راهکارهایی برای توسعه گردشگری ورزشی

میراث آریا/ این خبر پیرامون راهکارهایی برای توسعه گردشگری ورزشی برای شما مخاطبان گرامی نگارش شده است.

گردشگری در هزاره سوم میلادی به عنوان یکی از مهمترین نیروهای محرکه توسعه اقتصادی و یکی از سه صنعت درآمدزای مهم جهان در کنار صنعت نفت و خودروسازی مطرح شده است و هم اکنون بیشتر کشورهای مختلف دنیا همواره در تلاشند تا با تدوین استراتژی های مختلف، بیشترین بهره برداری را از این صنعت بزرگ و ارزشمند کسب کنند. بنابر آمار سازمان های مختلف جهانی، توریسم ورزشی یکی از شیوه های گردشگری است که سالانه بین 5 تا 11 درصد از تمام سفرهای توریستی دنیا را به خود اختصاص می دهد.

از طرفی افزایش رویدادهای ورزشی بزرگ در جهان مانند المپیک و جام های جهانی باعث شد که ورزش به صنعت اصلی در بخش اوقات فراغت تبدیل شود بنابراین در همین مسیر، ورزش با صنعت گردشگری پیوندی ناگسستنی پیداکرده تا بتوانند نوعی جدید و پرطرفدار از گردشگری را در جهان به نام گردشگری ورزشی شکل دهند؛ زیرا یکی از ضرورت های جذب گردشگر ورزشی، میزبانی مسابقات بزرگ است که می تواند در سطح بالای بین المللی تحولات عظیم اقتصادی، ورزشی، فرهنگی و اجتماعی ایجاد کنند و یا با شیوه ای نوین به عنوان گردشگری مجازی در حوزه های مختلف با برجسته کردن ظرفیت و جذابیت های ورزشی و طبیعی هر منطقه در شبکه های اجتماعی می توانند خود زمینه ساز حضور گردشگران ورزشی را فراهم کنند.

گردشگری ورزشی نیازمند فرصت هایی است که ضمن شکوفا کردن و بالفعل کردن این مزیت نسبی، در تحقق چشم انداز و سازمان فضایی مطلوب سرزمینی نقش داشته باشند. دره های عمیق، کوه های مرتفع، آبشارها، رودخانه های خروشان قله های بلند و پربرف، دره های ژرف و طولانی، دره هایی یخچالی، رودخانه های دائمی، پوشش گیاهی و جانوری بسیار متنوع، روستاهای کوهپایه ای و… در ایران موجب شد تا مناطق زیادی در محدوده توسعه گردشگری ورزشی قرار داشته باشند. ورزشهایی مانند سنگ نوردی، موج سواری، ورزش های هوایی، اسکی، کوهنوردی، رفتینگ، دوچرخه سواری کوهستان، اسب سواری کوهستان، موتورسواری کوهستان، کایاکینگ و… از جمله انواع گردشگری ورزشی است که در ایران قابلیت تحقق دارد.

براساس مقاله راهکارهایی برای توسعه گردشگری ورزشی باید بدانید که انجام اقدامات مانند ترویج جاذبه های ورزشی و ورزش های سنتی، بازی های بومی و محلی، توسعه زیرساخت های مرتبط با ورزش های زمستانی، ایجاد سیستم اطلاعات گردشگری ورزشی و ایجاد شبکه گسترده تبلیغات، ایجاد امکانات ورزشی متنوع در مناطق گردشگری و استانداردسازی اماکن و تأسیسات ورزشی، توسعه فرهنگ اکو توریسم ورزشی در جامعه و… می تواند در این زمینه راهگشا باشد.

برنامه های استراتژیک برای توسعه صنعت گردشگری ورزشی در جای جای ایران وجود دارد و فرصت مناسبی برای نشان دادن قابلیت های استان و جذب گردشگران است. گردشگری ورزشی یکی از ظرفیت های گردشگری در جامعه است زیرا ورزش علاوه بر نشاط اجتماعی نشاط روحی را نیز به دنبال دارد.

کشور ما باوجود توان ها و قابلیت های بسیار در زمینه توسعه گردشگری ورزشی می تواند سهمی درخور جایگاهش از این نوع گردشگری کسب کند و با شناسایی این قابلیت ها می تواند این محدوده را به عنوان بخشی از پیکره پرجاذبه ایران به منطقه مهم گردشگری تبدیل کند. گردشگری ورزشی به مرور زمان موقعیت مهمی در بین انواع گردشگری برای خود دست وپا کرد و عامل مؤثری در تجدید ساختار اقتصادی و اجتماعی در کشورهای درحال توسعه است.

گردشگری ورزشی می تواند تأثیر بسزایی در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، ورزشی، فرهنگی و زیست محیطی داشته باشد و یکی از آنها کاهش بیکاری، توسعه عمران، شناخت بیشتر فرهنگ و آداب و رسوم منطقه است.

طرح طبیعت گردی ورزشی در خانواده با هدف ارتقای سطح سلامت در جامعه، افزایش سهم ورزش در غنی سازی اوقات فراغت و آموزش عمومی در مورد اهمیت محیط زیست پاک و سالم است. اگرچه نمیتوان زمان دقیق و مشخصی از پایان بحران همه گیری کووید 19 و آغاز فصل گردشگری امن و ایمن پیش بینی کرد، اما باید به موضوع تهدید سلامت در اثرعدم تحرک بیشتر توجه کرد و ورزش و طبیعت گردی را در برنامه های روزمره خود گنجاند؛ بنابراین سیاست گذاری ها و برنامه ریزی ها برای اینگونه از گردشگری می باید براساس پتانسیل ها و ظرفیت های منطقه صورت گیرد.