با تعدادی از دیدنی ترین روستاهای عجیب کشور ایران آشنا شویم

درست مثل اماکن و مناطق دیدنی و جالب در سراسر جهان، در هر گوشه از کشور زیبای ما هم جاذبه های خیره کننده فراوانی برای دیدن و تحسین کردن خالق آنها وجود دارد؛ از سازه های باستانی و ساخت اجدادمان که حکایت از تمدن والای ایران زمین داشته، گرفته تا مناطق بکر و دست نخورده طبیعی که آفریده های خالق شگفتی آفرین هستند. در این میان روستاهایی هم وجود دارند که ویژگی های خاص هر کدام از آنها باعث شده که در نوع خود عجیب و کم نظیر و حتی گاهی بی نظیر باشند. با ما در مقاله دیدنی ترین روستاهای عجیب کشور ایران همراه گشته تا شما را با شماری از زیباترین روستاهای عجیب کشور ایران آشنا نماییم.

روستای ماخونیک

یکی از روستاهای دیدنی ایران که از توابع شهرستان سربیشه در استان خراسان جنوبی است، روستای ماخونیک نام دارد که ویژگی های جالبی داشته و فاصله این روستا از مرکز استان در حدود 130 کیلومتر است. ماخونیک در طول تاریخ حیات خود خاص و استثنایی بوده و باعث شده تا نام آن را در فهرست عجیب ترین روستاهای ایران جای دهیم. طول قامت مردم بومی ماخونیک به طور کلی کوتاه بوده و به زحمت حتی از 1/40 سانتیمتر بلندتر می شود.

به همین دلیل، به این روستا لقب سرزمین لی لی پوت ها را داده اند هر چند در سالیان اخیر قد مردم این روستا کمی متعادل تر از قبل شده است. مردم ماخونیک تا حدود نیم قرن پیش چای نمی نوشیدند، سیگار نمی کشیدند و اصلا گوشت نمی خوردند و به الطبع شکار هم نمی کردند. آنها حتی تلویزیون را همچون شیطان می دانستند و از این وسیله دوری می کردند. خانه های روستایی در ماخونیک در دامنه تپه ها و به صورت فشرده و در گودی زمین ساخته شده و در کمال حیرت، کف خانه ها حدود یک متر از سطح زمین پایین تر است.

روستای ایستا

روستای ایستا در اطراف طالقان واقع است. فاصله این روستا با مرکز استان یعنی کرج حدود 95 کیلومتر هست. این روستا بدون هیچ شکی می تواند در فهرست عجیب ترین روستاهای ایران جای گیرد. در این روستای مرموز و عجیب و غریب مردم به نوعی در همان زمان قدیم متوقف شده اند! هیچ اثری را از خودرو در کل این روستا نمی بینید. هیچ اثری از مراسم های عروسی، عزا و جشن تولد هم موجود نیست. در کمال شگفتی، آنها حتی شناسنامه ندارند و به همین جهت، خدمات دولتی را دریافت نمی کنند.

خیلی از فعالیت های امروزی را به جهت تشابه با زندگی کفار درست نمی دانند. در این روستا خبری از برق و گاز نیست. عجیب ترین نکته در مورد روستای ایستا این است که اهالی بانوان را به روستای خود راه نمی دهند. کسی از بیرون هم تا بحال زنان و دختران آنها را ندیده است. از میهمانان خود با چای پذیرایی می کنند ولی خود نمی نوشند. از محصولاتی که با آفت کش ها بعمل آمده، به شدت پرهیز می کنند. وقتی خاستگاه محصولی را ندانند، از مصرف آن سر باز می زنند. عقیده دارند اکنون آخرالزمان است و به شدت منتظر ظهور امام زمان هستند. بچه هایشان مختار بوده که وقتی به سن تکلیف و ازدواج رسیدند، با آنها بمانند یا به شهر تبریز برگردند.

روستای درکش

در فاصله 30 کیلومتری جنوب غربی شهر آشخانه در استان خراسان شمالی، روستای درکش واقع شده است. این روستا دارای طبیعت جنگلی، سرسبز و کوهستانی و چشمه های بسیار هست. در میان دره واقع شده و رودخانه درکش هم از وسط آن عبور می کند. تنها جنگل بلوط منطقه شرق کشور در این روستای زیبا قرار دارد. این روستا یکی از زیستگاه های مرال (گوزن قرمز) هم محسوب می شود. موقعیت ییلاقی و هوای خنک روستای درکش به خصوص در فصل تابستان می تواند موجب جذب علاقمندان به طبیعت بکر و زیبا شود.

اما نکته جالبی که در مورد این روستا میتوان گفت، این است که گیاه شناسان تاکنون بیش از 380 گونه گیاه دارویی را در آن شناسایی کرده اند که حدود 80 نوع آنها بسیار کمیاب و نادر هست. پس، پر گزاف نیست اگر به آن لقب داروخانه طبیعی را داده باشیم.

