قفل 15 ساله بر سرزمین رویاهای محمودآباد

ایرنا/ این خبر پیرامون قفل 15 ساله بر سرزمین رویاهای محمودآباد برای شما مخاطبان گرامی نگارش شده است.

این روزها در مازندران تقریبا دیگر ساحلی باقی نمانده که بتوان در آن مراکز تفریحی و سرگرمی ایجاد کرد و تقریبا تمامی خط ساحلی استان و جوار دریای خزر با ساخت و سازهای شهرکی پر شده و کمتر مکانی در سواحل خزر پیدا می شود که آسمان خراش ها آن را احاطه نکرده باشند.

در زمانه ای که تمامی فضای ساحلی به چوب حراج کشیده شدند و آپارتمان های رو به دریا متری 100 تا 150 میلیون تومان به فروش می رسند، محمودآباد دارای فضای بکر ساحلی موسوم به خط آهی است که سالها گرد بلاتکلیفی بر آن نشسته است.

همه محمودآباد را به عنوان منطقه ای گردشگرپذیر با بیش از 30 کیلومتر خط ساحلی می شناسند که سالانه میزبان حدود پنج میلیون مسافر است و همچنین به عنوان یکی از مقاصد خوش نشینان محسوب می شود و تاکنون سرمایه گذاری های بسیار بزرگی را به خود دید که البته اکثر آنها در راستای ساخت و ساز و برج سازی های قارچ گونه بوده است تا جایی که این شهرستان را با روش املاکی ها به یکی از گرانترین مناطق استان از نظر زمین و مسکن تبدیل کرد.

در بین تعداد محدود سرمایه گذاری های انجام شده نیز برخی با چالش های جدی و همچنین ابهامات گسترده مواجه بوده اند و هستند که برای مثال پروژه ساخت شهرک قصر دریا با تمام حواشی یکی از آنها بود. یکی دیگر از سرمایه گذاری های بخش گردشگری در این شهرستان برنامه احداث مجموعه تفریحی و سرگرمی با نام سرزمین رویاها بود که حدود 15 سال پیش کلید خورد.

مجموعه سرزمین رویاها قرار بود با سرمایه گذاری بخش خصوصی برای ایجاد مجتمع سرگرمی و شهربازی در یکی از بکرترین نقطه ساحلی محمودآباد و همچنین استان مازندان احداث شود که امروزه با قیمت های نجومی زمین و مسکن نمیتوان برای این اراضی حتی قیمت تعیین کرد، اما با گذشت 15 سال علاوه بر اینکه هیچ سرمایه گذاری و مجموعه ای در این اراضی واگذار شده تاسیس نشد و بلکه بهترین نقطه ساحلی را نیز به مدت بیش از یک دهه بلا استفاده ماند.

براساس اطلاعات بدست آمده پیرامون قفل 15 ساله بر سرزمین رویاهای محمودآباد، در سال 1385 زمینی به مساحت 6 هکتار یا معادل 60 هزار متر مربع در منطقه ساحلی خط آهی شهر محمودآباد که از 500 متر نوار ساحلی بکر در شرقی ترین نقطه شهر برخوردار بود، برای احداث مجتمع تفریحی و توریستی سرزمین رویاها از طرف شهرداری به سرمایه گذار بخش خصوصی واگذار شد تا رویای مردم این شهر برای برخورداری از یک مجموعه تفریحی به واقعیت بپیوندد.

اطلاعات غیررسمی

از جزئیات فنی این پارک تفریحی ناساخته اطلاعی در دست نیست، اما حتی مسئولان شهری محمودآباد در دوره های مختلف، نه تنها در مورد بلاتکلیفی این عرصه گردشگرپذیر نظری ندارند، بلکه در مورد هدف سرمایه گذار و طرح ارائه شده نیز ابراز بی اطلاعی می کنند.

