شهر ماچوپیچو، دیدنی از عجایب هفتگانه جهان

در دنیا چیزهای عجیب و غریب زیادی وجود دارد که شاخص ترین آن ها را می توان جزئی از عجایب هفتگانه به شمار آورد! محوطه باستانی شهر ماچوپیچو نیز یکی از همین عجایب فوق العاده شگف انگیز در جهان است که از دوره امپراطوری اینکا تا کنون برجای مانده است. در خصوص امپراطوری اینکاها در ادامه مطلب برایتان قدری صحبت خواهیم کرد اما در همین حد فعلا بسنده کنید که امپراطوری بوده است متشکل از سرخ پوستان در بخش آمریکای جنوبی. ماچو پیچو نیز که به معنای قله قدیمی می باشد. یکی از مکان های دوست داشتنی و تاریخی می باشد که از این امپراطوری برای ما آیندگان باقی مانده است. این بنا نسبت به سطح دریا از ارتفاع 2430 متری برخوردار می باشد و در قسمت بالایی دره ای به نام اوروباما در دامنه کوهی از کشور پرو واقع شده است. در حال حاضر دیدنی های ماچوپیچو درست در حدفاصل 70 کیلومتری قسمت شمالی از پایتخت امپراطوری اینکاها یعنی شهر کوزکو قرار گرفته اند و می توان با کمی اغماض آن را نمادی برجسته از امپراطوری بزرگ اینکاها هم قلمداد کرد. در ادامه با همگردی همراه شوید تا شما با یکی از منابع گردشگری و توریستی کاملا حیرت آور دنیا آشنا سازیم و در خصوص دسترسی به شهر ماچوپیچو قدری بیش از پیش به شما اطلاعات ارائه دهیم که در زمان سفر به ماچوپیچو شما را یاری می دهد.

امپراطوری اینکاها

صحبت در خصوص گذشته و چگونه پای گرفتن این امپراطوری در بخش آمریکای جنوبی در سفر به ماچوپیچو کمی سخت است چرا که مردم اینکا دارای خط نبوده اند و از خود نیز برای آگاهی آیندگان و نسل های بعد چیزی پابرجا باقی نگذاشته اند که خود این از جذابیت های سفر به ماچوپیچو می باشد! ما در این حد از این دوره حکومتی می دانیم که پایتخت آن ها شهر کوزکو بوده و در آن زمان ها این شهر از جهات مختلف سیاسی، اجتماعی و نظامی از اهمیت های بسیار زیادی برای آنان برخوردار بوده است. امپراطوری اینکا در حدود یک قرن دوام داشت و از نظر مساحت جغرافیایی کشورهایی همچون اکوادور، بولیوی، پرو را در بر می گرفت و تازه می توان بخش هایی از آرژانتین، کلمبیا و شیلی را نیز جزئی از قلمرو این امپراطوری سرخ پوستی به حساب آورد. داستان ها و روایت های زیادی در طول تاریخ از برای ایجاد چنین امپراطوری وجود دارد. طبق منابع موثق و اسطوره شناسی قهرمانان این عصر حکومتی، تمدن اینکاها زمانی آغاز شد که Mama Occlo به همراه خواهرش Manco Capac بدست دو قدرت روز و شب یعنی خورشید و ماه از داخل دریاچه Lake Titicaca بیرون آمدند و به دنبال مکانی برای ایجاد یک شهر بزرگ در آن بودند و دسته آخر برای این منظور، شهر کوزکو را برگزیدند. طبق این افسانه شهر کوزکو به دلیل شاخصه های نجومی از سوی این خواهر انتخاب شد. کلمه اینکا در زبان مردم پرو به معنی خدا در زمین اتلاق می شود. مردم بومی امپراطوری اینکا، خورشید را مورد پرستش خود قرار می دادند و در ابتدا زیباترین دختران خود را قربانی می کردند و در سال های واپسین خود نیز درست قبل از اینکه به دست نیروهای اسپانیایی امپراطوری شان در خطر سقوط قرار بگیرد، رو به قربانی کردن شتر به جای دختران خود آورده بوده اند. در کنار این افسانه داستان دیگری نیز وجود دارد که لااقل کمی قابل باورتر از بیرون آمدن دو خواهر از کف یک دریاچه می باشد و آن این است که باستان شناسان می گویند مردمی که بعدها زیر پرچم امپراطوری اینکا رفتند، در واقع از ابتدا حضور داشتند و تنها در قبایلی منحصر به خود می زیسته اند و در سال 1200 الی 1400 میلادی نیز بارها و بارها حتی با دیگری به جنگ و آشوب هم پرداخته اند که گاه شکست خورده و گاه پیروز شده اند. سرانجام در سال 1438 میلادی، امپراطور اینکا یعنی Viracocha به کمک پسرش تواسنت رقیب سرسخت خود در منطقه که اسمش Chankas بود را شکست داده و جاپای دربار حکومتی خود را محکم تر از قبل کند. شایان به ذکر است با حذف Chankas خیلی زود مرم زیر پرچم وی به امپراطور اینکاها ملحق شدند و سبب گسترده تر شدن مرزهای این امپراطوری در تاریخ گردیدند.

