گردشگری آب ظرفیت مغفول لرستان است

ایرنا/ براساس آخرین خبر و گزارش های بدست رسیده، گردشگری آب ظرفیت مغفول لرستان است.

داستان چیست؟

آب و آبادانی واژگان دیرپای شکل گیری جهان هستی بشمار می روند وهر کجا نشانی از آبهای جاری بوده رونق زندگی نیز روز افزون بوده است، ایرانیان باستان در این سرزمین کم آب و نیمه بیابانی همواره آب را گرامی داشته اند و ارزش قطره قطره آن را دانسته و در زمان خشکسالی، نذر و نیاز و قربانی کردند، هنگامه بارش باران به جشن و سرور پرداختند.

اهمیت آب در اساطیر کهن تا حدی است که ایرانیان الهه ای به نام آناهیتا برای نگهبانی متصور شده این اعتقاد از دوران باستان تا اسلام نیز تداوم یافت و به جایی رسید که آب را مهر حضرت فاطمه (س) پنداشتند.

در باور مردمان این سرزمین نگاه معنوی به آب جایگاه رفیعی دارد نگاهی به جشنهای آب در تاریخ ایران و زمان و شیوه اجرای آن پیوندی میان آب و گردشگری برقرار می سازد که گویی حلقه مفقودی گذشته و زمان حال است.

عموم صاحب نظران و اندیشمندان صنعت توریسم بر این باورند که گردشگری بدون آب معنی و مفهوم دیگری می یابد، اکنون اکثر کشورهایی که چرخ اقتصادشان از این طریق می چرخد، آب را سنگ بنای گردشگری قرار داده اند، از آب گرم های معدنی تا رودهای خروشان، دریاچه و تالاب، چشمه سار و آبشار، غارهای آبی و موجودات غارزی، ورزشهای آبی و ماهیگیری تنها گوشه ای از مقوله آب گردشگری در صنعت توریسم است.

آب بناهای کهن موجود در ایران که تنوع آنها در لرستان بسیار چشمگیر است، توجه گردشگران زیادی را در دنیا به خود جلب کرده است. قنات، پایاب، گاو چاه، سد یا بید، پل، کانال و تونل های آببر، یخچال، مهراوه، آسیاب، حوض های صحرایی و آب انبار، برخی از این نمونه هاست. این سازه های آبی تاریخی تحت عنوان گنجینه آب، نقش بی بدیلی در میان حادثه های تاریخی- طبیعی ایفا می کنند.

سالانه حدود 12 میلیارد مترمکعب آب شرب و شیرین از استان لرستان خارج می شود؛ درحالیکه نه اجازه برداشت کافی از آن به کشاورزان لرستان داده می شود و نه امکان احداث برای سدهای بزرگ و نیروگاه برق آبی بر روی رودخانه های خروشان کشکان، زال و سزار وجود دارد بنابراین در چنین شرایطی تنها راه بهره مندی از این ثروت و فرصت جاری، گردشگری است.

خوشبختانه جریان رودخانه ها در لرستان و محل زایش سراب ها و تالاب ها با رشته کوه های درهم تنیده و جنگلهای زاگرس، طبیعتی کم نظیر آفریده که دل هر بیننده ای را می رباید تنگه های شیرز، هلد، دره خزینه کول راد، لی لی، نی گاه، شوه خو به عنوان بسته های بی مانند گردشگری در این راستا نقش کلیدی ایفا می کنند.

به گفته کارشناسان در هیچ کجای ایران تجمع 11 تالاب متنوع در یک مکان وجود ندارد، کمتر نقطه ای از کشور را سراغ داریم که دهها پدیده ژئوتوریسمی را دارا باشد یا بیش از هزار سازه آبی تاریخی در آن خودنمایی کند، اما شوربختانه باوجود برخورداری از این ظرفیتها و استقبال پرشور گردشگران صنعت گردشگری لرستان از این حضور منتفع نمی شود و اقدامی نیز برای ساماندهی تورهای ورودی به استان و دریافت هزینه از آنان صورت نمی گیرد.

در بسیاری از مواقع شاهدیم که خیل گردشگر داخلی، از تنگه های زیبای لرستان بازدید می کنند اما ریالی از این سفر عاید صنعت گردشگری استان یا جوامع محلی نمی شود و برآیند این گونه سفرها، رهاسازی پسماند و زباله در عرصه طبیعت و تخریب محیط زیست انسانی و جانوری منطقه است.

