حتی یک ضربه مغزی خفیف هم خطر سکته را به همراه دارد

یک پژوهش جدید نشان می دهد که تجربه ضربه مغزی هر قدر هم خفیف باشد، می تواند خطر سکته را افزایش دهد.

به نقل از فیلی ویس، بیمارانی که از ضربه مغزی تروماتیک حتی یک ضربه مغزی خفیف رنج می برند، در چهار ماه نخست پس از آسیب، با بیشترین میزان خطر سکته رو به رو هستند اما یک پژوهش جدید نشان می دهد که این خطر در این افراد، تا پنج سال بیشتر از بقیه مردم باقی می ماند.

آسیب های مغزی تروماتیک که عملکرد طبیعی مغز را مختل می کنند، در بسیاری از موقعیت ها از جمله سقوط، تصادف خودرو و برخورد هنگام ورزش رخ می دهند.

بیش از 23 میلیون بزرگسال آمریکایی که 40 سال به بالا هستند، سابقه وارد شدن آسیب به سر و ضربه مغزی را دارند. سقوط، شایع ترین دلیل این موضوع است. به گزارش "مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا" (CDC)، مرگ و میر در اثر آسیب ناشی از سقوط، از سال 2008 تا 2017، 17 درصد افزایش داشته است. میزان مرگ و میر مرتبط با سقوط، در افراد 75 سال به بالا، از همه بیشتر بوده است.

آسیب مغزی، خطر ابتلا به بیماری های عصبی مانند فراموشی، پارکینسون و صرع را افزایش می دهد. پژوهشگران "دانشگاه پنسیلوانیا" (Penn State) در جدیدترین بررسی خود نشان داده اند که تنها یک ضربه سر می تواند خطر ابتلا به زوال عقل را تا 25 سال بعد افزایش دهد.

بررسی ها نشان داده اند که آسیب مغزی تروماتیک، یک عامل خطر مستقل برای سکته به شمار می رود. پژوهش جدید "دانشگاه بیرمنگام" (University of Birmingham)، نخستین بررسی گسترده در مورد خطر سکته مغزی پس از آن است.

پژوهشگران دریافتند که بیماران مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک در مقایسه با بیمارانی که چنین آسیبی را تجربه نکرده اند، 86 درصد بیشتر در معرض خطر سکته مغزی قرار دارند.

به گفته پژوهشگران، خطر سکته مغزی بدون توجه به شدت آسیب افزایش می یابد. این بدان معناست که حتی یک ضربه مغزی خفیف هم می تواند خطر سکته مغزی را افزایش دهد. اگرچه میزان خطر در چهار ماه نخست پس از آسیب بیشتر است اما سطح آن به مدت پنج سال همچنان بالا می ماند.

استفاده از داروهای ضد انعقاد مانند "VKAs" و "استاتین ها" (statins) می تواند خطر سکته پس از آن مغزی را کاهش دهد.

"گریس ترنر" (Grace Turner)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: پژوهش ما شواهدی را ارائه می کند که ارتباط میان کاهش خطر سکته پس از آسیب را با مصرف داروهای پیشگیری از سکته مانند VKAs و استاتین ها نشان می دهد.

وی افزود: پژوهش های بیشتری باید صورت بگیرند تا کارآیی داروهای پیشگیری از سکته را پس از آسیب مغزی تروماتیک نشان دهند و پزشکان را راهنمایی کنند تا تصمیم های درمانی بهتری بگیرند.

پژوهشگران خاطرنشان کردند: بیماران و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید بدانند که برخی از داروهای ضد افسردگی نیز با افزایش خطر سکته مغزی پس از آسیب مغزی تروماتیک در ارتباط است.

ترنر ادامه داد: همان گونه که پژوهش ما نشان می دهد، بیماران مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک باید از امکان افزایش خطر سکته مغزی و افزایش خطر آن در چهار ماه نخست پس از آسیب آگاه شوند. این یک دوره مهم برای آموزش بیماران و مراقبان آنها به شمار می رود تا در مورد سکته و نشانه های آن یاد بگیرند.

وی افزود: این دوره چهار ماهه باید توسط پزشکان برای به کار بردن داروهای پیشگیری از سکته مغزی و توصیه های مربوط به سبک زندگی مورد استفاده قرار بگیرد تا خطر بیش از اندازه سکته مغزی پس از ضربه مغزی تروماتیک را کاهش دهد.

تغییر در سبک زندگی برای کاهش خطر سکته مغزی، کنترل فشار خون، قند خون، سطح طبیعی کلسترول و حفظ وزن مناسب به واسطه رژیم غذایی و ورزش کردن را شامل می شود.

این پژوهش، در "International Journal of Stroke" به چاپ رسید.