تاریخچه ماچوپیچو

ماچوپیچو یک شهر کاملا باستانی با تاریخ چند هزار ساله می باشد که توسط یک کاشف و محقق آمریکایی به نام هیرام بینگهام (Hiram Bingham) در سال 1911 میلادی کشف و تبدیل شد به یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیا. طبق آنچه در کتاب ها و نوشته های تاریخی و باستانی آورده شده است؛ ماچوپیچو در ابتدا یک مکان مقدس بوده که در زمان امپراطوری اینکا، آن تبدیل به یک شهر کوچک با قابلیت های بسیار گشف انگیز می شود. تمدن و نوع زندگی اینکاها آنطور که نشان می دهد اینگونه بوده است که علاقه زیادی به ساخت بناهای سنگی در ارتفاعات داشته اند و شاید به خاطر همین موضوع هم باشد که تصمیم به الحاق قله قدیمی به نام ماچوپیچو که از دیدنی های ماچوپیچو است، به قلمرو خود کردند! لازم به ذکر است آنان از ارتفاع 2400 متری آن نهایت بهره را در ساخت سازه های سنگی از سال های نخست دهه 1400 میلادی می برند. ماچوپیچو گرچه ارتفاع داشت اما دارای زمین های کشاورزی فراوانی که بصورت پلکانی دور تا دور شهر کوچک آن را احاطه کرده بودند، بهره می برد. در حقیقت همین زمین های کشاورزی سبب سیر شدن مردم می شد و آن ها را در وضعیت مطلوبی از نظر خورد و خوراک قرار می داد. آب لازم برای زمین های کشاورزی و آشامیدن مردم شهر ماچوپیچو نیز به شکل کاملا طبیعی و مستقیم از چشمه های کوهستانی تامین می شد. شهر ماچوپیچو به دلایل مختلفی در تمدن اینکاها مورد توجه قرار داشت و آنان از این شهر به عنوان یک مکان و شهری پنهان در امپراطوری خود برای اجرای مراسم های آیینی و مذهبی خود بهره می برده اند. شهر ماچوپیچو نسبت به رودخانه پر آب Urubamba (اوروباما) که از دیدنی های ماچوپیچو در زمان سفر به ماچوپیچو است، در ارتفاعی 600 متری قرار گرفته است و حتی از دور نیز می توان اوج هنر معماری در گذشته های بسیار دور این کره خاکی را در سازه هایی که در سنگ هایی به رنگ خاکستری از نوع گرانیتی ساخته شده اند را نیز مشاهده نمود. به عنوان یک گردشگری که تا به حال از نزدیک شهر باستانی ماچوپیچو را نظاره گر نبوده اید اولین چیزی که در سفر به ماچوپیچو سبب حیرت در پیش چشمان شما می شود، پدیدار شدن تصویری از معابد، ساختمان ها و قصرهای این شهر در دل توده ای از ابرها می باشد که واقعا تسخیر برانگیز می توان آن را عنوان کرد! از شهر ماچوپیچو جز سازه هایی تراشیده شده در دل سنگ ها و قرار گرفتن هنرمندانه آن ها در کنار یکدیگر به گونه ای که حتی با اینکه ملاتی هم در بین لایه های آنان به کار بسته نشده است اما فضایی برای فرو کردن نوک تیز چاقو هم ندارد! چیز خاص دیگری نمی تواند در نگاه اول چشم و دید شما را به خود مجذوب گرداند. شاید جالب باشد بدانید که با گذر زمان و هر چه پیش تر می رویم، شوق و اشتیاق افزون تری در دل باستان شناسان و محققان در خصوص دیدنی های ماچوپیچو در امپراطوری اینکاها ایجاد می شود. لازم به ذکر لست می توان وزن برخی از قطعات تراشیده شده در این شهر را تا 50 تن نیز تخمین زد. در ابتدا بسیاری از محققان و باستان شناسان به دلیل جمع آوری بسیار بیشتر استخوان های زنان از شهر ماچوپیچو، این شهر را مکانی برای آموزش و تربیت راهبه های زن و همچنین دختران جوانی می دانستند که قرار بود در آینده به همسری مردانی قدرتمند و صاحب منصب در بیایند. البته ناگفته نماند این تنها یک فرضیه و نظریه خام و تهی بود و به تازگی نیز با انجام تحقیقات بیشتر می توان با اطمینان کامل بیان کرد که در این شهر نه تنها استخوان های زنان از مردان بیشتر است بلکه اگر نگوییم استخوان های مردان از بانوان فزونی تر می باشد، کمتر از آن ها هم نیست (یا یکدیگر برابرند!). به همین خاطر فرضیه فوق به طور کامل رد می شود. افسانه های زیادی را می توان در خصوص خود شهر ماچوپیچو و سپس ابنیه و سنگ های مختلف موجود در آن را پیدا کرد که اغلب با نتایج غیر قابل عقلانی به پایان رسیده اند! مثل تماس پیشانی افراد با سنگی به نام Intihuatana (اینتیهواتانا) که سبب باز شدن چشم او به عالم روحانیت می شود و به عبارتی دارای چشم برزخی می گردد. حال که اسم این سنگ به میان آورده شده است باید این را نیز گفت که یکی از دیدنی های ماچوپیچو همین سنگ می باشد و آن را به عنوان تعیین کننده تاریخ اعتدالین و سایر دوره های مهم نجومی می شناسند. در اصل ماچوپیچو از قابلیت های رصدخانه ای بالایی برای مردم امپراطوری اینکا برخوردار بوده است. در گذشته، اینکاها در ساعات میانی روزهای 21 مارس و 21 سپتامبر با قرار گرفتن خورشید و سکویی که این سنگ بر روی آن قرار داشته است به گونه ای که هیچ سایه ایجاد نمی شده است و خورشید و سنگ در یک امتداد واقع بوده اند، شروع به برگزاری و اجرای مراسم های آیینی خاصی برای خود می کرده اند و به این لحظه گره خوردن صخره و خورشید می گفتند. از قلم نیافتد که این سنگ یک برابری نسبی با تاریخ انقلاب تابستانی در نیمکره جنوبی زمین نیز دارد که آن را با نامی همچون انقلاب دسامبر خطاب می نمایند که در زمان سفر به ماچوپیچو از دیدنی های ماچوپیچو به شمار می آید. تکه سنگ های اینتیهواتانا در عصر امپراطوری اینکاها از اهمیت های به خصوصی برخوردار بوده اند. این سنگ ها از نظر اعتقادی و مذهبی به حدی برای مردم دارای ارزش و احترام بوده اند که آنان به صورت افراطی معتقد بودند این سنگ ها یک نوع هدیه از طرف خدا می باشد و کاملا مقدس هستند و در هر جایی که این سنگ ها خراب و نابود شوند، خدا از آن جا رفته و مردم آن سامان را به حال خود رها می کند چرا که از دست ان ها عصبانی می شود و یا برخی این باور را نیز داشته اند که با از بین رفتن این سنگ ها، خدایان نیز کشته واز بین می رفته اند! با تمام این ها همانطور که گفتیم اینکاها به دست اسپانیایی ها نابود شدند و دوره حکومتشان به پایان رسید. نیروهای اسپانیایی در هرجایی از سرزمین آنان که با چنین تکه سنگ هایی به اسم اینتیهواتانا برخورد می کردند، آن ها به طور کامل نیست و نابود می ساختند و وجود این سنگ ها در شهر ماچوپیچو نیز به خاطر این است که آن ها با اینکه به موجودیت این شهر کوچک مرتفع مشکوک بودند اما هیچگاه نتوانستند آن را پیدا کنند و محتویات داخلی شهر را نابود سازند! به همین علت سنگ اینتیهواتانا با گذشت این همه سال ولی هنوز در جای اصلی و ثابت خود باقی مانده است. با فتح شهر کوزکو که پایتخت امپراطوری اینکاها تلقی می شد، رفته رفته راه های ارتباطی میان بخش ها و سایر شهرهای دیگر این عصر حکومتی سخت و سخت تر شد تا اینکه بالاخره سلسله اینکاها نیز برای همیشه نابود شد و به تاریخ پیوست. لازم به ذکر است تقریبا نزدیک به چهار سال پس از تصرف شهر کوزکو توسط نیروهای نظامی اسپانیایی، شهر ماچوپیچو خالی از سکنه و می توان گفت تبدیل شد به یک متروکه تاریخی! همچنین ناگفته نماند که در بخش شمالی دامنه کوه Huayna Picchu (هوآینا پیچو)، غاری وجود دارد که در داخل آن معبدی به اسم معبد ماه را می توان یافت. البته این را هم باید افزود با اینکه در کتاب های مختلف تاریخی و باستان شناسی، نام کاشف شهر باستانی ماچوپیچو در سال 1911 میلادی را هیرام بینگهام درج نموده اند اما پیش از او نیز اشخاص دیگری هم از این شهر تاریخی و قدمتی بازدید به عمل آورده بوده اند. در واقع اگر جویای حقیقت باشید باید بدانید ماچوپیچو را کسی جز Augusto Berns در سال 1867 کشف نکرده است! او یک تاجر آلمانی بوده است و مثل اینکه بنا به موضوع کاری خود خواسته و ناخواسته پا به چنین شهری گذاشته است. البته عجله نکنید به جز این فرد آلمانی، شخص دیگری نیز از تبعه ژرمن ها هم بوده است که حتی پیش از Augusto Berns از این مکان دیدن کرده است و آن کسی نیست جز J. M. von Hassel. با تمام این وجود قدیمی ترین نقشه هایی که می توان شهر ماچوپیچو را در آن ها مشاهده نمود، برمی گردند به سال 1874 میلادی!