برخلاف مسئولان، مردم محلی و کارکنان شهرداری محمود آباد اطلاعات جزیی تری در اختیار دارند. به عنوان مثال تمامی افرادی که خبرنگار با آنها مصاحبه کردند، می گویند که در سال 84 شهردار وقت محمودآباد جهت ایجاد بستر گردشگری و جذب سرمایه گذار و استفاده از ظرفیت های بالقوه شهرستان، اجرای پروژه مجتمع تفریحی و توریستی خط آهی را با نام سرزمین رویاها مطرح کرد و قرار بود این پروژه با جدیت پیگیری و اجرایی شود ولی با گذشت زمان تبدیل به محل درآمدزایی شد.

شهروندان محمودآباد پیرامون قفل 15 ساله بر سرزمین رویاهای محمودآباد توضیح می دهند که پس از طرح ساخت سرزمین رویاها و عدم انجام اقدامی خاص، محوطه ساحلی خط آهی در اختیار افراد خاصی قرار گرفت تا با استقرار دکه برای خودشان درآمدزایی کنند. صاحبان دکه ها با قرق کردن بخشی از ساحل، تنها به شرط دریافت ورودی به مسافران و مجاوران حق ورود به ساحل را می دهند، بدون اینکه هیچگونه خدماتی به مردم ارائه دهند.

یکی از فعالین حوزه املاک شهر محمودآباد پیرامون قفل 15 ساله بر سرزمین رویاهای محمودآباد اظهار داشت: پیشتر اراضی خط آهی برای عموم مردم آزاد بود و مردم و مسافران بصورت آزادانه از این منطقه بهره می بردند تا اینکه در سال 86 یا 87 که اکنون زمان آن را به خوبی بخاطر ندارم، به یکباره این منطقه با سکوهای بتنی محصور شد.

وی افزود: آنچه در بین مردم نقل می شود این است که زمین ساحلی خط آهی به یک سرمایه گذار واگذار شد تا مجموعه گردشگری ساخته شود که البته برای ما به عنوان ساخت و سازگران فرصت خوبی بود، زیرا ایجاد یک مجموعه تفریحی و توریستی می توانست قیمت واحدهای مسکونی را افزایش دهد، اما پس از چند وقت دیدیم به جای ایجاد مجموعه ای که وعده داده بودند، چند تاب و سرسره در ساحل مستقر شدند و برای ورود به ساحل باید هزینه پرداخت می کردیم.

این شهروند پیرامون قفل 15 ساله بر سرزمین رویاهای محمودآباد گفت: با گذشت مدت کوتاهی چند دکه فروش مواد غذایی و ارائه قلیان هم در خط ساحلی مستقر شدند و بعدش هم دکه های دریافت ورودی سر و کله اشان پیدا شد و از آن زمان تاکنون که بیشتر از یک دهه می گذرد، ساحل خط آهی توسط همین دکه داران اداره می شود، بدون اینکه خدماتی به مردم ارائه بدهند.

وی درباره میزان سرمایه گذاری انجام شده گفت: سرمایه گذاری خاصی در این اراضی نشد در حالیکه قیمت این اراضی چندین میلیارد تومان است و همه سرمایه گذاران بزرگ با توجه به موقعیت خاص این منطقه حاضر به سرمایه گذاری هستند.

یکی از ساکنین منطقه خط آهی پیرامون قفل 15 ساله بر سرزمین رویاهای محمودآباد اظهار داشت: بیش از 10 سال است که این زمین بلا استفاده مانده و حتی اجازه رفت و آمد مسافران و مردم محلی به آن داده نمی شود.

وی افزود: منطقه به یک خرابه تبدیل شده است، در حالیکه قرار بود محلی برای اشتغال و کارآفرینی جوانان شهر شود و رونق محمودآباد را بدنبال داشته باشد.

بلا استفاده بودن اراضی ساحلی خط آهی در حالی است که در سال 95 طبق یک برآورد کارشناسی که در روزنامه محلی چاپ شد، ارزش تقریبی زمین بیش از 120 میلیارد تومان برآورد شده بود، مبلغی که اگر به قیمت روز محاسبه شود، اکنون به بیش از یک هزار میلیارد تومان رسیده است.

