رنگین کمانی از زیبایی ها در لباس زنان و مردان کرمانج خراسان شمالی

میراث آریا/ براساس آخرین خبرهای واصله، رنگین کمانی از زیبایی ها در لباس زنان و مردان کرمانج خراسان شمالی مشاهده می شود.

پوشش اقوام خراسان شمالی که در هریک از طوایف این اقوام نیز متفاوت است، جلوه هایی از فرهنگ، هنر و ذوق مردمان این دیار را به نمایش می گذارد، این پوشش ها همچون لباس زنان و مردان کرمانج خراسان شمالی رنگین کمانی از زیبایی و بهاری بی خزان است.

البسه زنان و دختران کرمانج این استان غالباً شامل 5 قسمت "یاشار" و یا چارقد، "کراس" یا بلوز، "شیلوار" یا دامن، "جلیقه" و "شلیته" است.

یاشار یا چارقد که در اصطلاح امروزی روسری گفته می شود، شال حریر مخصوصی است که به عنوان پوشش سر استفاده می شود و بگونه ای است که سر و حتی چهره زن بجز چشمان وی را نیز می پوشاند.

سربند نیز دستمال یزدی است که غالباً ترکیبی از رنگ های قرمز و مشکی بوده و برای محکم کردن یاشار بر روی آن بسته می شود.

کراس لباس بالاتنه بوده و به پیراهن بلند ساده ای گفته می شود که یقه خاصی ندارد و پایین آن نیز چین دار است.

شیلوار یکی از بخش های اصلی لباس زنان کرد خراسان «شیلوار» است. شیلوار یا پارچه، دامن پر چینی است که در پوشش دخترها نارنجی و یا زردرنگ بوده و در خانم ها نیز به رنگ قرمز و از پارچه مخملی تهیه میشد و حاصل دوخت آن لباسی با چین بسیار زیاد و خوش حالت می شد.

شیلوار با استفاده از نخ های رنگی و سکه های قدیمی (دراو)، دراودوزی و قیطان دوزی می شد و در پایین آن نیز با نوارهایی رنگارنگ که "ماخل" نامیده می شدند، دور دوزی های زیبایی ایجاد میشد. شیلوار معمولاً تا زیر زانو است، ولی در بعضی از ایل ها بلند و تا ساق پا می رسد.

شیلوار به نسبت سن و سال نیز دارای تفاوت است و شیلوار دختران با زنان بزرگسال فرق می کند.

شلیته دامنی بلندی تا محدوده زانو و از جنس مخمل بوده که با رنگهای متنوع حاشیه دوزی می شود.

جلیقه معمولاً از جنس مخمل بوده و سکه های قدیمی که در قدیم به عنوان پس انداز خانم ها به آن دوخته میشد و به مرور زمان به جزئی از لباس تبدیل شده است، زیبایی خاصی به آن می بخشد و غالباً نیز کراس و جلیقه با شلیته همرنگ انتخاب می شدند.

علاوه بر این پوشش ها باید "گار" یعنی گوشواره بلندی که به دو طرف عرقچین متصل و روی آن یاشار و سربند بسته میشد و "کله" پوششی از جنس پارچه مخمل که بر روی کراس پوشیده میشد، جوراب را نیز اضافه کرد که به بنا به شرایط و فصول مختلف سال پوشیده میشدند و با یکدیگر پوششی مرکب از رنگ ها و پیام ها را ایجاد می کردند.

علاوه بر موارد ذکر شده که بصورت پوشش استفاده می شود، بانوان کرد شمال خراسان از تزئینات زیادی بر روی لباس ها و سر وگردن و دست های خود استفاده می کنند از جمله خرمهره ها بر روی سربند یا لبه های جیب، آویزهای نقره و طلا بر بناگوش، پیشانی بندهای مختلف، دستبندهای متنوع از انواع عقیق و کهربا و نقره سینه ریزهای گوناگون و قاب های دعا و سکه های فراوان بر روی جلیقه های الوان استفاده می کنند.

پوشاک مردانه کرمانج های خراسان شمالی نیز شامل "عرق چین"، "که لاو" و "لچگ" بود که همانند پوشاک بانوان دارای رنگهای شاد و برگرفته از طبیعت است.

در خراسان شمالی تعدادی از کارگاه های صنایع دستی در حوزه تولید لباس محلی فعالیت دارند که رونق آنها تا قبل از شیوع کرونا و استقبال برای استفاده از این لباس ها در مراسم شادی و عروسی ها بسیار بود.