ایرانیان 4000 سال پیش نخستین رژ لب دنیا را ساخته اند

ایرنا/ براساس آخرین خبرهای منتشر شده و گزارش های بدست رسیده، ایرانیان 4000 سال پیش نخستین رژ لب دنیا را ساخته اند.

پژوهش ها و تحقیق دکتر «نصیر اسکندری» استاد باستان شناسی دانشگاه تهران با همکاری محققان ایتالیایی بر روی تمدن جیرفت در جنوب کرمان به یک کشف علمی بزرگ منجر شده که نشان می دهد ایرانیان چهار هزار سال پیش نخستین رژ لب دنیا را ساخته اند؛ خبری که به تازگی مجله های معتبر جهانی آن را منتشر کردند.

نتایج کار این تحقیق به تازگی در معتبرترین مجله علمی دنیا یعنی نیچر به چاپ رسیده و در دیگر رسانه های جهانی نیز بازتاب داشته است.

باستان شناسان در میان آثار تاریخی بدست آمده در منطقه جیرفت در استان کرمان ایران، از داخل یک ظرف سنگی از جنس کلوریت پودری را کشف کردند که با انجام تحقیقات و آزمایش های شیمیایی بر روی آن متوجه شدند این محصول یک ظرف نگهدارنده مواد آرایشی بوده و محتویات آن نیز برای رنگ آمیزی لب در چهار هزار سال پیش مورد استفاده قرار گرفته است.

اسکندری خود اهل جیرفت و محقق اصلی این پژوهش بوده که خبرنگار در این زمینه با وی گفت و گو کرد.

وی هدف اصلی از مطالعه مواد آرایشی باستانی را پی بردن به دانش علم شیمی ساکنان فلات ایران عنوان کرد که در این زمینه در دنیا سرآمد بوده اند.

به گفته اسکندری، تجزیه و تحلیل شیمیایی ماده برجا مانده در داخل این ظرف سنگی باستانی که شبیه سرمه دان های امروزی است، نشان می دهد ایرانیان نخستین اختراع کنندگان رژ لب بوده اند.

وی ادامه داد: با بهره گیری از روش های تابش پرتو ایکس و طیف سنجی جرمی مشخص شد، بقایای مانده در ظرف از کانی هایی همچون هماتیت، منگنیت، برونیت، گالن و آنگلزیت همراه با صمغ های گیاهی و سایر مواد آلی تشکیل شده است.

اسکندری با بیان اینکه این نمونه باستانی شباهت زیادی به دستورالعمل های تهیه رژ لب در زمان معاصر دارد، تاکید کرد: مواد مشابه پیش از این از تمدن مصر بدست آمده بود، اما نمونه ای که از ایران کشف شده هم دارای قدمت بیشتری است و هم نشان می دهد ایرانیان در آن زمان توانسته اند محصولات آرایشی پیچیده تری تولید کنند.

این باستان شناس اضافه کرد: در این پژوهش علمی مشخص شد این ماده به خودی خود جزئیات بسیاری دارد و تهیه آن مستلزم دانش عمیق از پردازش شیمیایی و رفتار ترکیبات آهن و منگنز، تأثیرات کوارتز ریز آسیاب شده به عنوان براق کننده و روغن، موم و احتمالا اوره به عنوان عوامل مرطوب کننده بوده است.

وی یادآور شد: در جوامع اولیه شهری با سلسله مراتب اجتماعی، رسم دفن ظروف لوازم آرایشی همراه با متوفی نشان دهنده اهمیت شخص حتی پس از مرگ او بوده است.

استاد دانشگاه تهران و رئیس موسسه باستان شناسی این دانشگاه گفت: به نظر می رسد عمل دفن لوازم آرایشی می تواند به این معنا باشد که مردم آن زمان اعتقاد داشتند زندگی افراد پس از مرگ نیز ادامه خواهد داشت و آنان با همان ظاهر دنیوی به حیات ادامه خواهند داد.

وی افزود: پژوهش حاضر در تهران انجام شده است و اینک به همراه یکی از دانشجویان مقطع دکتری خود در دانشگاه تهران در قالب رساله وی مشغول آنالیز (تجزیه و تحلیل) نمونه های بیشتری از مواد آرایشی تمدن جیرفت هستیم که در آینده اطلاعات بیشتری از علم و دانش شیمی ایرانیان باستان ارائه خواهد شد.