می دانیم که امکانات دولتی محدود و جذب سرمایه گذار برای تک تک این آثار امری دشوار یا محال است و نیک تر می دانیم که وضعیت اسفبار بیکاری به ویژه در جوامع روستایی دردی گران است؛ بنابراین در شرایط فعلی، جوامع محلی به خاطر حضور دائم و اشراف کامل به محیط پیرامون، می توانند بهترین متولی و بهره بردار از بخش گردشگری آب باشد.

با تقویت این قشر اجتماعی به همراه آموزشهای لازم و مدیریت صحیح می توان به راحتی، بخش گردشگری آبی را به درآمدهای می رساند و در کنار آن اشتغال صدها نفر از روستاهای دوردست لرستان را رقم زد.

امید که مسئولان امر با رعایت اصول علمی از ظرفیت فوق العاده جوامع محلی و آبهای سطحی بهره مند شوند و گامی مثبت و ماندگار در راستای تقویت صنعت توریسم و توسعه پایدار لرستان بردارند

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی لرستان پیرامون گردشگری آب ظرفیت مغفول لرستان است، گفت: این استان با دارا بودن حدود 60 آبشار منحصر به فرد، و 100 پل تاریخی به سرزمین چشمه ها و آبشارها و پایتخت پلهای تاریخی معروف است.

سید امین قاسمی بیان کرد: استان لرستان و به ویژه شهر خرم آباد دارای ظرفیت های منحصر بفردی در زمینه گردشگری آب است و مسلما اگر از همه این ظرفیت ها استفاده شود، مورد توجه سرمایه گذران قرار گرفته و وضعیت اقتصادی و درآمدزایی آن نیز متحول خواهد شد.

خرم آباد؛ شهر هزار چشمه

پژوهشگر و باستان شناس لرستانی با بیان اینکه خرم آباد، شهری آباد از منابع آب تاریخی است، گفت: در هزاره سوم قبل از میلاد شهر پر رونق و بزرگ سیماش یا سیماشگی وجود داشته است که بنابر ادعای باستان شناسان بزرگی مانند دنیل پاترس شهر سیماش همان خرم آباد کنونی است و جانمایی آن در شهر خرم آباد بوده است.

عطا حسن پور با بیان اینکه حتی قدیمی ترین اطلاعات این شهر به هزاره دوم قبل از میلاد برمی گیردد، اظهار داشت: در این یافته های به دوران آشوریان و لشکر کشی پادشاهان آشور اشاره می شود که نامی از سیماشگی برده می شود و به احتمال زیاد همان تپه باستانی ماسور است که همان هسته اولیه شهرنشینی خرم آباد و همزمان با شهر کوهدشت است.

این باستان شناس لرستانی گفت: در قرن ششم نام شاپورخواست برای این شهر استفاده شده و در کتیبه سنگ نوشته این نام وجود دارد و این اثبات کننده سو سند وجودیت شهر شاپورخواست است.

وی اظهار داشت: این در حالی است که در قرن پنجم در شاهنامه فردوسی نیز به شهر خرم آباد در ابیاتی اشاره شده و این شهر را شاپور ساسانی بنا کرده است.

حسن پور عنوان کرد: سنگ آبدان خروجی آب یک انبار مربوط به قرن چهارم است و از این دست بناها می توان به مناره آجری شهر شاپورخواست در اطراف مناره اشاره کرد که بقایای شهر در اطراف این مناره یافت شد.

وی افزود: معماری شهر خرم آباد بدلیل آب فراوان این شهر هرجایی که آب عبور کرده کوچه ها و معابر نیز بر اساس حرکت رودخانه و جویبارها کج شده و این بیانگر این است که آب مهمترین دلیل شکل گیری این شهر است.

وی تاکید کرد: همچنین در کمتر جایی از ایران در داخل شهر این همه رودخانه و منابع آبی وجود دارد و در گوشه و کنار این شهر چشمه های آب بدلیل وجود سفره های آب زیرزمینی بچشم می خورد.

حسن پور گفت: خرم آباد دارای جاذبه های گردشگری زیادی و آبشارهای وارک، نوژیان، بیشه و چشمه های بسیاری است که این شهر را نسبت به دیگر شهرهای ایران متمایز کرد و آبشار نوژیان یکی از منابع آبی ثبت شده در فهرست ملی ایران است.