دست یافتن به شواهدی درباره شیوه جلوگیری از سرایت بیماری صرع به دیگران در گذشته

ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، دست یافتن به شواهدی درباره شیوه جلوگیری از سرایت بیماری صرع به دیگران در گذشته صورت گرفت.

براساس تحقیقات جدید، دفن عجیب و غریب یک زن جوان که احتمالاً در زمان مرگش در ساردینیا ایتالیا بیش از 2000 سال پیش یک میخ به جمجمه اش کوبیده شده بود، می تواند نتیجه باورهای باستانی درباره صرع را نمایان سازد.

این زن جوان در گورستان مونت لونا در ساردینیا دفن شده که قدمت آن به اواخر قرن سوم قبل از میلاد یا اوایل قرن دوم قبل از میلاد می رسد. تجزیه و تحلیل جدید از اسکلت این زن - براساس لگن، دندان ها و سایر استخوان های او – نشان داد که او بین 18 تا 22 سال سن داشت.

این تحقیقات نشان از آن دارد که اندکی قبل یا حوالی زمان مرگ متوفی به جمجمه اش ضربه وارد شد. این تدفین بگونه ای است که متوفا رو به پایین دفن شده که ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد از یک بیماری رنج می برد. در جمجمه این فرد شواهدی از ضربه شدید به سر احتمالاً ناشی از افتادن و یک سوراخ مربعی شکل که به نظر می رسد توسط یک میخ باستانی ایجاد شده مشهود است که می تواند در نتیجه درمانی بوجود آمده باشد که به دنبال جلوگیری از سرایت صرع به دیگران تجویز میشد، چرا که در آن زمان باور پزشکی در این خصوص وجود داشت. نمونه هایی از این نوع میخ روم باستان در چندین سایت باستان شناسی در ساردینیا پیدا شده است.

اکنون صرع به عنوان یک بیماری مغزی شناخته شده که نمی تواند به افراد دیگر منتقل شود. اما در زمان مرگ زن، جامعه بر این باور بود که این بیماری که می تواند سبب مرگ افراد شود، می تواند به سایر افراد جامعه منتقل شود.

سفال های موجود در مقبره نشان می دهد که او در دهه آخر قرن سوم قبل از میلاد یا دهه های اول قرن دوم قبل از میلاد دفن شده است. در این بازه زمانی، ساردینیا مرکز فرهنگ پونیکی یا فنیقی برای صدها سال تحت حکومت رومیان قرار گرفته بود. از این رو، تداعی تفکر روم باستان که به شدت تحت تاثیر ایده های یونان باستان بود، در این منطقه دور از انتظار نیست. در آن زمان رومیان بر این باور بودند که میخکوب کردن اعضای بدن افرادی که بر اثر تشنج صرع می میرند، می تواند از شیوع این بیماری به افراد دیگر جلوگیری کند.