چرا سفر برای مردم لذت بخش نیست؟

ایرنا/ بدنبال آخرین خبرهای بدست رسیده، این پرسش مطرح می گردد که چرا سفر برای مردم لذت بخش نیست؟

سفر از مهمترین و موثرترین عوامل برای کسب تجربه و پخته تر شدن است و نشانه های آن در توصیه های دینی و فرهنگی ما جاری و ساری است. اگرچه در ذات و فلسفه سفر، استراحت کردن و کسب آرامش افراد جامعه نهفته است، اما سفر باید رهایی از روزمرگی های زنگار گرفته زندگی به شدت صنعتی شده را برای فرد و جامعه به ارمغان آورد.

براساس مقاله چرا سفر برای مردم لذت بخش نیست؟ باید بدانید که مردم سفر می کنند تا دنیای ناشناخته کمی دورتر از خور را ببینند، زیبایی های طبیعت و آثار بر جای مانده از تاریخ دور از دوران حیات خود از گذشته های بسیار دورتر را درک کنند، به محیط زیست خود می روند تا در دامن طبیعت استراحت روحی و جسمی داشته باشند و در نهایت با ثبت خاطره ای از بهترین روزهای زندگی به دور از هیاهوی زندگی، برای روزهای پیش روی انرژی ذخیره کنند.

اگرچه صاحبان قدرتمند صنعت گردشگری با سرمایه گذاری تبلیغاتی تلاش می کنند به مانند همه ظواهر دنیای مدرن، گردشگری را هم در چارچوب توریسم به عنوان یک صنعت اقتصادی پول ساز و پردرآمد صرفا محصول جهان غرب جا بیاندازند و مواهب و اشکال آن را هم بنا به همه صنایع وابسته آن از حمل و نقل تا هتلداری و پذیرایی، وارداتی برندسازی کنند و مقاصد و محصولات خود را به گردشگران معرفی کنند، اما به واقع سفر و سیر و سیاحت در سبک و شیوه زندگی شرقی بویژه نزد ایرانیان قدمت و اصالت بیشتری دارد، شاهد آن آثار سفرنامه نویسانی است که مشاهدات و تجارب از سفر و اندوخته های آنها است که همچنان مثال زدنی و تکرار نشدنی است.

براساس مقاله چرا سفر برای مردم لذت بخش نیست؟ باید بدانید که حال آنکه ایران خود سرزمینی با ظرفیت ها و جاذبه های منحصر بفرد در قلب خاورمیانه است، سرزمینی شناخته شده در جهان با فرهنگی باستانی و غنی، با مردمانی میهمان نواز و اهل سیر و سفر که در کنار زندگی روزمره خود و شتاب صنعتی شدن در شهرها و کلانشهرها همیشه دنبال کشف ناشناخته و چشم اندازهای بکر بوده اند و هستند، مرمانی که به مکانهایی زیبا سفر می کنند و در شکل گیری بن مایه تمدنی بسیار از جوامع پیرامونی خود همواره تاثیرگذار بوده اند.

این خاستگاه گردشگرپذیر بودن ایران و ایرانی ملاک و مقیاسی بر اهمیت و ارزش سفر در میان مردم ایران است، اما چرا سفر این روزها به ویژه در دو دهه اخیر، آن چنان که باید، در تغییر احوال جامعه و بهبود وضعیت روحی ما ایرانیان موثر نیست؛ آیا همه چیز مربوط به شرایط اقتصادی است؟ اگر چه شرایط اقتصادی و سطح درآمدی خانواده در کمیت و کیفیت سفر موثر است؛ اما در کنار همه عواملف علل نارضایتی و ضعف در آثار روحی، روانی و اجتماعی سفر در جامعه را باید در نحوه و دریافت خدمات گردشگری از لحظه تصمیم گیری تا نقطه بازگشت از سفر هم جست وجو کرد.

تعطیلات و مناسبت های تقویمی ایران، اولین عامل برای میل به سفر است، خانواده های ایرانی در هر شرایط و سطحی تلاش و برنامه ریزی می کنند تا سفر گردشگری را در برنامه تعطیلات خود گنجانده و حفظ کنند، حجم سفر در نوروز 1401 و میزان مسافرت در 5 روز تعطیلات مرتبط با عید سعید فطر (12 تا 16 اردیبهشت) نشان داد که جامعه ما دچار یک تقاضای انباشته برای سفر است، که شیوع کرونا و محدودیت های ناشی از آن این حجم از سفر و تردد بین استانی را ایجاد کرد.

اما ارزیابی عمومی نشان می دهد مسافران از نحوه دریافت خدمات گردشگری رضایت ندارند، حجم ترافیک جاده ای، عدم دسترسی آسان و سریع به بلیت های حمل و نقل عمومی، تکمیل رزروهای اماکن اقامتی، بی قانونی برخی سایت های رزرو اماکن اقامتی، افزایش بی ضابطه اجاره بها در بومگردی ها و سطح پایین مشتری مداری در این مراکز، برخوردهای غیرحرفه ای مدیران تورها و پایین بودن سطح کیفیت غذای رستورانهای بین راهی و قیمت های بالای آنها مواردی است که منجر به بروز نارضایتی و دلخوری گردشگران و مسافران که سرمایه اصلی صنعت گردشگری هستند، شده است.

