نمایشگاه بی نظیری از آثار ورمیر در موزه ملی آمستردام برگزار شده است

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، نمایشگاه بی نظیری از آثار ورمیر در موزه ملی آمستردام برگزار شده است.

«هرگز نمایشگاهی از آثار ورمیر به بزرگی این نمایشگاه برگزار نخواهد شد»، «نمایشگاهی برای تکریم جهانی آثار ورمیر» و «نمایشگاهی که هر یک از علاقمندان به ورمیر یک بار در تمام عمرشان فرصت بازدید از آن را دارند»؛ اینها بخشی از توصیف «واشنگتن پست » از نمایشگاه جدید آثار «یوهانس ورمیر» است.

«یوهانس ورمیر» را اغلب برای خلق تابلوهای نقاشی با موضوعات زندگی روزمره طبقه متوسط جامعه می شناسیم. او در سال 1632 میلادی متولد و در سال 1675 میلادی درگذشت و کارنامه کوچکی از خود به جای گذاشت که از مشهورترین آنها «دختری با گوشواره مروارید» و «خدمتکار شیردوش» است.

موزه ملی آمستردام (Rijksmuseum) بتازگی بزرگترین نمایشگاه ورمیر در تاریخ را با نمایش 28 نقاشی آغاز کرده است. هفت مورد از این نقاشی ها در بیش از 200 سال گذشته در هلند نمایش داده نشده بودند. این نمایشگاه به لطف آثار هنری برگزار شده که از موزه های سراسر جهان امانت گرفته شده اند.

«ورمیر» مرموزترین هنرمند در بین نقاشان چیره دست هلندی است؛ چراکه با وجود نقاشی های مشهورش، هیچ اطلاعات شخصی از او وجود ندارد، نه پرتره ای، نه نامه ای، نه دست نوشته یا خاطراتی.

«ورمیر» در «دلفت» زندگی و کار کرد. او علاوه بر فعالیت هنر، خرید و فروش آثار هنر نیز انجام میداد و رئیس یک انجمن از هنرمندان بود.

28 تابلو نقاشی که در این نمایشگاه گردآوری شده اند، در 10 اتاق تا چهارم ژوئن 2023 به نمایش گذاشته می شوند.

این نمایشگاه با دو نقاشی از صحنه صبحگاهی آغاز می شود که تنها نقاشی های منظره این هنرمند محسوب می شوند. نقاشی «نمایی از دلفت» ، منظره ای آرام از روستای قرن هفدهمی دلفت را به تصویر می کشد. در همان اتاق نمایش، تابلو «خیابان کوچک» از دیوار آویخته شده که نمای نزدیکتری از دلفت و ساختمان های آجری هلندی را به تصویر میکشد.

در این نمایشگاه شاهکارهایی از جمله «دختری با گوشواره مروارید» ، «جفرافیدان»، «نویسنده و خدمتکار» و سایر آثار هنری بچشم میخورد که عموم مردم امکان بازدید از آنها در هلند را نداشتند.

«آرت نیوز» پیش از آغاز رسمی این نمایشگاه با «گرگور وبر» مدیر دپارتمان هنرهای زیبای موزه ملی آمستردام و مدیر نمایشگاه «ورمیر» گفت و گو کرد که در ادامه بخشهایی از آن را می خوانید:

«آرت نیوز» : این نمایشگاه بزرگترین نمایشی است که تاکنون از آثار ورمیر برگزار شده است. انگیزه شما برای برگزاری این نمایشگاه چه بود؟

«گرگور وبر» : آخرین نمایشگاه بزرگ و انحصاری از آثار «ورمیر» در فاصله 1995 تا 1996 در گالری ملی هنر واشنگتن و موزه مائریتشویس واقع در هلند برگزار شد. ما اکنون نسلی هستیم که با آن زمان فاصله داریم و ضروری است که آثار «ورمیر» و سایر هنرمندان همچون «پیتر دو هوخ» و «رامبرانت» را به عنوان هنرمندان هلند به نمایش بگذاریم.

موزه ملی آمستردام پیش از این هیچ نمایشگاهی را مختص آثار ورمیر برگزار نکرده بود. از نمایش قبلی تاکنون، درک ما از این هنرمند و آثار او افزایش پیدا کرده است. این نمایشگاه فرصت خوبی برای امانت گرفتن و نمایش نقاشی های «مجموعه فریک» بود که اکنون بازسازی ساختمان آن آغاز شده است. این نمایشگاه سه نقاشی از مجموعه «فریک» ، چهار نقاشی از موزه ملی آمستردام، سه نقاشی از موزه مائریتشویس و تعدادی دیگر از نقاشی های موزه های واشنگتن دی سی، لندن، برلین، درسدن و فرانکفورت را شامل می شود.

فوق العاده است که توانستید به چنین همکاری بین المللی دست پیدا کنید. ایده این نمایشگاه نخستین بار چطور شکل گرفت؟

ـ خوشحالیم که توانستیم مجموعه ای متشکل از 28 نقاشی ورمیر را برای این نمایشگاه گردآوری کنیم. ما باید برنامه ریزی می کردیم که چطور آنها را به بهترین شکل به نمایش بگذاریم و آشنایی بازدیدکنندگان با آنها را ترتیب دهیم. تصمیم گرفتیم نقاشی ها را براساس موضوعاتی که ورمیر در طول فعالیت هنری اش انتخاب کرده بود، به خصوص اثر متقابل جهان داخل و بیرون به نمایش بگذاریم. برای مثال، او فضای داخلی خانه های هلندی را نقاشی میکرد، اما این فضاهای داخلی را با نگاه خیره یک زن به چهارچوب و پنجره، به فضای بیرون باز میکرد. چنین عناصری و جزئیاتی همچون پنجره ها و نامه های باز چنین مفهومی را بازتاب می کند.

- برخی از مهمترین نکات این نمایشگاه کدامند؟

ورمیر استاد نقاشی کردن نور بود که یعنی او به قوانین نور آگاهی داشت. برای مثال، نور زرد گرم سایه آبی ایجاد می کند. او که با دقت جهان را مشاهده میکرد، از این ویژگی در خلق آثار هنری بهره گرفت و در آن زمان او تنها کسی بود که چنین کاری را انجام میداد. استفاده او از دوربین تاریکخانه ای نقاشی کردن جزئیات و فواصل را تحت تاثیر قرار داده بود. نقاطی در نقاشی های او وجود دارند که خطوط واضح را به تصویر می کشند و سایر اشیا تار به نظر می رسند.