گالری ساعت های جیبی در موزه مردم شناسی ارومیه مشاهده می شود

میراث آریا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، گالری ساعت های جیبی در موزه مردم شناسی ارومیه مشاهده می شود.

گاهشماری و زمان سنجی یکی از مهمترین نیازهای بشر بوده که بر حسب ضرورت و به اقتضای دانش خود، ابزارهای مختلفی را اختراع کرده است.

بهره گیری از موقعیت ستارگان و کواکب، ساخت ساعت های آفتابی، آبی، شنی و غیره و در نهایت اختراع ساعت های مکانیکی، کواتر و الکترونیکی، همگی سیر تحول و تکامل ابزارسازی انسان برای درک گذر زمان و بشمار آوردن حساب شب و روز را نشان می دهد.

در این گذر فناوری، ساعت های جیبی اولین نمونه های قابل حمل و پرطرفدار زمان شمار بودند که در قرن 16 میلادی اختراع و بعدا در فضای انقلاب صنعتی اروپا، به تولید انبوه رسید.

در دوره قاجار ساعت های جیبی به ایران وارد شد که در ابتدا مختص درباریان، ثروتمندان و افراد خاص بود ولی به مرور مورد استفاده عموم قرار گرفت.

ساعتهای جیبی به مدت حدود دویست سال، اولین و پرطرفدارترین فناوری قابل حمل و همراه برای انسان بود که بعدها با رونق ساعت های مچی و دیجیتال و در نهایت در عصر تکنولوژی الکترونیکی، این ساعتها کاربرد سابق خود را از دست داد و بیشتر باید در گالری ها، نمایشگاه ها و موزه ها سراغ آن را گرفت.

در طبقه اول موزه مردم شناسی ارومیه که بیشتر به تاریخچه دانش و فناوری ها اشاره دارد، دو سالن به نمایش انواع ساعت های جیبی اختصاص داده شده است.

این ساعت ها عموما مربوط به قرون 18 و 19 میلادی و ساخت کشورهای اروپایی بویژه سوئیس هستند و در بین آنها، تعدادی ساعت از کشورهای ایتالیا، فرانسه و ژاپن نیز وجود دارند.

جنس ساعت ها اکثرا از نقره و تعدادی نیز استیل و در اندازه های مختلف و طرح های متنوع و اکثرا دارای دو در هستند که یکی صفحه شیشه ای و دیگری پشت آن را می پوشاند.

تعدادی از ساعت ها سه در و رنگ دار هستند، ریزه کاری ها و تزئینات بکار رفته در صفحات مدرج، عقربه ها و سایر اجزا نشان از هنر ظریف فلزکاری سازندگان آن است.

در بخش دیگری از این مجموعه، ساعتهای رومیزی کوچک و بزرگ با صفحه نمایش از جنس چینی و منقوش در معرض نمایش گذاشته شده اند، تاریخ ساخت اینها نیز مربوط به قرون نوزده میلادی بوده که در زمان خویش مورد استفاده طبقه ثروتمند، درباریان و کاخ نشینان بوده است.

ساعتهای موزه مردم شناسی ارومیه همگی سالم بوده و با نیروی محرکه فنر کار می کنند بگونه ای که در طول شبانه روز باید حداقل یک بار کوک شوند ولی از تغییر و تحولات گذر زمان عقب ماند ه اند و دیگر کوک کننده ای ندارند.