اظهارنظرهای غیر تخصصی در رشته های مختلف صنایع دستی آفتی است که بلای جان این هنر شد

ایسنا/ براساس اخبار واصله، اظهارنظرهای غیر تخصصی در رشته های مختلف صنایع دستی آفتی است که بلای جان این هنر شد.

نامدار خلیلیان، کارشناس صنایع دستی در حوزه جواهرات می گوید: صنایع دستی حوزه ای است که خیلی از دوستان خود را در آن صاحب نظر می دانند و به آن وورد می کنند.

او با ذکر مثالی سخنانش را چنین ادامه داد: ما سال 1389 بود که در اصفهان اولین جشنواره طراحی طلا و جواهر را در دانشگاه اصفهان برگزار کردیم. تمام دوستان با طرح های متعدد و مختلف در این جشنواره حضور داشتند. موضوعی که در این جشنواره خیلی نظر ما را به خود جلب کرد، این بود که بیش از 60 درصد طرح ها قابل ساخت نبود. یعنی دوستانی که طراحی صنعتی خوانده اند، طرح هایی ارائه داده بودند اما کار قابل ساخت نبود.

خلیلیان اضافه کرد: ما نیازمند این هستیم که در زمینه طراحی در هر زمینه ای که کسی ورود می کند، به آن حوزه کاملا مسلط و وارد باشد. مثلا اگر کسی بخواهد در رابطه با ساخت طلا و جواهر نظری بدهد یا خودش را کارشناس معرفی کند، باید در وهله اول کار کرده باشد و این حوزه را بشناسد. اگر اینگونه نباشد، باعث می شود تا برخی افراد در این حوزه ورود پیدا کنند و عده ای به اشتباه توسط این دوستان راهنمایی شوند و به مشکل برخورد کنند.

این کارشناس صنایع دستی همچنین اظهار کرد: اظهار نظرهای غیرکارشناسی برخی اوقات باعث می شوند یکسری افرادی که واقعا در این زمینه کارهایشان از نظر افراد حرفه ای قابل قبول نیست، تأیید شوند و به این عرصه ورود پیدا کنند که قاعدتا برای خودشان تبعات خوبی نخواهد داشت.

او درباره راه حل جلوگیری از ورود دانشجویان غیرمرتبط به این جریان های تخصصی گفت: مراجع ذی ربط باید ورود پیدا کنند. به عنوان مثال خود اتحادیه صنایع دستی می تواند یکی از بهترین مراجع برای این قضیه باشد. باتوجه به اینکه خود من در دانشگاه تدریس می کردم و مدیر گروه بودم، همیشه به این اعتقاد داشتم، استادی که در زمینه تدریس ورود می کند، باید در آن رشته کار کرده باشد و به نوعی کارآفرین بوده باشد.

این کارشناس هنری اضافه کرد: هدف اغلب افراد از یاد گرفتن و ورود به عرصه صنایع دستی، کسب درآمد است. این کسب درآمد محقق نمی شود مگر اینکه در این زمینه کار کرده باشد، از تجربه پیشکسوتان استفاد کرده باشد و در نهایت در جایگاه مناسبی قرار بگیرد. من چیزی که می دانم این است که این کار با خواندن چند کتاب انجام شدنی نیست.

خلیلیان درباره وضعیت صنایع دستی در شرایط حاضر تصریح کرد: در زمینه صنایع دستی خیلی زود است اگر الان بخواهیم نظر بدهیم؛ چون باید ببینیم در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد. ولی برخی از افرادی که در حال حاضر منتصب می شوند، متخصص در آن زمینه نیستند و آدمهایی هستند که ما به عنوان دوستان فعال در این صنف آنها را می شناسیم ولی تخصصی در این زمینه ندارند و من فکر نمی کنم که بتوانند تأثیر خوبی در این رشته داشته باشند.

او با مهم دانستن نقش فعالان صنفی در این حوزه اضافه کرد: باید یک فعال صنفی درباره بحث شناسایی صنایع دستی و مواد اولیه کمک کند، در عین حال که علم و دانش نیز مهم هست. ما نه صرفا می توانیم براساس علم این مسیر را پیش ببریم و نه صرفا براساس تجربه.

این مدرس رشته صنایع دستی در پاسخ به این سوال که آیا هنر صنایع دستی چه در زمینه خرید و چه در زمینه تولید و فروش در انحصار عده ای خاص از جامعه قرار گرفته است؟ گفت: در بحث جواهرات، اگر طلا را کنار بگذاریم، در بحث نقره، دیگر فلزات و سنگ ها، باور به این انحصار نمی تواند حداقل در زمینه مشتری درست باشد. انحصار بخاطر این است که بازار دارد خودش را پالایش می کند.

او در توضیح مطلب بالا ادامه داد: در حقیقت برخی کارگاه ها و افرادی که به بازار ورود پیدا کردند، در این بازار راکد نمی توانند مشتری جذب کنند و در حال پالایش شدن هستند. ولی اگر طلا را بخواهیم به این قضیه اضافه کنیم، می شود کاملا این فرضیه را تأیید کرد؛ اما باز هم راه حل وجود دارد.

خلیلیان اضافه کرد: امروز عیار رایج طلا در کشور اروپا 14 و در کشور آمریکا عیار رایج 10 است. در حقیقت می توانم بگویم که ما در اروپا می توانیم طلا را به قیمت 800 هزار تومان به پول خودمان خریداری کنیم. خب قاعدتا چیزی که در این میان خرید و فروش می شود، فلز نیست بلکه هنر است. ببینید ما متأسفانه یاد گرفتیم که یک النگوی درشت از طلا بسازیم و با افتخار بگوییم عیارش 22 است. ما داریم فلز می فروشیم و فروختن فلز خیلی کار سختی نیست.

این کارشناس هنری همچنین گفت: ما در صنفمان باید هنر بفروشیم. یعنی باید بتوانیم برای یک کار 10 عیاری اجرتی را دریافت کنیم و یک مقدار سودی هم برای خودمان در نظر بگیریم. هرچه کار شکیل تر باشد، فروش من بالاتر می رود، سودم بیشتر می شود و در نهایت موفق تر خواهم شد.

خلیلیان با اشاره به این نکته که فلز نقره به لحاظ قیمت چندان به مصرف کننده فشار وارد نمی کند، اظهار کرد: نوع سنگی که برای کار انتخاب می شود، مهم است. سنگهایی که برای کار انتخاب می شوند باید به صورتی باشند که تغییرات خوبی را در ظاهر صنایع دستی ما ایجاد کنند و هم اینکه قیمت تمام شده کار خیلی بالا نرود. به نظر من این مجموعه می تواند تغییری در سلیقه مشتری و در میزان تقاضای بازار ایجاد کند.