در کش و قوس قضا

آنچه درباره پروژه سرزمین رویاها واضح است، واگذاری اراضی خط آهی به سرمایه گذار بخش خصوصی در زمانی است که عادل عفتی سکان شهرداری محمود آباد را بین مرداد 85 تا آبان 1387 در دست داشت. شهردار اسبق محمودآباد گفت: سرمایه گذار سرزمین رویاها که اصالتاً مشهدی بودند به قبل از سال 85 و زمانی بر می گردد که من هنوز شهردار نبودم.

عفتی افزود: اقدامات اولیه از جمله معرفی سرمایه گذار در راستای سرمایه گذاری برای مجموعه سرزمین رویاها در زمان مدیریت قبل از من انجام شد و عملا شهردار قبل از من واگذاری اراضی مذکور را کلید زد و ما آن را در راستای اجرای طرح سالم سازی ادامه دادیم.

شهردار اسبق محمود آباد گفت: در ابتدای امر طرح سالم سازی دریا به این سرمایه گذار متقاضی اراضی خط آهی واگذار شد که در سال 87 طرح دریا را اجرایی کرد و قرار بود بعد از آن واگذاری زمین اصلی و احداث سرزمین رویاها آغاز شود، ولی قرارداد اصلی مبنی بر سرمایه گذاری برای احداث سرزمین رویا بدلیل اختلاف در مبلغ سرمایه گذاری و طرح نقشه مبادله نشد.

عفتی دلیل به نتیجه نرسیدن این سرمایه گذاری را عدم تعامل شهرداری و سرمایه گذار عنوان کرد و افزود: متاسفانه طرفین به تعهدات خودشان عمل نکردند. بعد از حدود 6 ماه از آغاز واگذاری خط آهی در قالب طرح دریا ،تغییراتی در شهرداری محمودآباد در سال 87 رخ داد و سرمایه گذار و شهرداری بنا بر تصمیمات اتخاذ شده پروژه را ادامه ندادند و کار به دستگاه قضایی کشید.

عفتی با بیان اینکه رفتن به مراجع قضایی از سوی شهرداری و سرمایه گذار اقدام مناسبی نبود، گفت: به نظر من اصلا کار نباید به قوه قضاییه کشیده می شد بلکه باید طرفین خودشان به نتیجه می رسیدند تا پس از این همه سال تکلیف پروژه معلوم شود.

اظهارات شهردار اسبق محمود آباد این سئوال را مطرح می کند که چرا شهرداری بعد از عدم تعهد سرمایه گذار اقدام به بازپس گیری زمین واگذار شده، نکرد؟

بررسی های خبرنگار نشان می دهند که طی یک دهه گذشته پرسش های مختلفی در باره چرایی و چگونگی واگذاری بکرترین خط ساحلی محمود آباد به بخش خصوصی مطرح بوده و موضوع حتی از سوی مسئولان وقت شهرستان از جمله شورای شهر هم مطرح شد اگرچه هیچ نتیجه ای بدنبال نداشت.

به عنوان مثال در سال 95 فرهاد محمدی، رئیس وقت شورای شهر محمودآباد در مصاحبه با یکی از روزنامه های مازندران از روند همکاری شهرداری با سرمایه گذار برای در اختیار قرار دادن بهترین نقطه ساحلی ابراز شگفتی کرد و گفت: برای انتخاب سرمایه گذار و واگذاری زمین برای ایجاد طرح گردشگری روال قانونی باید طی و تشریفات رعایت می شد که شامل نوع مالکیت زمین، برگزاری مزایده و حضور دیگر سرمایه گذاران، انجام عملیات کارشناسی، آورده شهرداری، مساحت عرصه ساحلی، مجوز و برآورد هزینه اجرای طرح، اهلیت سرمایه گذار، مدت قرارداد و مبلغ قرارداد بود که انجام نشد و تازه پس از انجام این برآودها و تشریفات، موضوع باید برای تصویب به شورای شهر ارجاع می شد که چنین نشد.

