وضعیت نگهداری چهار طاقی های ساسانی کشور را که از آنها با نام آتشکده یاد می شود، نامناسب توصیف کرد و افزود: بیشتر آنها در گوشه ای به حال خود رها شده اند و بیشترشان در بدترین شرایط حفاظتی قرار دارند و در تیررس قاچاقچیان میراث فرهنگی هستند و آسیب های فراوانی دیده اند.

چهار طاقی یا آتشکده «تادوان» در جنوب استان فارس قرار دارد. بنای این چهار طاقی دارای نقشه ای مربع شکل به اندازه 6 در 6 متر و گنبدی به بلندای 3 متر است. مصالح بکار رفته در ساخت بنا، سنگ و ساروج است. دهانه هر چهار طاقی دارای 4 متر پهنا و 3 متر و 80 سانت درازاست.

به گفته سیاوش آریا، بیش از حدود 40 درصد این چهار طاقی ویران شده و بیشترین آسیب را در بخش دیوارهای گوشه شرقی دیده است. چنانچه به گونه کامل فروریخته و از میان رفته است.

به گمان این پژوهشگر میراث فرهنگی، احتمالا این چهار طاقی در میان دژی به اندازه 2 در 2 کیلومتر روی ارتفاعی حدود 50 متر از سطح زمین قرار گرفته بوده و تنها دارای یک راه ورودی بوده و از سه سو به پرتگاهی می رسد.

به گفته سیاوش آریا، سفال های نخودی و سرخ رنگ ساده و نقش دار فراوانی در پیرامون چهار طاقی تا دوردست ها نمایان است که نشان از ارزش و اهمیت این سازه ساسانیان دارد.