چرا باید تنهایی دویدن را تجربه کنید؟

وارونه/ تنهایی دویدن برای هرکسی ورزش مناسبی است. کری مِی، دونده ی ماراتون المپیک می گوید: «برای تنهایی دویدن، باید انضباط و اراده ای درونی داشته باشی؛ و به ذهنت اجازه دهی بدون اینکه به صحبت با دیگری و دنبال کردن اهداف آن ها، خودش خودش را آرام کند.» از این ها گذشته، تنهایی دویدن به شما می آموزد که ریتم زندگی خودتان را پیدا کنید، حرکات و پویایی ذاتی خودتان را دنبال کنید و در مقایسه با زمانی که با دیگران می دوید، فشار و بار منفی رقابت را از دوش شما برمی دارد. مِی می گوید: «بیشتر از هر چیزی، هرگونه وابستگی و اتکا به دیگری را به کل از بین می برید.» خلاصه بگوییم، تنهایی دویدن مخصوص خود خود شماست، زمانش مختص به خود شماست، مکانش هم همینطور.

وقتی پای دویدن در میان باشد، بیشترمان به یک کلوپ یا دست کم یک دوستی که پا به پایمان بدود ملحق می شویم تا به کاری که می کنیم رسمیت ببخشیم. درحالی که دویدن با دیگران فواید خودش را دارد، اما درباره ی مزایای تنهایی دویدن هم حرف های زیادی می شود گفت. مخصوصا در شرایط حاضر با توجه به لزوم فاصله گذاری اجتماعی و ریسک ویروس کرونا. در اینجا چندتا از مهم ترین دلایل تنهایی دویدن را با هم مرور می کنیم:

تمرین ذهنی

دویدن یکی از چالش برانگیزترین فعالیت های ذهنی است، چرا که قدرت روانی هم درست به اندازه ی قدرت جسمی اهمیت دارد. وقتی تنهایی می دوید، اتکایتان به خودتان است و خودتان به خودتان انگیزه می دهید و در نتیجه، قوی تر می شوید. تنهایی دویدن به شما امکان عقب نشینی می دهد. اینکه اهداف شخصی تان را بسنجید و برای دستیابی به آن ها، برنامه ریزی مناسبی انجام دهید.

پیشگیری از آسیب دیدن

وقتی با گروه یا تیم ورزش می کنید، فشار زیادی برای حضور در تمام جلسات و همراهی در کل دوره وجود دارد. تنهایی دویدن به شما این امکان را می دهد که صدای بدن تان را بشنوید و تصمیم های درستی بگیرید. این اختیار را دارید که به روشی بدن خودتان را گرم یا سرد کنید که بالاترین عملکرد را داشته باشد؛ و سرعت و شدت گرم یا سرد شدن پیش و پس از تمرین، هماهنگ با عملکرد بدن خواهد بود. تنهایی دویدن همچنین باعث می شود روزهای استراحتتان انعطاف داشته باشند و هرقدر خواستید به خودتان زمان دهید، که این به خودی خود کلید آسیب ندیدن است.

دکتر راوزار می گوید: «واقعا مهم است که به صدای بدن خود گوش فرا دهیم و قانون ده درصد را دنبال کنیم.» این گفته به قانون 10 % اشاره می کند که هر هفته، مسیر دویدن خود را ده درصد بیشتر از هفته ی قبل کنیم. «در گروه همه چیز اجباریست، گرچه این اجبار و همراهی با گروه ممکن است از لحاظ انگیزشی فوایدی داشته باشد، اما باید حواستان باشد که بیش از حد به خودتان فشار وارد نکنید. مهم است که به خودتان اجازه دهید با سرعت و شدت خودش تمرینات را ادامه دهد و قرار نیست که همه، با یک برنامه ی ورزشی جلو بروند.»

ایجاد آرامش

آرامش و تمدد اعصاب ممکن است آخرین کلمه ای باشد که درمورد دویدن بشنوید؛ اما در کمال تعجب، دویدن یکی از بهترین روش های به آرامش رسیدنن است. هنگام تنهایی دویدن، هیچ فشاری نیست که فاصله ی از پیش تعیین شده ای را حتما بدوید و سعی کنید که از شریک دویدن خود عقب نمانید. در عوض، خیلی راحت روی خود دویدن تمرکز می کنید و در خود مسیر و همان لحظه غرق خواهید شد. بی شک، این خودش تمرینِ در لحظه زندگی کردن است. با عوامل استرس زای زندگی روزمره و صد البته مشکلات قرنطینه ی فعلی و در خانه ماندن، خیلی مهم است که زمانی را به خودتان اختصای دهید تا یک تمدد اعصاب درست و حسابی داشته باشید.

تمرین پیگیری و تداوم بخشی به امور

ممکن است که درباره ی ساعت بیولوژیک بدن شنیده باشید، وقتی که صبح ها خود به خود سر ساعتی که باید، قبل از آلارم ساعت بیدار می شوید. به همین شکل، ایجاد استمرار درونی به عنوان یک دونده، مفهوم مشابهی دارد که می تواند نتایج بزرگی ایجاد کند. در نظر گرفتن شرایطی که مناسب حال شما باشد، باعث می شود تا ریتم بدن خودتان را پیدا کنید و بهتر بفهمید که چه زمان وقت مسابقه است، چه زمان باید فشار بیاورید و چه زمان عقب نشینی کنید. تنهایی دویدن خودش این استمرار را در وجود شما حفظ می کند. وقتی دو یا سه دونده ی حرفه ای با هم جمع شوند، می خواهند کمی سریع تر بدوند. اما وقتی کسی تنهایی می دود، سرعت و شدت مناسب را حفظ می کند و عجله ی اجباری ای در کار نیست.

ارتباط با طبیعت

در دنیایی پر از صفحات آنلاین و مجایز، گاهی جدا شدن از تمام این ها کلید حل مشکل است. این که زمانی را خارج از خانه بگذرانید برایتان مزایای فیزیکی و روانی خوبی خواهد داشت؛ دویدن برای شما سکویی خواهد شد که با مادر طبیعت حداکثر ارتباط را داشته باشد. البته که دویدن با همراهی یک دوست به هر صورت شما را تا آن بیرون می کشاند، اما تمرکزتان پرتِ مکالمه و آن همراه می شود و از طبیعت و از خودتان غافل می شوید. برای اینکه کاملاً رسم دویدن را به جای آورید، بی خیال تردمیل شوید و چندکیلومتری را در طبیعتی نزدیک به محل زندگی تان تنهایی بدوید.