محمدی افزود: متاسفانه هیچ از این موارد انجام نشد و در تفاهم نامه ای که در دست آقایان است، هیچ یک از موارد فوق رعایت نشده و سرمایه گذار بدون طرح و داشتن قراردادی مشخص وارد زمین شد.

رئیس وقت شورای شهر محمودآباد گفت: در زمان ورود سرمایه گذار به خط آهی اولا خود شهرداری زمین را متصرف نموده چگونه به کسی دیگری اجازه ورود داده است و حتی به عنوان طرح دریا، اهلیت و ضمانت اجرا برای سرمایه گذار در زمین تصرفی وجود ندارد و به گفته کارشناسان هیچ قراردادی و تفاهم نامه ای در شهرداری و نزد شخص متصرف موجود نیست.

واگذاری بدون قرارداد و اسناد

فقدان سرمایه گذاری در اراضی واگذار شده خط آهی به تنهایی سئوالی است که تاکنون از سوی مسئولان مربوطه پاسخ داده نشده است، اما مهمترین پرسش و ابهام این است که چگونه اراضی به بزرگی چند زمین فوتبال در مدت 15 سال بدون کوچکترین سرمایه گذاری به بخش خصوصی واگذار می شود و هیچگونه پیگیری برای آن صورت نمی گیرد؟ مبهم ترین بخش داستان پیچیده سرزمین رویاها این است که براساس اظهارات مسئولان شهرداری هیچگونه قراردادی مبنی بر واگذاری زمین مذکور بین شهرداری و سرمایه گذار وجود ندارد.

خبرنگار برای دریافت اطلاعاتی در باره آخرین وضعیت ساحل آهی با مسئول حراست شهرداری محمود آباد گفت و گو کرد که وی گفت: از زمان شروع پروژه یعنی سال 85 تعهدات مابین شهرداری و سرمایه گذار تحقق نیافته و تا به امروز این زمین بلاتکلیف و بدون استفاده ماند.

حمیدرضا بطیاری درباره اینکه چه تعهداتی انجام نشد و اینکه تعهدات براساس چه قراردادی بود، افزود: قراردادی وجود نداشت و جزئیات بیشتر پرونده سرزمین رویاها قابل رسانه ای شدن نیست.

مسئول حراست شهرداری محمودآباد به این پرسش که چگونه بدون عقد قرارداد اراضی به سرمایه گذار واگذار شد، جوابی نداد. البته او به این نکته اشاره کرد که تمام تلاششان در شهرداری این است که این بار با دقت کافی و بدون عجله سرمایه گذار مناسب برای این زمین پیدا کنند تا مشکلات گذشته تکرار نشود.

بطیاری در عین حال خبرنگار را برای اخذ اطلاعات بیشتر به وکیل شهرداری ارجاع داد و گفت که مدیریت پرونده قضایی پروژه سرزمین رویاها را در سالهای اخیر وکیل بر عهده داشته است.

وکیل شهرداری اظهار داشت: در سال 85 بنابر تصمیم هیات وزیران قرار شد زمین خط آهی به منطقه گردشگری تبدیل شود. در همین راستا شورای شهر محمودآباد با کلیات طرح موافقت کرد و قرار شد این زمین به یک سرمایه گذار واگذار شود.

عبدی افزود: جزئیات این طرح و حوزه واگذاری هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد و تنها سند موجود واگذاری ، قراردادی است مبنی بر واگذاری طرح دریا که در سال 87 به افراد سرمایه گذار که 2 برادر اهل استان خراسان رضوی هستند با شهرداری متعقد شد و قراردادی مبنی بر ارائه و واگذاری زمین مربوطه به سرمایه گذار برای احداث مجموعه تفریحی وجود ندارد.

وی گفت: متاسفانه سرمایه گذاران از همین قرارداد برای تصرف زمینی که بالغ بر 6 هکتار بوده و تنها راه ورود به طرح سالم سازی بوده است استفاده کردند و به مدت چندین سال از آن به عنوان طرح سالم سازی بهربرداری کردند و کسب و کاری برای خودشان راه انداخته بودند.

