داستان عجیب شترهای وحشی استرالیا | شترهای استرالیایی

وقتی در حال رانندگی در اتوبان استوارت Stuart Highway در استرالیا هستید، زمان به آرامی می گذرد. نام این جاده از نام کاوشگر قرن نوردهمی جان مک دوئال استوارت John McDouall Stuart گرفته شده است؛ استوارت اولین اروپایی بود که موفق شد کل قاره استرالیا را بپیماید و دوباره به مکان اولیه خود باز گردد. این جاده تا حد زیادی از مسیر سفر طولانی استوارت می گذرد؛ 2834 کیلومتر طول دارد؛ یک مسیر آسفالت پیچ در پیچ که از بندر آگوستا Augusta در جنوب تا داروین Darwin در شمال استرالیا کشیده شده است و از میان طبیعت و حیات وحش می گذرد. نام دیگری که این جاده را با آن می خوانند "مسیر" The Track است که به هیچ وجه گویای عظمت آن نیست. می دانستم که باید انتظار تجربه حیات وحش را داشته باشم و مطمئن بودم خالی بودن دشت های اطراف جاده، گاه و بیگاه با حضور یکی از انواع حیوانات سرسخت خو گرفته با آب و هوای استرالیا تغییر می کند. کانگورو هایی وجود داشتند که به افق خیره می شدند و عقاب های دم گوه ای که چمباتمه زده و منتظر کشته شدن حیوانات در جاده بودند. یک بار یک دینگو (سگ وحشی ماسه ای رنگ استرالیایی) را در نزدیکی جاده دیدم. در طول مسیر، در شهر های کوچکی که در امتداد اَوت بَک (مناطق دور افتاده و بیابانی درون سرزمینی استرالیا) قرار داشتند شب را به صبح رساندم. و سپس سه روز بعد، یک شتر استرالیایی دیدم! جانوری از خاورمیانه در بیابان های استرالیا. شترهای استرالیایی؟! دیدن یک شتر وحشی در آن سرزمین به نظر شبیه به خیال و توهم می آمد. اگر شما هم علاقمند هستید در مورد داستان عجیب شترهای وحشی استرالیا بدانید، بهتر است این مطلب همگردی را بخوانید :

غیر ممکن بودن وجود یک حیوان غیر بومی

آن شب در اینترنت به جستجو و تحقیق پرداختم تا مطمئن شوم آنچه که دیده بودم توهم نبوده باشد. نمی دانم شما هم با من هم نظر هستید یا خیر؛ اما شترها همانقدر استرالیایی به نظر می رسند که خرس های قطبی. یا حداقل این چیزی بود که من فکر می کردم. بعد از تحقیق کامل متوجه شدم که اطلاعات قبلی من تا اندازه بسیار زیادی اشتباه بوده است. منطقه آوت بک، زیستگاه تعداد فوق العاده زیادی از شترهای وحشی استرالیا بوده و می باشد. اینطور که گفته می شود در حال حاضر بین یک تا یک میلیون و دویست شترهای وحشی استرالیایی در این منطقه وجود دارند و طبق گزارش ها، این تعداد هر هشت یا نه سال دو برابر می شوند. بنابراین باعث شگفتی است که این جاده به محل رژه ادامه دار شترهای استرالیایی تبدیل نشده است. همچنین این سوال پیش می آید که چطور تعداد بسیار بالایی از یک حیوان غیر بومی به این منطقه آورده شده اند.
پاسخ این سوال به روز های اولیه ای که شخصیت هایی مانند استوارت به این سرزمین آمده بودند باز می گردد. برای شروع، یک نکته مهم و حیاتی وجود دارد که می بایست در مورد منطقه آوت بک در استرالیا به طور کامل فهمیده شود. این منطقه بسیار بزرگ است و در همه جهت ها کشیده شده است. این عظمت و بزرگی، ویژگی اصلی و اساس آوت بک به شمار می رود. مساحت این منطقه به بیش از 6 میلیون کیلومتر مربع، تقریبا دو برابر اندازه کشور بزرگ هند، می رسد. در این منطقه، افقی که پیش روی شماست، تنها پیش در آمدی برای افق های بیشتری می باشد که در پی آن خواهند آمد.