بیشتر با شهر ماچوپیچو

درباره دیدنی های ماچوپیچو می توان حرف های بسیاری زد اما ما ترجیح می دهیم در این قسمت کمی در خصوص قله قدیمی که معنای اسم ماچوپیچو می باشد برایتان صحبت کنیم. شهر ماچوپیچو در ارتفاع 2430 متری از سطح دریا، درست میان هوآینا پیچو و کوه ماچوپیچو واقع شده است. این شهر بر روی دامنه های شرقی آند جای خوش نموده و می توان با قرار گرفتن در نقطه مکانی آن دید ایده آلی نسبت به رود اوروباما را پیدا نمود. در خصوص پیدایش شهر ماچوپیچو باستان شناسان و محققان زیادی بر این باور هستند که این شهر ساخته سال 1400 میلادی است و در اصل در زمان امپراطور نهم اینکاها به نام Pachacútec Inca Yupanqui ساخته شده است. همچنین بسیاری از همین باستان شناسان اعتقاد دارند که حرفه اصلی و یا مهارت فردی ساکنان امپراطوری اینکا صنعتگری بوده است چرا که به شکل حیرت آوری سنگ ها را تراشیده و حتی بدون کوچکترین استفاده ای از ملات های مجود در آن زمان، آنان را همچون یک دیوار صیقل خورده در کنار هم قرار می داند طوری که امکان فرو کردن حتی نوک نیز یک چاقو هم در میان آن ها وجود نداشت! جالب است بدانید طبق تحقیقات انجام گرفته وزن برخی از این سنگ ها در حدود 50 تن برآوردشده است که فارغ از امر جا به جایی آن ها، تراشیدن و بریدن آنان یک سوال بزرگ بدون جواب دسته کم تا به امروز برای محققان بوده است. استفاده از تخته سنگ های سنگین و ایجاد خانه های سکونتی از آنان برای مردم سبب کم کردن فشارهای ناشی از زمین لرزه در این نقطه شده است! مصالح سنگی به کار رفته در سازه های شهر ماچوپیچو از خود مقاومت بالایی در برابر رانش زمین را نشان می دهد و به سادگی تخریب و ویران نمی گردد اما سوالی که در قسمت قبل از آن عبور کردیم را باید در این قمست بار دیگر مطرح کنیم که واقعا چگونه این سنگ های به این عظمت را به شهر مرتفعی همچون ماچوپیچو منتقل ساخته اند در حالیکه طبق تحقیقات در آن زمان نه ابزارهای آهنی وجود داشته و نه چرخ باربری و حیواناتی برای انجام این جا به جایی های فوق سنگین؟! شاید در شهر ماچوپیچو هم همچون مصر از برده ها و انسان ها برای جا به جایی این اشیای سنگین استفاده می شده است که اگر اینچنین باشد شک نکنید که هزاران نفر در این بین جان خود را از دست داده اند. شهر ماچوپیچو دارای وسعتی در حدود 32.500 هکتار می باشد و در همان گذشته به دو قسمت کلی شهری و کشاورزی تقسیم می شده