ماجرای تخلیه نخاله روی مزار عمادالکتاب چه بود؟

ایسنا/ بدنبال آخرین خبرهای منتشر شده، این سوال مطرح می شود که ماجرای تخلیه نخاله روی مزار عمادالکتاب چه بود؟

مزار عمادالکتاب در گوشه ای از قبرستان امامزاده عبدالله شهرری که در فهرست آثار ملی ثبت شده، قرار دارد. مزار این هنرمند سالها محل بی توجهی بوده و بارها در نزدیکی آن نخاله و زباله رها شده است. بتازگی هم عکس هایی از نخاله های ساختمانی که روی قبر این استاد خوشنویسی رها شده بود، منتشر شد.

چند سال پیش، صحبت هایی درباره ساخت یک مقبره کوچک روی قبر عمادالکتاب مطرح شده بود، اما مدیر وقت میراث فرهنگی شهرستای ری مسئولیت آن را متوجه کانون خوشنویسان و اداره اوقاف که متولی این گورستان و امامزاده ثبت شده است، دانسته بود که تا حالا هیچ اقدامی از سوی هیچ یک از آنها انجام نشده است.

اکنون پس از انتشار خبر بی احترامی به مزار عمادالکتاب برای چندمین بار، نوروز تقی پور، رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ری در این باره توضیح داد: کارگران محوطه امامزاده عبدالله (ع) حین بازسازی برخی از قبور، مقدار کمی خاک را به شکل اتفاقی و موقتی روی مقبره عمادالکتاب ریخته بودند که با حضور و نظارت کارشناسان میراث فرهنگی، مقبره این استاد بزرگ خوشنویسی کشور و محیط اطراف آن بطور کامل بهسازی و تابلو معرفی مشاهیر در کنار مقبره نصب شد.

او تاکید کرد: اداره اوقاف شهرستان در حین بازسازی قبور و محوطه های قبرستان های قدیمی باید دقت بیشتری نسبت به قبور و مقبره افراد معروف داشته باشد.

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ری افزود: پرسنل یگان حفاظت میراث فرهنگی روزانه بصورت دقیق بر قبور افراد معروف و آثار تاریخی نظارت می کنند.

تقی پور یادآور شد: عمادالکتاب از بزرگترین استادان نستعلیق دوران مشروطه بود که راز و رمز قواعد و شیوه نستعلیق را به بهترین وجه کشف کرد و رسالت هنری و تاریخی را با چاپ رسم المشق به شایستگی به پایان برد.

میرزا محمدحسین سیفی قزوینی ملقب به عمادالکتاب، از استادان بنام خوشنویسی و خط نستعلیق در یکصد سال قبل بود که شیوه خاص «میرزا محمدرضا کلهر» را در خوشنویسی گسترش داد. او آخرین حلقه از زنجیره استادان قدیم خوشنویسی است که این هنر را به خوشنویسان معاصر پیوند داد. میرزا محمدحسین سال 1271 در خیابان ناصرخسرو تهران یک آموزشگاه خوشنویسی راه اندازی کرد و بواسطه آنکه نسخه ای از شاهنامه فردوسی را برای مظفرالدین شاه قاجار خوشنویسی کرد، لقب «عمادالکتاب» را گرفت و به مدت هفت سال هم معلم مشق احمدشاه قاجار بود. او در دوران مشروطه، جز جنبش آزادی خواهان بود و پنج سال هم زندانی شد. عمادالکتاب در چند سال آخر عمر در دربار پهلوی سمت خوشنویس مخصوص را داشت و در سال 1313 شمسی موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ از وزارت معارف و یک قطعه مدال نفیس از دربار رضاشاه شد.

میرزامحمدحسین در بیست و ششم تیر سال 1315 در 75 سالگی در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله شهرری به خاک سپرده شد. این گورستان به همراه بنای امامزاده آن در 14 اردیبهشت 1378 به شماره 2313 در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد.