موزه ثبت احوال کشور یکی از موزه های دیدنی تهران به شمار می رود

سیری در ایران/ براساس آخرین گزارش های منتشر شده، موزه ثبت احوال کشور یکی از موزه های دیدنی تهران به شمار می رود.

سازمان ثبت احوال کشور نزدیک به 100 سال قبل در این مکان تاسیس شده و هنوز که هنوز است، هویت ایرانی ها را درون خود ثبت می کند. ساختمان گنجینه اسناد هویتی مفاخر کشور همزمان با انقراض سلسله قاجار و شروع حکومت پهلوی اول در محله حسن آباد تهران در دو طبقه و به مساحت 780 مترمربع ساخته شد. اداره ثبت احوال از اولین ارگانهای نظام آماری کشور به سبک جدید بشمار می رود. به همین دلیل، نام این اداره نیز به اداره احصاییه و سجل احوال تغییر یافت. تاسیس ثبت احوال در ایران به پیشنهاد نصرت الدوله، وزیر دادگستری در دستور کار هیات وزیران قرار گرفت و از تاریخ سوم دی سال 1297 هجری شمسی که اولین شناسنامه به نام فاطمه ایرانی سند خورد، سنت شناسنامه دار شدن یا به قول معروف سجل دار شدن در کشورمان آغاز شد و در واقع، مردم دارای هویت شدند.

قبل از سال 1297 هجری شمسی، ثبت وقایع حیاتی از جمله ولادت و وفات براساس اعتقادات مذهبی و سنتهای رایج در کشور، با نگارش نام و تاریخ ولادت مولود پشت جلد کتب مقدس از جمله قرآن مجید به عمل می آمد و از افراد متوفی نیز بجز نام و تاریخ وفات آنان که بر روی سنگ قبر ایشان نگاشته میشد، اثری مشاهده نمی گردید.

این بنا را یک معمار ایرانی به سبک اروپایی ساخته است. این ساختمان دارای دو ایوان سراسری بوده که در دو ضلع شرقی و غربی ساختمان امتداد یافته و ستون های آن یادآور معماری قبل از اسلام و تلفیق آن با طرح های معماری نوین است. آنچه در این بنا بیش از همه چشم نوازی می کند، نوع پوشش فوقانی بام ساختمان، شیروانی و سقف زیرزمین است که از جنس آجر بوده و در شکل ها و فرم های مختلف جنبه تزئینی به بنا بخشیده است. گچبری های بکار رفته در بخش های داخلی و خارجی، کاشی کاری طبقه زیرین و سنگ های حکاکی بکار رفته در قسمت بیرونی ساختمان از دیگر جنبه های هنری و تزئینی موزه ثبت احوال بشمار می آید.

ورود و خروج افراد به این موزه از طریق راه پله هایی در بخش شرقی بنا انجام می پذیرد. ستونهایی که در ضلع شرقی و البته ضلع غربی این بنا وجود دارند هم شما را به یاد ستونهای آثار برجای مانده از دوران پیش از اسلام خواهد انداخت. طبقه بالایی ساختمان محلی است که به عنوان موزه از آن یاد می شود. در این طبقه دو تالار وجود دارند که اسناد هویتی ثبتی ایران در آن نگهداری می شوند. در تالار اول این موزه تعدادی از اسناد هویتی برخی مفاخر ایران همچون علما، مراجع و شهدا به نمایش گذاشته شده اند.

شناسنامه بزرگانی همچون امام خمینی، علامه طباطبایی، آیت الله بروجردی، امام موسی صدر و شهیدان والا مقامی مثل شهید اندرزگو، شهید نواب صفوی، شهید مطهری، شهید بهشتی، دکتر چمران، مرتضی آوینی و…در این تالار در معرض نمایش قرار داده شده اند. یک جلد قرآن چرمی 100 ساله جز اولین اسنادی بوده که با آن روبرو می شوید. شناسنامه های سبز رنگی هم وجود دارد که متعلق به شهداست. کنار هر سند توضیحاتی از قبیل نام شخص، تاریخ تولد، محل تولد، نام پدر، نام مادر، اظهار کننده، شغل اظهار کننده، تاریخ فوت و خلاصه ای از کارنامه کاری وی آمد.

در تالار دوم شناسنامه ها و اسناد هویتی شخصیت های بزرگ علمی، فرهنگی، هنری و ورزشی کشور نگهداری می شود. شناسنامه بزرگانی همچون سهراب سپهری، پروین اعتصامی، دهخدا، استاد شهریار، دکتر معین، دکتر حسابی، دکتر قریب، جهان پهلوان تختی و…در این مکان در معرض نمایش قرار دارند. در گوشه دیگری از این تالار، شناسنامه مفاخری همچون دکتر مصدق، دکتر شریعتی و جلال آل احمد به همراه برخی اسناد خاندان پهلوی مانند شناسنامه رضا شاه، سند ازدواج محمدرضا پهلوی با ثریا اسفندیاری و اسناد هویتی تاج الملوک، مادر محمدرضا پهلوی نگهداری می شوند. در این مکان با اولین شناسنامه های صادر شده در داخل و خارج از کشور نیز آشنا خواهید شد.