رطب ظرفیت گردشگری کشاورزی جنوب ایران است

میراث آریا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده و گزارش های منتشر شده، رطب ظرفیت گردشگری کشاورزی جنوب ایران است.

تابستان فصل رطب و خرما

فصل تابستان که می رسد بقدری هوا گرم است که مردم به آن فصل خرماپزان می گویند. استان بوشهر دارای شش و نیم میلیون اصله نخل، یکی از شش استان برتر کشور در زمینه تولید خرمای کشور و صادرات است. هر ساله حدود 167 هزار تن خرما از نخلستان های استان بوشهر برداشت می شود. شهرستان های دشتستان، تنگستان، جم و دشتی در رتبه های اول تا چهارم این محصول پرطرفدار قرار دارند. بیشتر خرمای بوشهر با نامهای کبکاب، گنتار، شکر، خنیزی، خاصویی، زاهدی شناخته می شوند. چیدن رطب و خرما تا پایان آبان ادامه دارد. این محصول علاوه بر تامین مواد غذایی سالانه مردم استان بوشهر و استان های مصرف کننده کشور، به کشورهای حوزه خلیج فارس و آسیای میانه نیز صادر می شود.

روش چیدن رطب

به خوشه های درخت نخل، پَنگ گفته می شود که در بالاترین نقطه نخل یعنی سر آن قرار دارد. تنه نخل به صورت عمودی استوانه ای و با قطر یکسان است. معمولا قطر آن به 35 تا 70 سانت می رسد که با در نظر گرفتن قد نخل برای بالا رفتن و چیدن محصول باید توسط یک فرد با تجربه انجام شود. برای چیدن رطب و خرما از کمربندی بافته شده پهن و محکم بنام پَرْوَنگ استفاده می شود. پرونگ دور کمر فرد بالا رونده و تنه نخل بسته می شود، به همراه آن سبدی بافته شده از برگ درخت برای قرار دادن رطب به آن وصل می شود.

بیشتر مواقع، زمان چیدن رطب بدلیل وجود شدت گرما در مناطق نخلستانی صبح زود قبل از طلوع آفتاب است. چیدن خرما که به اصطلاح محلی به آن چین گفته می شود، حدودا یک ماه پس از اتمام رطب است. به دلیل شدت گرما، رطب خشک، شیره دار وتبدیل به خرما می شود. پس از آن برای چیدن خرما پنگ ها کامل بریده و در زنبیل بافته شده می ریزند و طی چندن مرحله خرماها را تمیز می کنند و در کارتن یا بسته های مخصوص برای عرضه به بازار قرار می دهند. هر نخل بطور معمول 8 سال پس از کاشت ثمر می دهد و عمر آن 100 تا 150 سال است.

روش کاشت درخت نخل

معمولا در بدنه نخل ها نهال های کوچکی سبز می شوند که برای جداسازی آنها، ظرف یا سطح صافی به بدنه نخل، زیر نهال وصل می کنند و مقداری خاک زیر نهال می ریزند تا ریشه بزند. پس از سه یا چهار ماه نهال از بدنه نخل مادر جدا کرده و در زمین کاشته می شود که به این روش کشت بافت گفته می شود.

درخت نخل در فرهنگ ایرانیان خیلی با ارزش است تا جایی که آن را شبیه انسان تشبیه کرده اند. به هر نخل نفر هم گفته می شود. نخل بجز رطب و خرما که با آن محصولات غذایی مانند رنگینک، حلوا خرمایی، شکلات خرما، رولت خرما با انواع مغزها، و شیره خرما که با ارده و کنجد سرو می شود، استفاده های دیگری هم دارد. ازهسته خرما قهوه و روغن تهیه می شود، پنیر نخل که با شکافتن قسمت بالای نخل بدست می آید که بسیار شیرین و مقوی است و طرفداران بسیاری در جنوب دارد.

از برگ درخت نخل که به زبان محلی پیش گفته می شود، محصولات صنایع دستی از قبیل حصیر، سبد، جای نان، جارو، بادبزن، زنبیل، کلاه، تویزه و دیگر محصولات بافته می شود. از تنه این درخت بابرکت در جنوب، میز، صندلی و وسایل تزییناتی و سنتی درست می شود.

ظرفیتی تازه

گردشگری کشاورزی شاخه ای از گردشگری و بخشی نو در صنعت گردشگری است که با پذیرش از سوی کشاورزان و علاقه گردشگران موجب توسعه گردشگری می شود. در زمان چیدن خرما و رطب بیشتر علاقمندان و کسانی که این میوه مقوی را دوست دارند بخصوص از استانهای همجوار، به استان بوشهر برای خرید خرما برای یکسال مصرفی خود به بوشهر سفر می کنند.

زمان برداشت خرما فرصت مناسبی برای برگزاری تورهای گردشگری کشاورزی، جشنواره نخل و خرما در زمینه توسعه گردشگری است که با فعال کردن این نوع گردشگری، تجربه جدیدی برای گردشگران طبیعت و درآمدی هم برای کشاورزانی است که از این راه کسب درآمد می کنند که حاصل این عمل کمک به درآمد خانواده کشاورزان و اقتصاد کشور خواهد بود. همچنین زمینه مناسبی برای ترویج رشد گردشگری کشاورزی نیز است.

نتیجه گیری

براساس مقاله رطب ظرفیت گردشگری کشاورزی جنوب ایران است، باید بدانید که هر ظرفیتی که در یک منطقه وجود داشته باشد، قابلیت مصرفی و جذب گردشگر از آن طریق وجود دارد که می شود با تعریف رویداد مناسب و برنامه ریزی مدون و آماده سازی بسته های جذاب گردشگری این موضوع را پرورش داده و به خروجی مثبت رسید.