روستای زرگر

روستای زرگر در حدود 50 کیلومتری شرق شهر قزوین و 100 کیلومتری غرب تهران قرار گرفته است. دلیل معروفیت این روستا به این دلیل هست که زبان مادری مردم ساکن در آن رومانویی است یعنی یک زبان اروپایی. آنها به زبان خود زبان زرگری هم می گویند. مردم روستای زرگر چهره ای آفتاب سوخته دارند و قد بلند و چهار شانه اند. شکل و شمایل روستایشان مثل دیگر روستاهای کشور است و در نگاه اول هیچ تفاوت و نکته قابل تاملی در چهره آنها دیده نمی شود.

زنان روستایی همچنان به سنت های قدیم ایران زمین وفادارند. پای مشک ها می ایستند و مشک می زنند، شیر دام ها را می دوشند و نان می پزند؛ از آن نان های تنوری که عطرش کوچه های گلی روستا را پر می کند. بعضی زن ها که هنرمندتر از دیگران اند نیز خودشان نان می پزند و در مشک دوغ و کره می گیرند و پنیر و ماست می بندند. مردها هم شغل اصلیشان دامداری است اما جوانترها تحصیل کرده اند و سرشان در درس و مشق هست.

روایت ها و بحث های بسیاری در مورد اصالت این مردم وجود دارند. برخی می گویند که آنها معلوم نیست از کجای جهان وارد ایران شده و در این محل مستقر گشته اند. برخی دیگر اما این گروه را اصالتا ایرانی می دانند و حتی آنها را جزو سربازان شجاع شاه عباس صفوی در گذشته قلمداد می کنند. برخی هم می گویند که در جنگ بین ایران و روم 200 نفر از رومانوها به دست پادشاه ایران اسیر شدند و چون اندام های قوی داشتند، مورد عفو قرار گرفته و در نزدیکی قزوین مستقر و ساکن شده اند.

زمینه مطالعه و تحقیق در مورد تاریخچه این روستا و ساکنان آن بسیار است ولی واقعیت هر چه که باشد، در اصل موضوع تفاوتی را ایجاد نمی کند و آن این است که این روستا به واقع یکی از خاص ترین مردمان را در ایران دارد و میتوان آن را یکی از جالب ترین و عجیب ترین روستاها به حساب آورد. وقتی زرگرها به زبان رومانو با هم حرف می زنند، فردی که شنونده است، حتی کلمات را هم تشخیص نمی دهد چه رسد به معنی. اما آنها با مهربانی سرعت حرف زدنشان را کم می کنند و شمرده شمرده کلمات را ادا کرده تا غیر رومانوها هم چیزی بفهمند.

روستای چهار برج

روستای چهار برج در 35 کیلومتری غرب شهر اسفراین در استان خراسان شمالی جای دارد. این روستا حدود 1000 نفر جمعیت داشته که از این میان بیشتر از 90 نفر آنها نابینا هستند. گویا از حدود 30 سال پیش عارضه نابینایی در این روستا شیوع پیدا کرده و حتی برخی از ساکنان آن روستا را ترک کرده اند و اما نکته جالب این است که گویا در این روستا گاهی حیواناتی همچون گاو، گوسفند و گربه هم نابینا متولد می شوند که دلیل آن هنوز برای بسیاری افراد جای سوال دارد.

البته، گفته می شود که از سال 1391 به بعد اختلال نابینایی در بین نوزادان متولد شده در روستای چهار برج مهار شده است. هم اکنون هیچ کودک زیر دو سال نابینایی در این منطقه وجود ندارد. بسیاری از کارشناسان دلیل این اختلال را تغییرات ژنتیکی و ازدواج های فامیلی می دانند که در نتیجه آگاهی مردم تلاش کردند تا از تولد کودکان نابینا جلوگیری کنند. اما این سوال همواره وجود داشته که چرا حیوانات این منطقه به چنین مشکلی دچارند.

روستای سیرچ

روستای سیرچ در 60 کیلومتری شرق استان کرمان واقع شده است. این روستا با کویر لوت فاصله زیادی ندارد و به عنوان مثال باید بدانید که فاصله این روستا تا منطقه شهداد کمتر از 40 کیلومتر است. ولی جالب اینجا هست که طبیعت آن به هیچ عنوان با کویر همخوانی و هیچ شباهتی به آن ندارد. سیرچ زادگاه استاد هوشنگ مرادی کرمانی خالق قصه های مجید است. آب و هوای آن خنک و کوهستانی بوده و حتی نزدیک آن پیست اسکی هم ساخته شده است. رودخانه ای زیبا، کوهی مرتفع، چشمه های آبگرم و یک درخت سرو تاریخی که اهالی روستا قدمت آن را دو هزار سال می دانند، از جمله جاذبه هایی بوده که میتوان در روستای سیرچ یافت.

