درخواست برای رسیدگی به شرایط نامناسب میراث فرهنگی

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، درخواست برای رسیدگی به شرایط نامناسب میراث فرهنگی صورت پذیرفت.

هشدار جامعه باستان شناسی ایران

جامعه باستان شناسی ایران در نامه سرگشاده خود اینطور آورده است: «سالهاست که میراث فرهنگی ایران چوب بی تدبیری، ناکارآمدی و سیاست های غلط مدیران کم دانش، ناآزموده و سیاست زده خود را می خورد و روزی نیست که در گوشه و کنار کشور شاهد مرگ و تخریب یک اثر باستانی نباشیم. تجربه دهه های گذشته نشان داده است که با آمد و رفت دولت ها نه تنها دردهای میراث فرهنگی التیام نیافته، بلکه سبب بی جان شدن امید و آرزوی حداقلی کارشناسان، پژوهشگران، دلسوزان و دوستداران میراث شده است.

بر خلاف انتظار، هر کجا که میراثی گرانبارتر دارد، پردرد و رنج تر است! برای نمونه کافی است به وضعیت استان خوزستان نظری بیفکنیم. آنچه امروزه در خوزستان بر مجموعه میراث جهانی شوش و محوطه های شاخصی چون چگاسفلی، جوبجی، ایوان کرخه، جندی شاپور، نگارکندهای ایذه و صدها محوطه باستانی دیگر می گذرد، مایوس کننده و دلهره آور است.

وضعیت سایر استان ها هم بهتر نیست. محوطه میراث جهانی فیروزآباد، برم دلک، کاروانسرای خانخوره و صدها محوطه دیگر در فارس وضعیتی بغرنج و بحرانی دارند. خبر فروش قرآن نفیس به سرقت رفته از موزه پارس شیراز در حراجی های بین المللی و پاسخگو نبودن مدیران و مسئولان مربوطه، تنها انفعال و آشفتگی این وزارتخانه و ادارت استانی را نشان می دهد.

متجاوزین به حدود و حریم آثار تاریخی در سایه تنبلی و پیگیر نبودن بخش های حقوقی، بیش از پیش احساس امنیت می کنند. قاچاقچیان آثار تاریخی در سکوت و بی اعتنایی بخشهای مسئول وزارتخانه و ادارات، آزادانه فعالیت می کنند و قانون را به ریشخند می گیرند. یگان حفاظت میراث فرهنگی از کمبود امکانات به شدت رنج می برد و بدون ابتدایی ترین ابزارها و دست خالی به نبرد با قاچاقچیان مسلح و پشتوانه دار می رود. این نیروها در برخی استان ها بر خلاف ماموریت سازمانی به کارهای اداری گمارده می شوند! در چنین شرایطی که محصول مدیریت شایسته نیست، محوطه های باستانی بی پناه مانده و به یغما می روند.

به موازات شرایط ناگوار داخلی، میراث فرهنگی ایران در بیرون از مرزها نیز از هرگونه حمایتی بی نصیب مانده است. سالهاست کارشناسان از شرایط نامناسب حفاظتی طاق کسری سخن گفته اند و از مدیران مربوطه تنها وعده های بی سرانجام، شعار و مصاحبه شنیدند. به راستی آیا مسئولان وزارتخانه و مدیران مربوطه، توان بهره بردن از ظرفیت های دیپلماسی خارجی یا امکانات نهادهای بین المللی و سایر سازمان های فعال در کشور عراق را نداشتند تا از تخریب بیشتر این میراث بزرگ معماری بشری جلوگیری کنند؟

جامعه باستان شناسی ایران بار دیگر شرایط نامناسب میراث فرهنگی کشور را هشدار می دهد و مصرانه خواهان رسیدگی به چنین شرایطی از سوی نهادهای نظارتی است. از مدیران و مسئولان وزارتخانه و ادارات استانی می خواهد بدون بهانه، در برابر سرنوشت آثار ارزشمند تاریخی و فرهنگی به ویژه محوطه های باستانی در خطر همچون چگاسفلی، جوبجی، شوش، فیروزآباد، طاق بستان، ایوان مداین و ... پاسخگو بوده و مسئولانه رفتار کنند.»