است. جالب تر از تقسیم دو موضوعی این شهر، تفکیک بخشی آن به دو بخش بالایی و پایینی شهر بوده است که در بخش بالایی خانواده های اشرافی و سلطنتی و معبدهای گوناگون وجود داشته و در بخش پایینی نیز تنها تعدادی انبار و خانه های پوشالی به چشم می خورده است که محل زندگی بردگان و کارگران در منطقه ماچوپیچو بوده است. از دیدنی های ماچوپیچو در زمان سفر به ماچوپیچو می توان به معبد سه پنجره، معبد کندور (Condor)، سنگ اینتیهوآنا و در آخر هم معبد خورشید که به آن تورئون (Torreon) هم گفته می شود، نام برد. به هر حال برای دسترسی به شهر ماچوپیچو، شما به عنوان یک گردشگر هم می توانید در هتلی که بر روی دامنه ماچو در داخل شهر Aguas Calientes قرار گرفته است، اقامت کنید و هم در هتل بسیار لوکسی که نزدیک به بقایای این شهر ساخته شده است، شب خود را صبح کنید! به عنوان آگاهی اضافی باید به شما بگوییم که گردشگران اقاکت کرده در هتل شهر کوهستانی Aguas Calientes این قابلیت را دارند که از وسایل نقلیه هتل برای رفتن به شهر ماچوپیچو بهره بگیرند که البته در صورت عدم استفاده از این وسایل نقلیه، شما قادر هستید با پیمودن یک مسیر دو ساعته به شکل پیاده روی هم به این شهر برسید. برای رفتن به شهر باستانی کشور پرو، بهتر است ماه های مه یا ژوئن را انتخاب کنید چرا که در این بازه های زمانی، میزان بارش ها محدود و کم می باشد و هوا نیز در وضعیت بسیار مطلوبی قرار خواهد گرفت. فراموش نکنید با توجه به موقعیت کوهستانی بودن شهر، رفتن به سوی آن در شرایط بارانی خصوصا در ماه های نوامبر تا مارس کمی ریسک پذیر خواهد بود! در مناطق پیرامونی شهر قله ای به نام هوآیناپیچو قرار دارد که بر بالای آن می توان با تعدادی معبد و تراس های وسیعی رو به رو شد. طبق آنچه در افسانه ها و داستان ها در خصوص این قله که در مسیر دسترسی به شهر ماچوپیچو قرار گرفته، آمده است باید آن را مکانی برای زندگی کائن اعظم ماچوپیچو قلمداد نماییم که هر روز صبح با دیدن پرتوهای طلوع آفتاب، از قله پایین آمده و مردم منطقه را آگاه به آمدن روز می کرده است. در ضمن شما می توانید از این قله با پیمودن مسیری کاملا مشخص خود را به معبد ماه برسانید فقط حواستان باشد که بازدید از معبد که از دیدنی های ماچوپیچو در زمان سفر به ماچوپیچو است، تنها با گرفتن وهمراه داشتن بلیط ممکن است و تعداد محدودی هم می توانند در روز از این معبد بازدید به عمل آورند.