یکی از اعضای شورای وقت شهر محمود آباد گفت: سرمایه گذار زمین را بدون هیچ مصوبه و قراردادی در اختیار گرفت و ظاهرا فشار برای واگذاری زمین از جای دیگری بود. ولی وقتی پای رعایت مقررات به میان آمد، دیگر کارها آنگونه که دو به اصطلاح سرمایه گذار می خواست، پیش نرفت.

وی افزود: تنها مدرک وجود یک پیش قرارداد بود که تهیه شد و حتی همین پیش قرارداد بخاطر اختلاف میان شهرداری و طرف سرمایه گذار امضاء نشده بود ولی متاسفانه زمین تحویل شده بود. قرار بود پیش قرارداد از مجرای مصوبه شورای شهر پییش برود که با مخالفت رو به رو شد و پیش نرفت و شهرداری هم به دلیل این که قراردادی نبسته بود، توانست زمین را پس بگیرد.

این منبع آگاه با اظهار اینکه اراضی خط آهی از املاک اداره کل راه و شهرسازی مازندران بود دکه به شهرداری واگذار شد، گفت: واگذاری زمین به سرمایه گذار از سوی شهرداری تخلفی آشکار بود که با ورود اداره حراست تقریبا متوقف و کار از مراجع قضایی پیگیری شد.

تنها به نام گردشگری

طبق قانون هرگونه سرمایه گذاری در پروژه گردشگری باید از مجرای اداره کل میراث فرهنگی و حوزه سرمایه گذاری این نهاد عبور کند. براساس قانون بند ج ماده یک "آیین نامه تاسیسات گردشگری و نظارت بر آنها" برای ساخت تمامی تاسیسات گردشگری از جمله مجموعه های سرگرمی و تفریحی لازم است از وزارت و اداره کل میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی مجوزهای لازم اخذ شود.

اما بررسی ها در مورد مجموعه خط آهی نشان می دهند که میراث فرهنگی هیچ نقشی در این میان نداشته و حتی طرف مشورت قرار نگرفت.

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی محمودآباد گفت: زمین خط آهی پیشتر متعلق به اداره کل مسکن و راه و شهرسازی بود که در سال 85 در اختیار شهرداری محمودآباد قرار گرفت.

اصغری با بیان اینکه اداره گردشگری هیچ اختیاری در خصوص واگذاری زمین نداشت، افزود: تنها بخش مربوط به گردشگری در حوزه صدور مجوز بود، اما بدلیل وجود برخی مشکلات و اختلافات در همان روزهای اولیه میان طرفین عملا کار به اعطای مجوز نرسید.

سیف الله فرزانه که در حال حاضر مدیریت اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان را بر عهده دارد و در زمان واگذاری زمین در سال 85 مسئول سرمایه گذاری این نهاد در اداره کل بود و پیش از سال 85 نیز مدیریت شهرداری محمودآباد را بر عهده داشت، گفت: من در زمان واگذاری این زمان در سال 85 معاون سرمایه گذاری میراث فرهنگی بودم و از جزئیات سرمایه گذار خط آهی و پروژه سرزمین رویاها هیچ اطلاعی ندارم.

وی نیز همانند رئیس میراث فرهنگی شهرستان ادعا کرد که هیچگاه پرونده پروژه سرزمین رویاها به معاونت سرمایه گذاری میراث ارجاع نشد و گفت که مساله همواره در شهرداری محمودآباد مطرح بود و در همان جا نیز واگذاری انجام شد.

فرزانه همچنین در بخشی از اظهارات خود واگذاری اراضی دستگاه دیگر به غیر یا سرمایه گذار بخش خصوصی را غیر قانونی دانست و گفت: اراضی خط آهی مربوط به راه وشهرسازی بود که به شهرداری واگذار شد و شهرداری محمودآباد نیز حق واگذاری مجدد آن به بخش دیگر را نداشت.

