پیشنهادهایی برای افزایش سهم گردشگری ایران

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، پیشنهادهایی برای افزایش سهم گردشگری ایران مطرح شدند.

مدیر کل گردشگری مناطق آزاد با این تاکید که ایران با وجود ظرفیت های تاریخی، طبیعی و فرهنگی، سهمی کمتر از یک درصد از درآمدهای گردشگری را دارد، برای افزایش بهره وری و سرمایه گذاری این حوزه پرسود برای ایران پیشنهادهایی را ارائه کرد.

در بخشی از یادداشت فرزاد میرزایی قلعه پیشنهادهایی برای افزایش سهم گردشگری ایران مطرح گشته اند:

1- سیاست گذاری در راستای توسعه گردشگری برای همه اقشار درآمدی با رویکرد گردشگری ارزان، همه گیر و کارآفرین.

2- اولویت بخشی به همسایگان و بهبود ارتباط با آنها؛ از آنجا که یکی از مؤلفه های مهم در انتخاب یک مقصد برای سفر، بعد مسافت است و معمولاً افراد به مکان ها و مقاصدی سفر می کنند که زمان رفت و آمد به آن مقصد بخش کمی از طول مدت مسافرت را به خود اختصاص دهد. باید در نظر داشت این گزاره، برنامه ریزی برای جذب گردشگران همسایه و همجوار از اولویت اصلی برخوردار است.

3- فرهنگ سازی برای تقویت نگاه جامعه محلی به گردشگران همسایه؛ یکی از بزرگترین چالش های توسعه گردشگری نوع نگاه جامعه به همسایگان جغرافیایی و مردم این کشورهاست.

4- ایجاد کسب و کارهای متنوع در حوزه گردشگری؛ یکی از مشکلات حوزه کسب و کار در ایران و به ویژه حوزه گردشگری تعدد مراکزی است که اخذ مجوز از آنها لازم است. این تعدد مراکز در بسیاری از موارد مهمترین مانع برای خلاقیت و ایده پردازی در خصوص گردشگری هستند.

5- آسان سازی و بسترسازی برای تبادلات مالی با بازارهای هدف؛ لازم به یادآوری است که یکی از مهمترین مؤلفه هایی که باعث جذابیت سفر به ایران با هدف استفاده از خدمات گوناگون می شود هزینه های پایین مسافرت است. لازم به ذکر است که این مؤلفه برای همسایگان نسبت به گردشگران دیگر از جذابیت بیشتری برخوردار است. همچنین آسان سازی سفر یکی از عواملی است که به صورت مستقیم در گردشگری داخلی اثرگذار است.

با توجه به سطح درآمد سرانه و دهک های مختلف درآمدی در کشور و کشورهای همسایه باید به سمت فراهم کردن بسترهایی رفت که همه اقشار بتوانند به مسافرت بپردازند و این امر در مورد کشورهای همسایه هم صادق است. از دیگر مسائلی که تاثیر مستقیمی بر سفر به ایران دارد، امکان لازم برای تبادلات مالی راحت و بدون دغدغه است؛ چرا که به علت تحریم های بین المللی، بسیاری از گردشگران ورودی، در انتقال ارز به داخل کشور با مشکل مواجه هستند تا آنجا که این عامل به عنوان یکی از محدودیت های سفر به کشور تلقی می شود.

در این راستا کشور باید با تدابیری مانند پیمان های پولی دوجانبه با کشورهای مختلف یا از طریق بسترهایی مانند ارزهای دیجیتال، برای برطرف کردن این محدودیت گام بردارد.

6- افزایش تسهیلات و امکانات برای سرمایه گذاری داخلی و خارجی در حوزه گردشگری؛ شرایط اقتصادی کشور و مواجهه سرمایه گذار با تورم های دوره ای که تأثیر مستقیمی بر رفتار و الگوی سفر گردشگران داخلی و خارجی می گذارد، اضطراب سرمایه گذاری را افزایش می دهد. ضمن اینکه با توجه به گسترش فناوری اطلاعات و کسب و کارهای نوپا (استارت آپ ها) بستر لازم و مشوق های کافی باید برای این جنس از سرمایه گذاری های خرد بیشتر فراهم شود.

7- اولویت دادن به مردم محلی از طریق مشارکت در توسعۀ اکوسیستم هر منطقه و توزیع درآمدها و البته توسعه تعاونی ها و صندق های مالی در این صنعت است.

8- ایجاد ارتباط چندسویه بین اکوتوریسم، گردشگری تجاری، گردشگری فرهنگی، گردشگری روستایی، گردشگری عشایری، کشاورزی و ژئوتوریسم و گردشگری سلامت.

9- اعمال نشدن محاسبات هزینه و فایده به عنوان ملاک تصمیم گیری در گسترش گردشگری.

10- توسعه و رشد کمی و کیفی خدمات گردشگری به خصوص گردشگری سلامت در مناطق مرزی.

11- تشکیل بانک اطلاعات گردشگری در کشور.

12- روایت صحیح از ایران عزیز در بستر پلتفرم های رسانه ای دنیا.

13- حمایت جامع و کامل از بخش خصوصی با سیاست های مختلف بخصوص با نظر داشتن تامین معیشت زنجیره خدمات این حوزه.

14- تکمیل و تعیین هدفمند زنجیره ارزش گردشگری کشور در نگاه بین المللی و تاکید دولت به این مهم با نظر داشتن ماهیت اقتصادی صنعت گردشگری.