کدام استان و رشته صنایع دستی بیشترین هنرمند شاغل را دارند؟

ایرنا/ بدنبال آخرین اخبار منتشر شده، این پرسش مطرح می گردد که کدام استان و رشته صنایع دستی بیشترین هنرمند شاغل را دارند؟

آمار و ارقام نشان می دهد 517 هزار و 200 هنرمند در رشته های 18 گانه صنایع دستی به صورت رسمی و ثبت شده مشغول به کار هستند که از این جمعیت نیم میلیونی، حدود 350 هزار نفر زنان هنرمند هستند که 70 درصد این جامعه هنری صنعتی را تشکیل می دهند؛ این در حالی است 30درصد از تولید کنندگان صنایع دستی روستاییان هستند، اگر چه در این حوزه 1270 تشکل و شرکت تعاونی مرتبط با صنایع دستی فعالند اما دغدغه هایی مانند بیمه، تامین مواد اولیه، بازاریابی و فروش همچنان دغدغه بخش عمده ای از هنرمندان صنایع دستی است.

براساس آمار پراکندگی شاغلان در کشور، هرمزگان (45 هزار نف)، کرمان (35 هزار نفر)، گیلان، گلستان و اصفهان (تقریبا 30 هزار نفر)، فارس (25 هزار نفر) و همدان (بیش از 21 هزار نفر) جز استانهای با بیشترین شاغلان در حوزه صنایع دستی هستند و خراسان جنوبی (با حدود 6 هزار نفر)، یزد (با 5 هزار نفر)، البرز (با 5 هزار نفر)، آذربایجان غربی (با حدود 4900 نفر) و قم (با حدود 4800 نفر) جز کمترین شاغلان حوزه صنایع دستی در کشور هستند؛ این درحالی است که استان تهران حدود 18 هزار شاغل در این حوزه ثبت شده است.

طبق نمودار رشته بافته های داری و غیرداری (با 160 هزار شاغل) در صدر هنرمندان شاغل و با یک فاصله قابل تامل رودوزی های سنتی و صنایع دستی چوبی (با حدود 70 هزار شاغل) و حوزه پوشاک با (60 هزار شاغل) به ترتیب در جایگاه دوم و سوم قرار دارند. این در حالی است که از رشته های صنایع دستی دریایی ، کاغذی و استخوانی با تعدادی محدود از کمترین شاغلان نام برد و هشدار هنرهای در خطر فراموشی را اعلام کرد.

در این پراکندگی و گستردگی از سال 1394 تا کنون 45 شهر و 27 روستا با عنوان شهر و روستای ملی صنایع دستی و 11 شهر و 3 روستا با عنوان شهرو روستای جهانی صنایع دستی در ایران شناخته و ثبت شده است که در این زمینه ایران از سرمداران و پرچمداران ثبت این مناطق در جهان است و در حال حاضر 3 شهر (کاشان، رشت و دزفول) و یک روستا (بحیری بوشهر) در انتظار ثبت جهانی هستند.

آنچه در این گستره ارزشمند موثر است، ابزارهای حکمرانی زنجیره سازی صنایع دستی است که هفت مرحله از شناسایی، خلق، توسعه و ترویج، تولید، تجاری سازی، توزیع وفروش تا مصرف را شامل می شود، اگر چه این روند برای ارزآوری و تولید ثروت کاملا کشف بازارهای جدید با طراحی، تولید، ترویج و تبلیغ و صادرات بستگی دارد.

اما آنچه به عنوان مرکزیت برای ابزارهای حکمرانی تصویرسازی صنایع دستی یاد می شود، خلق تصویر شفاف از صنایع دستی است و با اتاق وضعیت، شبکه اطلاعات صنایع دستی، کتاب اول، نمایگشاه های استراتژیک و و دستاوردها، سکوها و روایت های پیشرفت، بسته هویت بصری و رویدادها و جشنواره و جشنواره ها است رابطه مستقیم و دو سویه دارد.

بخش مهم دیگردر صنایع دستی، ابزارهای حکمرانی درنوآوری در این حوزه است که علاوه بر این که به لزوم وجود یک مرکز نوآوری یکپارچه وابسته است، بر ضرورت طراحی محصولات، بسته بندی جذاب، راهبری فناورانه،نوآوری اجتماعی، تولید انبوه فناورانه، نوآوری در نقوش، بهره وری با هم افزایی منابع تاکید دارد.

اما باید توجه داشت صنایع دستی یکی از اضلاع مهم و بدون تردید قاعده مثلث میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است که با شکل گیری وزارتخانه ای جوان با حدود 4 سال قدمت، قطعا به ابزارهای حکمرانی مجدد برای زیست بوم صنایع دستی نیاز دارد تا بتواند مثلث متوازن میان محصول، هنرمند و وزارتخانه برقرار کند، با این تذکر که دستگاه دولتی باید نقش تنظیم کننده و تسهیلگر را بخواهد و بتواند ایفا کند.