ولی الله فرزانه نماینده مردم نور و محمودآباد هم در خصوص سرمایه گذاری های بی نتیجه در این شهرستان گفت: تصمیات شخصی و سلیقه ای سالهاست که گریبانگیر شهرستان محمودآباد است.

وی افزود: در پروژه خط آهی نیز مانند سایر پروژه های این شهرستان کاملا سلیقه ای عمل شده است و همین امر سبب به نتیجه نرسیدن این سرمایه گذاری عظیم شده است.

فرازانه نبود قرار داد را امری عجیب دانست و گفت: واقعا جای تعجب دارد که برای چنین سرمایه گذاری بزرگی هیچ سندی موجود نیست و قراردادی بین دو طرف بسته نشده است.

وی توضیح داد: عده ای از نا اهل بودن این سرمایه گذار و نبود سرمایه سخن می گویند حال آنکه این شخص در پروژه های عظیمی در شهرهای نور و مشهد سرمایه گذاری کرده است.

تا به اینجا همه متولیان بر عدم وجود قرارداد واگذاری بین شهرداری و سرمایه گذار اذعان دارند که این مساله بزرگترین ابهام در تصرف یک عرصه ملی به خصوص ساحلی است که هر روز در برابر دیدگان مسئولان شهری و شهرستانی قرار داد. این اظهارات در حالی است که سرمایه گذار سرزمین رویاها می گوید قرارداد بسته شده است ولی به آنها تحویل داده نشد.

جوانمرد گفت: استارت طرح سرمایه گذاری سرزمین رویاها در سال 85 زده شد که پس از رایزنی های متعدد و جلسات بسیار با شورای شهر و شهرداران وقت در سال 1387 موفق به امضای قرادادی بین ما و شهرداری مبنی بر واگذاری زمین خط آهی و سرمایه گذاری برای ایجاد مجموعه تفریحی و سرگرمی شدیم ولی این قرارداد هیچ وقت از طرف شهرداری به ما تحویل داده نشد.

وی علت عدم توافق در اجرای سرمایه گذاری را درخواست مبلغ خارج از توافق عنوان کرد و افزود: از همینجا توقف پروژه آغاز شد و پس از آن برای مدت کوتاهی با مجوز فرمانداری طرح سالمسازی دریا در اراضی مذکور اجرا شد که البته بر مبنای قرارداد جداگانه نبود و در ذیل همان قرارداد پروژه سرزمین رویاها پیش بینی شد.

این سرمایه گذار توضیح داد: پس از توقف پروژه ، شهرداری اقدام به شکایت در مراجع قضایی کرد که در سال 91 در دادگاه بدوی شهرستان ما محکوم شدیم و رای به بازگشت اراضی به شهرداری داده شد که علت اصلی آن نیز عدم ارائه قرارداد از سوی ما به عنوان سرمایه گذار بود. البته در همان سال با اعتراض ما پرونده به دادگاه تجدیدنظر استان منتقل و در آنجا رای به نفع ما صادر و شهرداری محکوم شد.

وی اظهار داشت: بار دیگر در سال 95 شهرداری شکایت تازه ای تنظیم و در دادگاه بدوی شهرستان محمودآباد نیز رای به نفع شهرداری صادر شد و در دادگاه تجدید نظر استان نیز با توجه خواست قاضی برای ارائه شهود و نبود چنین امکانی برای ما رای دادگاه تجدید نظر نیز بر محکومیت ما شد، زیرا شاهدان که همگی از مجموعه شهرداری بودند اظهار داشتند که یا اصلا قراردادی امضا نشد و اینکه چیزی که امضا شد قراداد نبود و سندیتی نداشت.

جوانمرد پلمپ مجموعه توسط شهرداری و نهادهای قضایی را تایید کرد و گفت: هنوز تکلیفی برای این زمین مشخص نیست و ما نیز در حال نشست هایی با استاندار مازندران هستیم.