چرا تعداد اقامتگاه های بومگردی غیرمجاز زیاد است؟

ایرنا/ بدنبال آخرین خبرهای منتشر شده، این پرسش مطرح می شود که چرا تعداد اقامتگاه های بومگردی غیرمجاز زیاد است؟

دو مدل یا شکل گردشگر وجود دارد؛ عده ای علاقمند رفتن به هتل های گران قیمت و مدرن در فضای شهری هستند. این بخش از گردشگران دوست دارند در محیط شهری باشند و امکانات مدرن در اختیار داشته باشند. بخش دیگر از مسافران علاقمند رفتن به روستا و دور از فضای شهری هستند. دوست دارند در سفر دور از شلوغی شهر در مکانی آرام وقت بگذرانند؛ در روستایی که هنوز نشانه های شهر را ندارد.

چند سالی است که ایجاد، راه اندازی و میزبانی اقامتگاه های بومگردی رایج و علاوه بر اینکه به شدت استقبال شده، از سوی دولت و وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیز از آن حمایت می شود. خانه های قدیمی که در آرام ترین و زیباترین روستاها و دنج ترین مکان های طبیعی میزبان گردشگران هستند، برای گردشگران خارجی به ویژه جذابند. این خانه ها مملو از فرهنگ بومی، زندگی توام با آداب، سنن و داستانهای محلی و غذاهای لذیذ با مواد بومی است که همراه با شنیدن موسیقی محلی عرضه می شوند و در عین حال هزینه اقامت در آنها ارزانتر از واحدهای اقامتی رسمی در شهرهاست.

هوشمندی گردشگران و گرایش رو به رشد آنان برای تجربه فرهنگ های بومی و محلی موجب شده تا آنان بیشتر خواستار نزدیک شدن به شرایط زیست طبیعی و بومی، استفاده از غذاهای سنتی و تجربه زندگی به سبک قدیم باشند. به همین سبب بومگردی مهمترین و بهترین ظرفیت برای استفاده از این فرصت و خواست گردشگران با هدف توسعه اقتصادی و پیشرفت است.

البته فعالان حوزه گردشگری می گویند خانه های بومگردی تنها مکانی برای اقامت مسافر نیست؛ گردشگر در این محل با میراث فرهنگی آن منطقه آشنا می شود از غذاهای محلی می خورد و در رویدادهای فرهنگی آن روستا شرکت می کند، در آخر نیز از صنایع دستی آن روستا می خرد.

آنچه در این میان نگران کننده است؛ وجود اقامتگاه های بومگردی غیر مجاز است که تعدادشان هر روز افزایش می یابد و همواره می تواند نگرانی زیادی را به وجود آورد.

نایب رئیس جامعه بومگردی کشور با اشاره به اینکه حمایت از خانه های بومگردی به توسعه در سه حوزه گردشگری، میراث فرهنگی و صنایع دستی منجر می شود، افزود: خانه های بومگردی تنها مکانی برای اقامت مسافر نیست. این خانه ها پاتوق فرهنگی است و در آن به موضوعات میراثی توجه می شود، همچنین تولید و عرضه محصولات صنایع دستی نیز وجود دارد در عین حال خدمات گردشگری برای مسافر انجام می گیرد.

اکبر رضوانیان پیرامون اینکه چرا تعداد اقامتگاه های بومگردی غیرمجاز زیاد است؟ افزود: در این خانه ها رویدادهای و مراسم فرهنگی برگزار می شود و آداب و رسوم آن منطقه در این خانه ها جاری است.

وی شرایط کنونی مالی برخی صاحبان خانه های بومگردی را نامناسب ارزیابی کرد و گفت: اگر دولت می خواهد به این حوزه کمک کند، باید سرعت عمل داشته باشد تا نوشدارو نباشد، زیرا بسیاری از صاحبان بومگردی ها در شرایط مالی بدی قرار دارند و در حال فروش ملکشان هستند.