روستای شهرآباد

در بخش بهمن شهر ابرکوه، روستایی واقع شده با نام روستای شهرآباد و در این روستا حدود 240 نفر ساکن بوده که حدودا 40 نفر از آنها دوقلو هستند. بیشتر این دوقلوها همسان است. اگر در این روستا وارد مدرسه شوید، تعداد زیاد بچه های دوقلو می تواند توجه شما را جلب کند. البته، شباهت زیاد بچه ها به هم می تواند باعث دردسر معلمین هم بشود، چون تشخیص آنها به خاطر همسان بودنشان کمی مشکل است. اهالی روستای شهرآباد به زبان فارسی سخن گفته و همگی مسلمان (شعیه اثنی عشری) هستند. مردم این منطقه اکثرا کشاورز و دامدار بوده و برخی نیز به کارگری و شغل های دیگر مشغول هستند.

روستای میمند

در 38 کیلومتری شهرستان شهر بابک در استان کرمان، روستای میمند قرار دارد. میمند روستایی به شکل صخره ای و کنده شده با دست بوده که پیشینه ای 12 هزار ساله دارد. این منطقه قطعا یکی از اولین سکونتگاه های بشری در ایران زمین به شمار می رود و یادگار زمان هایی است که انسانها کوه را مقدس می دانستند. مجموعه میمند پر از سازه های تاریخی در دل کوه بوده و در تیر سال 1394 در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید تا به عنوان یک روستای ایرانی شهرت جهانی داشته باشد.

نقوش ده هزار ساله و سفال های شش هزار ساله از جمله مستندات مکشوفه ای هستند که تاریخ میمند را روایت می کنند. میمند به دلیل استحکام دفاعی در طول تاریخ کمتر دستخوش تحولات کالبدی و اجتماعی شده است. مجموعه ای از آثار بسیار قدیمی هم همچون خانه های صخره ای پراکنده، معبد، قلعه و برج های مختلف وجود داشته که میمند را از یک روستا به یک مجموعه با تمدن خاص تبدیل می کند.

روستای آب اسک

روستای آب اسک روستایی در بخش لاریجان آمل هست. اسک یکی از طایفه های هجده گانه آمل بوده و بیشتر جمعیت این روستا در دهستان بالا لاریجان قرار دارد. از سنت های این روستا مراسم باشکوه برف چال بوده و همچنین جاذبه های این روستا شامل طبیعت زیبا و آب و هوای معتدل بوده که موجب شده تا در تمامی ایام سال گردشگران بسیاری به آب اسک سفر نمایند. رودخانه هراز که از رشته کوههای البرز سرچشمه می گیرد، حواشی مناسبی را برای اتراق گردشگران فراهم آورده است. چشمه های آبگرم روستا که از دل زمین می جوشند، با املاح فراوان و مواد گوگردی برای درمان بسیاری از بیماری های پوستی و درد مفاصل مفید بوده و همه ساله گردشگران بسیاری را به سوی خود جذب می کنند.

روستای ابیانه

در توابع شهرستان نطنز در استان اصفهان روستایی قرار دارد با نام روستای ابیانه. فاصله آن با نطنز در حدود 40 کیلومتر است. ابیانه یکی از روستاهایی هست که با معماری پلکانی در ایران معروف شد. منظور از روستاهای پلکانی هم روستاهایی هستند که در آنها پشت بام خانه ای همچون حیاط برای خانه بالایی است. این روستای تاریخی زیبا در فهرست آثار ملی ایران نیز به ثبت رسید.

روستای هجیج

در 30 کیلومتری شمال شهرستان پاوه، روستایی زیبا در قلب کوه به نام روستای هجیج وجود دارد. این روستا نیز یکی از روستاهای پلکانی ایران است. در این روستا همه خانه ها از سنگ ساخته شده و حتی یک آجر هم در ساخت آنها بکار نرفت. پیشه بیشتر هجیجی ها دوختن گیوه های مرغوب است. پس، اگر به آنجا سری زدید، یک جفت گیوه مرغوب هم بخرید. جاذبه های طبیعی دل انگیز و زیبایی در این منطقه وجود دارند و بسیار برای گردش توصیه می شود.

روستای سرآقاسید

یکی از بکرترین روستاهای ایران، روستای سرآقاسید است. این روستا از توابع کوهرنگ بوده و جزو روستاهایی با معماری پلکانی در ایران است. در این روستا گویی هنوز زندگی شهری رسوخ نکرده و زنان و دختران روستا لباس های کاملا محلی بر تن می کنند. نکته عجیبی که در مورد روستای سرآقاسید وجود دارد، این است که معمولا با بارش اولین برف در زمستان، راه ارتباطی این روستا که در منطقه کوهستانی قرار گرفته، چند ماهی کاملا با بیرون قطع می شود. بهترین زمان سفر به روستای زیبای سرآقاسید هم از فروردین تا مهر است؛ زمانی که می توانید از باغ های میوه و درختان گردوی آن لذت ببرید.