داستان تاریخی انتقال شترها به استرالیا

وقتی بخش هایی از استرالیای ساحلی از اواخر قرن هجدهم به بعد، تحت تسلط بریتانیایی ها قرار گفت، طبق طرز تفکر استعماری آن زمان، کاوش و درک کامل تر از این سرزمین وسیع به منزله یک ضرورت به شمار می رفت. مردم بومی استرالیا، برای ده ها هزار سال متوالی در این منطقه زندگی کرده، این سرزمین را می شناختند، با آن سازگاری پیدا کرده بودند و زندگی خود را سپری می کردند؛ اما برای تازه واردان اروپایی، این سرزمین یک وسعت ناشناخته با گرمای سوزان است. از آن زمان، سفر های درون قاره ای به طور منظم و اغلب به عنوان مجازات اتفاق افتادند. سردرگمی بسیار زیادی حاکم بود؛ برای مثال، نقشه ای از استرالیا در اوایل قرن نوزدهم به طرز کاملا اشتباهی نمایانگر وجود یک دریا در مرکز کشور است. اما بعد از سفر های اکتشافی بسیار و تجربیات کاوشگران مختلف، بالاخره تکه های قاره شناخته شده و در کنار هم قرار گرفت. معادن طلا کشف شد، پایگاه هایی در منطقه آوت بک تعبیه شد و مسیر های حمل و نقل ساخته شدند. اما طی کردن چنان مسافت های طولانی در مناطق بی آب و علف، نیاز به اسب ها یا گاو های قدرتمند فراوانی داشت که معمولا قدرت تحمل روز های طولانی و پر از تشنگی سفر را نداشتند. راه چاره ای که در نظر گرفتند کاملا واضح و بدیهی به نظر می رسد.
بین سال های 1870 و 1920، تعدادی در حدود 20000 شتر از جزایر عربی، هند و افغانستان بهمراه حداقل 2000 شتر سوار از همان مناطق به استرالیا آورده شدند. این حیوانات اکثرا شترهای یک کوهانه نیم تنی بودند که تنها یک کوهان داشتند و به طرز ایده آلی برای آب و هوای داخلی استرالیا ایده آل بودند. آنها می توانستند هفته ها بدون آب حرکت کنند و قدرت و پایداری مناسب برای حمل کردن سواران و بار های سنگین در طول یکی از مناطق طبیعی فوق العاده گرم در جهان را دارا بودند. تاثیری که این شترها و همینطور سواران آنها در طول دهه های بعدی در این منطقه گذاشتند بسیار قابل توجه بوده است. آنا کنی Anna Kenny در کتاب خود با نام شتر رانان مسلمان استرالیا، پیشگامان سفر داخلی Australia’s Muslim Cameleers: Pioneers of the Inland بین سال های 1860 تا 1930 می نویسد که با وجود این که این سواران در زمینه های فرهنگی و اقتصادی کمک شایانی به جامعه استرالیا انجام داده بودند، به اندازه کافی توسط استرالیا و جریان فکری آن زمان از آنها قدردانی نشد. او می نویسد : "این شتر رانان خط های کمک، حمل و نقل و ارتباطات بین مناطق منزوی و دور افتاده این قاره را باز کردند و باعث شدند توسعه اقتصادی این مناطق خشک و بی آب و علف ممکن شود. آنها همچنان به غنای فرهنگی این قاره کمک شایانی نمودند."

