روایت کارگردان سریال گاندو از شکارچی کمین گر نفوذ + عکس

تسنیم/ کارگردان سریال "گاندو" درباره اعتراض برخی از سیاسیون نسبت به این کار، گفت: به نظرم مسئولان باید سعه صدر بیشتری در نقدپذیری داشته باشند.

سریال "گاندو" با حضور مأموران امنیتی در خانه یکی از مسئولان ارشد اقتصادی کشور آغاز شد که حکم بازرسی خانه او و دستگیری پسرش را داشتند، اما این مسئول نه تنها گارد می گیرد و از کار مأموران امنیتی عصبانی می شود، بلکه مرتب با دیگر مسئولان ارشد کشوری تماس می گیرد تا بتواند از این طریق راهی پیدا کند که هم خانه اش را بازرسی نکنند و هم فرزندش را دستگیر نکنند.

در ادامه داستان "گاندو"، فراز و نشیب های یک عملیات پیچیده ضدجاسوسی با چنان ظرافتی روایت می شود که مخاطب را به خود سنجاق کرده و در پیچ وخم ماجراهای مایکل هاشمیان و دیگر مهره های یکی از مهم ترین پرونده های امنیتی سال های اخیر پیش می برد.

جذابیت "گاندو" هم در مبتنی بودن آن بر واقعیتی بود که مردم کمتر از جزییاتش باخبر بودند، هم در پردازش دراماتیک این داستان واقعی. سریالی که در زمان پخش با حاشیه های زیادی همراه شد و حالا بازپخشش برای اولین بار از آنتن شبکه آی فیلم صورت می گیرد، آن هم در آستانه نمایش فصل دوم و از این رو در پخش مجدد نیز توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.

افشار در پاسخ به سؤالی درباره چرایی انتخاب نام "گاندو" برای سریال، گفت: "گاندو" موجودی است که می تواند مدت زمان زیادی به کمین شکارش بنشیند و در لحظه مناسب ضربه اش را بزند. به همین دلیل هم به شکارچی کمین گر مشهور است و این با قصه ما و قهرمان هایش نسبت معناداری داشت و برای عنوان سریال انتخاب شد.

* شاید برای کارگردانی که سریال های اجتماعی و خانوادگی مثل "کیمیا" یا "آنام" را در کارنامه خود دارد، رفتن به سراغ یک قصه امنیتی و اطلاعاتی ریسک به نظر برسد یا مثلا تغییر ژانری در مسیر کاری اش. آیا نگران این ریسک پذیری نبوده است؟او در پاسخ به این سؤال گفت: راستش برای من دغدغه ها و تجربه های شخصی ام نسبت به یک سوژه یا موقعیت، مهم تر از ژانر آن است. اگر در قصه ای ردپایی از دغدغه های شخصی یا اتفاق و موقعیتی را که خودم تجربه کرده ام ببینم، به آن قصه و سوژه احساس نزدیکی می کنم و انگیزه و میل به ساخت آن در من تقویت می شود. مثلاً یکی از انگیزه های من در سریال "کیمیا" به دلیل تجربه های شخصی بود که خودم در همین موقعیت ها و اتفاقات داشتم. حتی یک کاراکتر ممکن است نمادی از خودم من یا اصلاً خود خودم باشد: مثل شخصیت کیوان در فیلم کیمیا. بنابر این وقتی فیلمنامه ای به دستم می رسد که واجد این ویژگی ها است و می توانم با آن احساس همدلی و همذات پنداری کنم، ریسک ساخت آن را می پذیرم.

کارگردان "گاندو" تأکید کرد: سریال "گاندو" قصه ای داشت که دغدغه شخصی من بود. ضمن آن، قصه کار، هم جذابیت داشت و هم به مسائل عمومی جامعه امروز مربوط بود. حضور آرش قادری به عنوان نویسنده هم که سال هاست او و قلمش را می شناسم، اطمینان من در ساخت این سریال را بیشتر کرد.

او درمورد اینکه آیا واکنش ها و حاشیه هایی که در زمان پخش سریال پیش آمد یا اعتراض برخی سیاسیون نسبت به کار، این کارگردان را ناامید نکرده است، اظهار کرد: اصلاً. اتفاقاً یک سریال پویا و زنده با واکنش های مختلف مواجه می شود و مخاطبان نسبت به آن خنثی و منفعل نیستند. حتی معتقدم برخی از این واکنش ها را باید به فال نیک گرفت؛ چون نشان می دهد سریال در تبیین و انتقال پیام خود موفق بوده. فارغ از نگاه های جناحی و سیاسی به نظر من گاندو یک مطالبه مردمی را مطرح می کرد و آن شفافیت و شفاف سازی بود. واقعیت این است که ما هرگز قصد برخورد و تخریب با چهره های دولتی را نداشتیم و به نظرم مسئولان باید سعه صدر بیشتری در نقدپذیری داشته باشند.