اگرچه این کوتاهی ها عموما در اجزا و ارکان اجرایی صنعت گردشگری بچشم می خورد، اما از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی انتظار می رود نظارت میدانی محسوس و نامحسوس خود را در مقصدهای گردشگری تقویت کند، میزبانی خوب و میهمان نوازی نباید فقط یک شعار دهان پرکن باشد، این دو فاکتور لازم و ضروری در صنعت گردشگری است، اما نظارت مدیران و برنامه ریزان گردشگری در نحوه و کیفیت این خدمات حتی از جذب و حفظ سرمایه برای توسعه گردشگری بسیار مهمتر است، که معمولا یا به آن توجه نمی شود یا به صورت جدی و مسئولانه و مستمر پیگیری نمی شود.

اگر قرار است در بازار گردشگری منطقه و جهان وارد شویم، حرفی برای گفتن داشته باشیم و سهم مهمی از گردشگر و درآمد را به خود اختصاص دهیم، راهی جز رعایت اصول حرفه ای در سیاست گذاری، برنامه ریزی اجرا در حوزه گردشگری نداریم. این اصول در وهله اول مبتنی بر ایجاد تدوین رویکرد و قوانین مترقی بالادستی است که منجر می شود زیرساخت های با کیفیت و استاندارد و مجهز شکل میگیرد و در گام بعد برنامه پذیر کردن و پیش بینی پذیر بودن دوره های گردشگری است. نه اینکه تقاضا را تحریک کینم و هر بار موج گردشگری شکل بگیرد، اما زیرساخت عمومی برای پاسخ به تقاضا وجود نداشته باشد یا آمادگی و توان پذیرش را نداشته باشد.

از طرفی تاسیسات گردشگری در مقصد یا نتوانند این بار را تحمل کند یا با رفتار غیرحرفه ای باعث دلخوری و روی گردانی گردشگر از سفرهای داخلی شوند. در این میان مقاصد خارجی در کشورهای همسایه خدماتی پر زرق و برق و ارزان تر را تبلیغ و ارائه می کنند که همین مقدار گردشگر متقاضی سفرهای داخلی را هم از دست خواهیم داد.

در حالی کشور ما به دلیل تنوع در ظرفیت و محصول از مجموعه کشورهای حاشیه خلیج فارس، کشور همسایه شمال غربی بسیار غنی تر و جذاب تر است؛ اما متاسفانه مشکلاتی مانند کمبود محل اسکان و تاسیسات رفاهی، عدم توسعه راه ها و خطوط ریلی و هوایی که باید سرمایه گذاری و تامین آن از یک دهه پیش اندیشیده میشد یا عدم آموزش در بخش های پذیرایی و خدماتی بهداشتی و امنیتی که باید بروزرسانی میشد و همچنان هم بی توجهی می شود، نه تنها به صنعت گردشگری ایران لطمه می زند بلکه باعث می شود مردم از سفرهای خود لذت نبرند و هر بار که از سفر بازمی گردند خسته سفر باشند یا بسیار گله مند و ناراضی.

در گردشگری توسعه یافته و مشتری مدار، این نوع خدمات حتی برای گروه های مختلف سنی و مسافران با شرایط خاص (نابینایان، سالمندان و کودکان و ...) کاملا مهیا و طبقه بندی و در دسترس است، خدمات اینترنت، سفر ارزان، گردشگری هوشمند، توزیع عادلانه سفر برای اقشار خاص جامعه امروزه در مدیریت توسعه گرای صنعت گردشگری در اولویت قرار دارد که رضایت نسبی جامعه مخاطب خود را تامین و چرخه اقتصادی گردشگری را پر رونق می کنند، که متاسفانه در صنعت گردشگری ما به ندرت به آن پرداخته می شود.

در رویکرد کلان صنعت گردشگری اگر توسعه و رونق این صنعت هدف گذاری شده است، باید توجه داشت رضایتمندی و مشتری مداری رمز تحقق این هدف است؛ باید لایه های مختلف مدیریتی از سطح کلان از وزارت میراث فرهنگی تا جزئی ترین سطح، از مدیران ستادی تا صفی در مقصد گردشگری، از شهرداران و بخشداران و دهیاران، همگی در یک نظام هماهنگ و یکپارچه عمل کنند. از طرفی فعالان زنجیره صنعت گردشگری باید به نحوی عمل کنند تا هر گردشگر و مسافر نسبت به مقصدی که سفر کرده است، علاوه بر خاطرات سفر خود، شاخص های رضایتمندی از اقامت و پذیرایی از کیفیت تا قیمت را تا مدتها برای اطرافیان خود بازگو کند این اثربخش ترین نوع تبلیغات برای جذب گردشگر و کسب درآمد در این صنعت است.