اوضاع و احوال خانه ملک الشعرای بهار چگونه است؟

ایسنا/ بدنبال خبرهای منتشر شده، این سوال پیش می آید که اوضاع و احوال خانه ملک الشعرای بهار چگونه است؟

داستان چیست؟

همسایه ها با تکان سر، نام خانه را تایید می کنند. اینجا خانه معروف به «ملک الشعرای بهار» است؛ خانه پلاک چهار در بن بست گوهر، خیابان ملک الشعرای بهار. شماره نگهبان روی تکه کاغذ کوچکی بر در قهوه ای رنگ و ساده اش چسبانده شده، اما گویا هیچکس در خانه نیست، چند عکس از ورودی می گیرم، چند دقیقه منتظر می مانم و بار دیگر به داخل خانه نگاه می کنم، برای احتیاط به سر کوچه هم نگاهی می اندازم، جوانی سرخوش در حالیکه شعری را زیر لب زمزمه می کند وارد بن بست می شود، نگاهمان که به هم گره می خورد سرعتش را بیشتر می کند، در چهارچوب در فلزی خانه می ایستد و می گوید «امری داشتید؟»

به تابلو سر بن بست اشاره می کنم؛ «خانه موزه ملک الشعرای بهار»؛ تابلو را دیدم خواستم اگر امکان بازدید هست، خانه موزه را ببینم. سرش را تکان می دهد و می گوید: می بینید که خانه در دست تعمیر است و مدتی است که تعطیل شده.

می پرسم تعمیرات تا کی ادامه دارد، اما پاسخش علامت سوال بزرگتری به ذهن می آورد «شاید دیگر برای بازدید استفاده نشود، اما برای اطمینان با نگهبان خانه تماس بگیر». دستش را به سمت شماره چسبانده شده به در می برد و بعد صدای بسته شدن در را می شنوم.

سالهاست خبر وضعیت نه چندان مناسب خانه ملک الشعرای بهار تایید می شود، اما هیچ حرف و حدیثی از توجه بیشتر به خانه نیست؛ خانه ای که در مرز 80 سالگی قرار دارد یعنی در اواخر دوره پهلوی اول ساخته شده و با وجود معاصر بودنش مانند تعداد زیادی از خانه های قدیمی و ارزشمند تهران شرایط خوبی ندارد.

با نگهبان تماس می گیرم، می پرسم چه زمانی خانه برای بازدید فعال می شود. می گوید: شاید تا پایان سال و شاید هم بیشتر و به در دست مرمت و بازسازی بودن خانه اشاره می کند، اما او هم تاکید می کند که ممکن است کاربری خانه تغییر کند، ولی باز هم می خواهد تا پایان سال باز هم به خانه سر بزنم.

اواخر سال 90 بود که خبر رسید خانه ملک الشعرای بهار در حال تخریب است، درست مانند خبری که دو سه هفته قبل اعلام کردند. حدود یک دهه قبل هم سراغ خانه آمدیم که یکی از ساکنانش گفت: «خانه در اوایل انقلاب مصادره شد. حدود 20 سال است در این خانه ساکن هستیم. تا پنج سال پیش، سه چهارم خانه بعنوان انبار در اختیار سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران بود و در آن، لوازم اداری فرسوده را نگهداری می کردند تا اینکه سازمان اسناد در سال 1385 این خانه را تخلیه کرد. متأسفانه برخی افراد قصد تخریب این خانه تاریخی را دارند و به همه ساکنان خانه دستور تخلیه داده اند.»

سالها خبری از وضعیت این خانه تاریخی و ارزشمند نبود و در این میان تابلویی نیز با نام «خانه موزه ملک الشعرای بهار» سر بن بست گوهر نصب شد و در نهایت اردیبهشت سال گذشته بود که هیات موسس خانه انجمن های ادبی کشور درخوست کرد تا خانه ملک الشعرای بهار به انجمن های ادبی واگذار شود.

ولی کمتر از یک ماه قبل خبرهایی از فروش خانه به یک دستگاه دولتی و آغاز اقداماتی برای تخریب خانه مطرح شد، تا امروز که به نظر می رسد خانه ملک الشعرای بهار در دست مرمت است و شاید هم بازسازی.

محمدتقی بهار ملقب به ملک الشعرای بهار در 1262 هجری شمسی در شهر خراسان متولد شد و تا وقتی در 20 سالگی به مشروطه متصل نشده بود، خانه ای در تهران نداشت. بنابراین خانه منسوب به او در تهران، خانه پدری بهار نیست. کارشناسان و اهل فن معتقدند «خانه بهار به دلیل شخصیت فرهنگی و ساده مالک آن، تزیینات ندارد و به نوعی نشان دهنده نوع فکر خاص ملک الشعراست. در ساخت این بنا از مصالح مرسوم همان دوران مانند آجر قزاقی ، چوب، موزاییک، شیشه ، گچ، تیر چوبی و تیر آهنی استفاده شده است. از معمار این بنا نیز اطلاع دقیقی در دست نیست. خانه از نظر ساخت، شکلی بسیار ساده دارد و خلاقیت و نوآوری ویژه ای در آن دیده نمی شود.»