تاثیر شگرف شترهای استرالیایی بر پیشرفت استرالیا

شترهای استرالیایی گرانقدر به بخشی جدا نشدنی و ماندگار از زندگی منطقه آوت بک تبدیل شدند. آنها پشم، آب، تیر های تلگراف، واگن های راه آهن، چای و تنباکو را حمل می کردند. بومیان استرالیا شروع کردند به استفاده از موی شترهای استرالیایی در کار های دستی و هنری شان. حتی امروزه، قطار لوکس و شیکی که کشور را به طور عمودی، بین شهر های آدلاید Adelaide و داروین Darwin می پیماید، به افتخار شتر رانانی که در این منطقه عموما با عنوان "افغان" نامیده می شدند، "غان" The Ghan نام گرفته است. اما تا دهه 1930، صنعت شتررانی به ورشکستگی رسید. ورود موتور های درون سوز و حمل و نقل موتوری باعث شد شترها از وظیفه باربری خود کنار گذاشته شوند. یک پستاندار چهار پا ، صرف نظر از این که چقدر می تواند در گرمای چهل درجه سانتیگراد پایداری داشته باشد، در مقابل یک وسیله نقلیه موتور دار هیچ شانسی نداشت. هزاران شتر در حیات وحش که به طور طبیعی به آن تعلق داشتند رها شدند. نه دهه به سرعت گذشت و تعداد این شترهای استرالیایی به طرز سرسام آوری افزایش یافته است.

افزایش چشمگیر تعداد شترهای وحشی استرالیا

افزایش بی رویه تعداد شترهای وحشی استرالیایی آنقدر ها هم خوب نبوده است. استرالیا برای مدتی به طور جدی و ویژه با شترها مشکل پیدا کرده بود. این حیوانات ممکن است به نظر بسیار آرام و وارفته بیایند، اما وقتی از جوامع موجود در منطقه آوت بک که نرده های مزارعشان به طور مداوم توسط شترهای استرالیایی نابود می شود، لوله های آب آنها شکسته می شوند و چاله های آب آنها بخاطر نوشیده شدن توسط شترها خشک می شوند بپرسید چیز دیگری می گویند و جور دیگری فکر می کنند. آنها همچنین با چریدن زمین های آن منطقه و از بین بردن گیاهان آن، تاثیر عمیقا منفی در حیات وحش می گذارند. کاوشگر دنیای مدرن، سایمن ریو Simon Reeve در این مورد می گوید : "شترها به طور تقریبا منحصر به فردی در زنده ماندن در شرایط سخت منطقه آوت بک فوق العاده هستند. آوردن آنها به این منطقه در کوتاه مدت، یک نبوغ بی چون و چرا و در بلند مدت یک دردسر مضاعف بوده است."

اقدامات انجام شده برای کنترل جمعیت شترهای وحشی استرالیا

فعالیت های جدی و موثری در زمینه کنترل کردن جمعیت شترهای استرالیایی انجام گرفته است. در اواخر سال 2013، گزارش شد که پروژه دولتی ویژه ای در استرالیا، از سال 2009، به کشتن حدود 160000 شتر به وسیله شلیک اسلحه پرداخته است. اصلا تعجبی ندارد که این روش نسنجیده به طور گسترده ای با انتقاد برخی روبرو شد و حتی سعی شد که تاثیر این شترهای استرالیایی وحشی بر کشور به یک اثر مثبت تبدیل شود. برای مثال، مجموعه ای به نام Summer Land Camels تاسیس شد که هم اکنون به نگه داری بیش از 550 شتر استرالیایی در مزرعه ارگانیک 850 جریبی (حدود 4 کیلومتر مربعی) در کویینزلند Queensland می پردازد. این مجموعه به تبلیغ مزایای شیر شتر و محصولات لبنیاتی تولید شده از آن می پردازد. این محصولات دارای اسید چرب ضروری و ویتامین C می باشند و برای سلامتی بسیار مناسب هستند.

حال و آینده شترهای استرالیایی وحشی

این که آینده چه چیزی برای شترهای استرالیایی وحشی این سرزمین در نظر گرفته باشد نامعلوم است. این حقیقت که تعداد بسیار زیادی از این جانور در این منطقه وجود دارد هنوز مرا شگفت زده می کند. بعد از آن اولین سفری که در اتوبان استوارت داشتم، دو سفر درون قاره ای دیگر در استرالیا تجربه کردم؛ اما هنوز هیچ شتر وحشی به چشم خود ندیده ام. حتی سایه آنها را نیز ندیدم. اما این خاصیت استرالیاست. این سرزمین بر روی نقشه تا ابد از هر طرف کشیده شده است. جایی که افق ها در گرما مانند ژله به نظر می رسند و آمار های مختلف در مقیاس های عمیق و غیر قابل باور ارائه می گردند.