کشف جدید باستان شناسان ایران و فرانسه در شمال خراسان

ایسنا/ براساس آخرین اخبار بدست رسیده، کشف جدید باستان شناسان ایران و فرانسه در شمال خراسان صورت پذیرفت.

سومین فصل از کاوش های باستان شناسی محوطه ویرانشهر خراسان شمالی که به ظن بیشتر تاریخ نگاران و باستان شناسان خاستگاه پادشاهان اشکانی بوده، توسط هیأت مشترک باستان شناسی ایران و فرانسه به یافته های جدید و مهمی از معماری اشکانی و ساسانی در مرزهای ایران منجر شد.

این فصل از کاوش به سرپرستی مشترک میثم لباف خانیکی و روکو رانته، در قالب تفاهم نامه همکاری مشترک بین پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و موزه لوور فرانسه انجام شد.

میثم لباف خانیکی، سرپرست ایرانی هیأت باستان شناسی محوطه ویرانشهر گفت: سومین فصل کاوش های باستان شناسی در این محوطه واقع در 10 کیلومتری شمال شهرستان فاروج در استان خراسان شمالی که با مجوز پژوهشگاه صورت گرفت، به نتایج مهمی درباره معماری دوره اشکانی و ساسانی در منطقه شمال خراسان انجامید.

او ادامه داد: بقایای معماری نشان می دهد محوطه ویرانشهر در میانه حصاری مربع شکل محصور بوده و عرصه ای به وسعت 14 هکتار را پوشش می داده است. حصار پیرامونی این سکونتگاه به برج های متوالی تجهیز می شد و یک ارگ یا حاکم نشین در گوشه شمال غربی آن قرار داشت.

این باستان شناس یادآور شد: کاوش های سال گذشته آثاری از یک مجموعه معماری را در محل تپه ای که در بخش جنوبی محوطه واقع شده، آشکار ساخت.

لباف خانیکی با بیان اینکه بخشی از کاوش های این فصل با هدف تکمیل اطلاعات سال گذشته به کشف قسمت های بیشتری از آن بنای یادمانی انجامید، گفت: کاوش هایی که در محل دروازه غربی این سکونتگاه صورت گرفت، نشان داد که در طرفین این دروازه دو برج با پلان مستطیل شکل قرار داشته و فضای داخلی هر برج مشتمل بر تالاری به طول 5.9 و عرض 4 متر بوده است.

به گفته او، ساختار دروازه و سازه های الحاقی در طول حداقل سه دوره معماری، دچار تغییراتی شده که با توجه به شواهد کشف شده، از اوایل دوره اشکانی تا اواسط دوره ساسانی به طول انجامیده است.

سرپرست ایرانی هیأت باستان شناسی ویرانشهر گفت: علاوه بر بقایای معماری، مقادیر قابل توجهی از قطعه سفال های شاخص دوره اشکانی و ساسانی از لابه لای لایه های فرهنگی این محوطه بدست آمده که معیار مناسبی برای شناسایی و گونه شناسی سفال های دوره تاریخی ناحیه شمال خراسان را فراهم می آورد.

این باستان شناس اظهار کرد: بقایای معماری و سفال های ویرانشهر از این نظر اهمیت پیدا می کند که پیش از این، مراکز جمعیتی اشکانی با این مقیاس، تنها در خارج از مرزهای ایران و عمدتاً در جنوب ترکمنستان مورد کاوش و مطالعه قرار گرفته بودند و دسترسی به اطلاعات آنها همواره با مشکلات زیادی مواجه بوده است.

او با بیان اینکه محوطه ویرانشهر نخستین بار در سال 1355 خورشیدی توسط هیأتی از باستان شناسان ایتالیایی به سرپرستی روبرتا ونکو ریچاردی از دانشگاه تورین شناسایی شد، افزود: این محوطه در منطقه ای واقع است که به ظن بیشتر تاریخ نگاران و باستان شناسان خاستگاه پادشاهان اشکانی و نخستین مراکز اداری و سیاسی ایشان بوده است.

لباف خانیکی گفت: گسترش مطالعات تاریخی و کاوش ها و بررسی های باستان شناسی در این منطقه خواهد توانست پرده از ابهامات فراوانی درباره تاریخ اشکانیان اولیه بردارد.

ویرانشهر یکی از مهمترین محوطه های تاریخی دره اترک است که یکی از مهمترین شریان های ارتباطی شرق به غرب نیز بوده و از دیرباز توجه باستان شناسان را به خود جلب کرده است. باستان شناسان ایتالیایی که پیش از انقلاب این محوطه را شناسایی کرده اند، تاریخی معادل دوره ساسانی را برای آن پیشنهاد داده بودند.

مطالعات باستان شناسی در این محوطه تاریخی به عنوان بخشی از فعالیت های مشترک دانشگاه تهران با موزه لوور پاریس تعریف و از سال 1398 آغاز شد و براساس تفاهم نامه پنج ساله پژوهشگاه میراث فرهنگی کشور انجام می شود.