رضوانیان گفت: آنچه تاکنون شاهد بودیم، این است که سیستم بانکی به راحتی زیر بار مالی این بخشنامه نمی رود در حالیکه بانک مرکزی این بخشنامه را صادر کرده بانک های عامل از اعطای این تسهیلات خودداری می کنند و این مشکل ساختاری است که باید دولت آن را رفع کند.

این فعال حوزه گردشگری افزود: برخی از بانک های عامل تنها با شرط افزایش سود تسهیلات به امهال وام راضی می شود که پرداخت سود بیشتر برای صاحبان مشاغل گردشگری با توجه به رکود سفر اصلا ممکن نیست. رضوانیان گفت: محدودیت سفر در دوره کرونا تنها سبب رونق گرفتن فعالیت اقامتگاه های بومگردی غیرمجاز می شود و هیچ نظارتی بر بومگردی غیرمجاز وجود ندارد.

نایب رئیس جامعه بوم گردی کشور فرایند تمدید و صدور مجوز برای خانه های بومگردی را نیز سخت و کند ارزیابی کرد و گفت: این شرایط سبب می شود بسیاری افراد از اخذ مجوز و تمدید آن صرف نظر کنند. یکی از روشهای رفع این موانع ایجاد بستر و تسهیل گری موضوع آموزش با فعالان این حوزه است.

وی با بیان اینکه خانه های بومگردی برای ثبت مجوز باید از وزارت میراث فرهنگی گردشگری، آتش نشانی، وزارت بهداشت نیروی انتظامی و اطلاعات مجوزهای لازم را اخذ کنند گفت: در حالیکه واحدهای غیرمجاز هیچ کدام از این مجوزها را نمی گیرند و به راحتی و به سرعت اقدام به راه اندازی بومگردیشان می کنند. برای شکایت و بسته شدن اقامتگاه های بومگردی غیرمجاز باید استشهاد جمع آوری شود تا نیروی انتظامی مداخله و اقدام به تعطیلی اقامتگاه کند. این فرایند سختی است، برای همین بسیاری اقامت های بومگردی به فعالیتشان ادامه می دهند.

نایب رئیس جامعه بومگردی کشور با بیان اینکه محل فعالیت و کار بسیاری نهادها روستاست، گفت: به عنوان مثال اگر یکی از نهادها اقدام به جاده سازی، میدان و بلوار در روستاها کند، دیگر شکل ظاهری روستا برای ساخت بوم گردی از بین می رود. به این دلیل به همگرایی نهادها و سازمان ها در روستا نیاز داریم.

فقط به کمیت در ساخت واحدهای بومگردی توجه نشود

وی در ادامه توجه تنها به کمیت در ساخت واحد های بومگردی را نادرست عنوان کرد و گفت: آنچه در بومگردی اهمیت دارد کیفیت و شرایط آن واحد بومگردی است که متاسفانه فراموش و تنها به کمیت و افزایش تعداد واحدها توجه شده است.

رضوانیان افزود: ارزیابانی که برای بررسی و ارزیابی خانه های بومگردی می آیند، باید به کیفیت واحدها در ارزیابی شان توجه داشته باشند و قطعاً نمیتوان از ارزیابی که برای هتل ها و مسافرخانه ها استفاده می شود برای ارزیابی خانه های بومگردی بهره برد. قطعا برای بررسی این واحدهای گردشگری نیاز به ارزیابی وجود دارد که به مفاهیم خانه های بومگردی آشنا باشند.

وی یکی دیگر از مشکلات خانه های بومگردی را نبود ظرفیت سنجی برای اعطای مجوز به خانه های گردشگری عنوان کرد و گفت: به عنوان مثال در روستایی مجوز ایجاد چند بومگردی را می دهند، درحالیکه منابع طبیعی آن روستا اصلا کشش این میزان مسافر ندارد یا مثلا مجوز بومگردی در دو روستا کنار یکدیگر را می دهند درحالیکه دیگر روستاهای منطقه اصلا خانه بومگردی ندارند.