افشار افزود: ضمن اینکه "گاندو" بیشتر به هشدار به مسئولان پرداخته و اینکه باید مراقب کسانی باشند که ممکن است از آنها سوءاستفاده کنند. اگر عمیق و به دور از هیاهو به سریال نگاه کنیم، متوجه می شویم که قصه "گاندو" در جهت حمایت و دفاع از منافع ملی روایت می شود و نسبت به کسی سیاه نمایی نمی کند. باید بپذیریم که مسئله امنیت ملی یک امر فرافردی و فراجناحی است و محل مناقشه نیست.

کارگردان سریال جاسوسی معمایی "گاندو" با این تفسیر که گاندو به خیانت برخی شخصیت ها اشاره می کند، موافق نیست. او در این خصوص توضیح داد: هرگز چنین نبوده است. ما قصد تخریب یا تضعیف هیچ شخصیت و گروه و تفکری را نداشتیم و نقد سریال ناظر بر کسانی است که با سوءاستفاده از برخی شخصیت ها یا جایگاه مرتبط به برخی شخصیت ها، خیانت می کنند. ضمن اینکه بسیاری از این نقدها قضاوت های زودهنگام درباره سریال بود و اگر صبوری می کردند تا قصه جلو برود، متوجه می شدند که رویکرد و نگاه سریال چیست.

اینکه آیا با توجه به ژانر سریال، صحنه های اکشن گاندو کم نبود؟ موضوع دیگری است که سازنده گاندو به این موضوع هم پاسخ داد: "گاندو" در واقع یک قصه جاسوسی و ضدجاسوسی است که از تعلیق پرشمار بهره می برد و در سایه حرکت می کند. نباید آن را با قصه های پلیسی و جنایی متعارف یکی دانست که صحنه های اکشن زیادی دارند. ویژگی جاسوسان و ضدجاسوسان دوری از اکشن است. آن ها بیشتر در کمین و کشف و جست وجو هستند و تلاش می کنند بدون هیاهو و چراغ خاموش حرکت کنند. اکشن در انتهای کار آن ها و موقعی که دیگر جاسوسی و ضدجاسوسی به نتیجه رسیده، به وجود می آید و عملیات دستگیری و یا انهدام آغاز می شود. حتی در این زمان ممکن است دیگر جاسوسان و یا ضدجاسوسان حضور نداشته باشند و کار به دست واحد عملیاتی و نیروهایی مانند پلیس و نیروی انتظامی سپرده شود. اساساً جنس کار و عملیات های امنیتی متفاوت از کارهای پلیسی است که ما در فیلم ها می بینیم.

یکی از ویژگی های این سریال از حیث فنی و تکنیکی، نمایش تجهیزات پیشرفته امنیتی بود که نگاه مخاطب را خیلی به خود جلب کرد. او درباره این نکته که این مسئله چقدر با واقعیت انطباق دارد؟ تصریح کرد: با اطمینان می گویم که همه آن ها برگرفته از واقعیت است و تازه ما با کمک مشاوران، به میزانی که اجازه نمایش داشتیم، از آن ها استفاده کردیم. در واقع این بخش کوچکی از تجهیزات نیروهای امنیتی کشور بود و بیش از این اجازه نمایش نداشتیم. راستش را بگوییم تجهیزات و تکنولوژی امنیتی کشور حیرت انگیز است که به دلایل امنیتی نمی توانستیم آنها را نمایش دهیم.

او در پاسخ به این سؤال را که چرا به ساخت سریال های امنیتی نیاز داریم، باید در دو علت جست. یکی به دلیل اهمیت و ضرورت این مسئله در عرصه عمومی به ویژه در جامعه امروز که مسائل امنیتی از اهمیت بیشتری برخوردار شده و دوم در اینکه این قصه ها از حیث سینمایی و نمایشی جذابیت های ویژه ای دارند که هم می توانند مخاطب را سرگرم کنند و هم به آن ها آگاهی ببخشند و هوشیارشان کنند.