مزارع پلکانی ماچوپیچو در مسیر دسترسی به شهر ماچوپیچو باستانی

بخش کشاورزی شهر تقریبا در مناطق حاشیه و بیرونی آن قرار گرفته است که بصورت پلکانی بوده و اغلب از آن ها برای کشت غلاتی همچون سیب زمینی و ذرت استفاده می شده و برای دسترسی به شهر ماچوپیچو قابل استفاده است. زمین های کشاورزی و پلکانی ماچوپیچو که از دیدنی های ماچوپیچو در زمان سفر به ماچوپیچو است، از طریق چشمه های موجود بر روی دامنه کوه، آب مورد نیاز خود را بدست می آوردند و در نهایت فصل باروری و محصول دهی خود همیشه بیشتر از آنچه که مردم بومی منطقه به آن نیاز داشتند را برای درو مهیا می ساختند و می توان گفت محصولاتی چند برابر نیاز آنان را تولید می کردند. طبق مشاهدات انجام شده بر روی دیوارهای شهر، به جرات می توان گفت ماچوپیچو حتی یک درصد هم در طوب تاریخ خود، میزبان جنگ و آشوب نبوده و به هیچ عنوان نمی توان دیدگاه استفاده نظامی از آن را بر روی میز لااقل برای بررسی قرار داد! لازم به ذکر است دیوارها و دروازه های شهر باستانی ماچو کاملا ساده و بی آلایش می باشد.

راهنمای دسترسی به شهر ماچوپیچو باستانی و زیبا

دیدنی های ماچوپیچو را می توان در حدفاصل 120 کیلومتری شهر کوزکو که روزگاری پایتخت امپراطوری اینکا تلقی می شده است را پیدا نمود. برای رفتن به سوی این شهر تاریخی و باستانی هم می توان از قطار استفاده نمود و از شهر قدیمی Ollantaytambo هم عبور کرد و هم از پاهای خود بهره برد و وارد مسیر پیاده روی مخصوصی به اسم اینکا تریل (Inca Trail) که از دیدنی های ماچوپیچو در زمان سفر به ماچوپیچو است، شد. ناگفته نماند برای پیمودن کامل این مسیر 4 روز فرصت لازم است و به دلایل زیادی هر ساله در آن مسابقات پیاده روی و یا دو ماراتون برگزار می شود.

کلام آخر در رابطه با دسترسی به شهر ماچوپیچو دیدنی

در سفر به ماچوپیچو زیبایی نهفته زیادی وجود دارد اما بدون در نظر گرفتن آن ها این شهر مطالبات زیادی هم از دانشگاه ییل(Yale) دارد! طلب این شهر باستانی به همان سالی برمی گردد که بینگهام، این شهر را کشف و سپس آثار و اشیای قمیتی، استخوان و مومیایی، صنایع دستی و سرامیک، سنگ و سایر فلزات گرانبهای موجود در آن را با خود به دانشگاه مذکور منتقل کرد. حالا با گذشت این همه سال چه شایسته دولت پرو باشد و چه نباشد از نظر اخلاقی این دانشگاه باید تمام این وسایل ارزشمند را که تقریبا نزدیک به 40 هزار عدد می باشد را به دولت این کشور بازگرداند. این منطقه باستانی از زمان معروف شدن خود تا کنون پیوسته در دست مرمت و بازسازی بوده و ٱنطور که معلوم است حالا حالاها هم فرآیند نوسازی آن، به طول خواهد انجامید! در سال 1981 منطقه ماچوپیچو از سوی دولت پرو به عنوان منطقه حفاظت شده خطاب شد و در سال 1983 هم این منطقه از سوی سازمان میراث جهانی یونسکو در فهرست آثار این سازمان به ثبت رسیده شد. در پایان باید به دو نکته که از قلم افتاده بود اشاره نماییم. یکی برای گردشگرانی است که برای دسترسی به شهر ماچوپیچو، هتل شهر Aguas Calientes را انتخاب کرده اند. در نزدیک این شهر موزه ای به نام Sitio Manuel Chávez Ballón قرار دارد که در سفر به ماچوپیچو دیدنی بوده که به نوبه خود بی نظیر است می تواند اطلاعات مغتنمی را به بازدید کنندگان و گردشگران علاقه مند در خصوص حفاری های موجود در منطقه ارائه دهد. لازم به ذکر است تمامی محتویات داخلی موزه هم به زبان انگلیسی ترجمه شده است و هم به زبان اسپانیایی. در خصوص دسترسی به شهر ماچوپیچو می باشد. اگر اهل تحقیق و مطالعه باشید قطعا با انواع مختلفی از تلفظ ها و شکله های مختلف نوشتاری نام این شهر مواجه خواهید شد همچون machupicchu - macchu picchu - macha picchu و machu pichu که همگی آن ها اشتباه می باشد و تنها نوع صحیح نوشتاری و تلفظی نام این شهر همان چیزی است که ما در ابتدای مطلب به آن اشاره کرده ایم یعنی Machu Picchu.