چگونه از هوش مصنوعی در موزه ها استفاده می شود؟

ایسنا/ بدنبال آخرین اخبار بدست رسیده، این پرسش مطرح می گردد که چگونه از هوش مصنوعی در موزه ها استفاده می شود؟

مدتی است که موزه ها و گالری ها با توسل به فناوری، سعی در یافتن جایگزین هایی برای ثمربخشی روش های سنتی دارند؛ در ابتدا، هدف بسیار ساده بود، تلاش برای افزایش مقدار محتوای اضافی، قابل دسترسی از طریق استفاده از ابزارهایی مانند کدهای QR یا با جایگزینی راهنماهای صوتی کلاسیک با برنامه هایی که در گوشی های هوشمند دانلود می شدند. بعدها، اتاق های تعاملی برای ارائه تجربیات در تماس مستقیم با موزه متولد شدند و استفاده از ابزارهای فناوری آغاز شد و موزه های تعاملی را ایجاد کردند.

با این حال، به نظر می رسد که آزمایش بین هنر و فناوری بسیار کند پیش می رفت تا اینکه در اوایل دهه 2020 موزه ها که دیگر قادر به ارائه امکان بازدید فیزیکی از نمایشگاه ها را نداشتند، روشی جایگزین را توسعه دادند. واکنش فوری به این مشکل، افزایش محتوا در رسانه های اجتماعی و باز شدن کانال های دیگر بود اما خیلی زود ثابت شد که این موارد کافی نیستند.

با افزایش نیاز به فناوری ها و راه حل های پیشرفته تر، هوش مصنوعی در موزه های دیجیتال با اهداف متعدد سرعت بخشیدن به کار کارکنان، غنی سازی تجربه بازدید کنندگان و ارائه اطلاعات بیشتر به محققان کار خود را آغاز کردند.

از ابتدای همه گیری کووید-19 برای همه مشخص شد که باید جایگزین هایی برای گردشگری فرهنگی سنتی پیدا شود، بنابراین واضح بود که این رویداد جهانی با آنچه قبل و بعد از آن اتفاق می افتد، از جمله تجربه بازدید کنندگان آغاز خواهد شد.

این مورد را داده های یونسکو در نشریه «تامل در بحران: مکان های میراث جهانی، موزه ها و تفسیر میراث» نشان داد و گزارش کرد در سال 2020 دسترسی عمومی به سایت های میراث جهانی در 90 درصد کشورها بطور کامل یا جزئی بسته شد.

گزارش منتشر شده در ماه می 2020 پیرامون اینکه چگونه از هوش مصنوعی در موزه ها استفاده می شود؟ نشان داد که 90 درصد از 95 هزار موزه در سراسر جهان تحت تاثیر تعطیلی موقت قرار گرفته اند، از جمله موارد مرتبط با سایت های میراث جهانی بود که این موزه ها عمدتا به درآمد حاصل از بازدید کنندگان وابسته بودند و نمی توانستند بازگشایی شوند.

به همین دلیل است که املاک میراث جهانی رویکردهای نوآورانه را در پاسخ به بحران بهداشت جهانی توسعه داده اند که شامل وبسایت ها و رسانه های اجتماعی راه اندازی شده است.

وقتی مردم متوجه شدند که دوره قرنطینه طولانی می شود، یک معکوس ضروری بود، فرآیندهای فنی سازی که مدتی در جریان بود، تسریع شد تا جایگزینی سریع برای حضور فیزیکی در نمایشگاه ها پیدا شود؛ دیگر این کاربر نیست که به موزه می رود، بلکه موزه مستقیما به خانه می آید.

گردشگری دیجیتال به کمک گسترش موزه های مجازی و پلتفرم های دیجیتالی که امکان دیدن آثار بر روی گوشی های هوشمند، بازدید از گالری های آنلاین با رایانه شخصی و حتی حرکت آزادانه در داخل موزه را مستقیما از روی کاناپه ممکن میسازد، رونق قابل توجهی یافت.

جوانب مثبت و منفی تجربیات دیجیتال در موزه ها

بدیهی است که ثمره مشاهده از راه دور جنبه های مثبت و منفی به همراه دارد مثلا نمیتوان آنچه را که والتر بنیامین در کتاب خود «اثر هنری در سده باز تولید مکانیکی» تعریف می کند را درک کرد با این حال، امکان دیدن نمایشگاهی به صورت آنلاین، با آسایش از خانه، تعداد کاربران احتمالی را افزایش می دهد که ایجاد موزه های مجازی ممکن است انگیزه ای برای ارتباط با هنر برای آنان باشد.

مطمئنا تفاوت اصلی بین موزه آنلاین و سنتی، عدم تحسین اثر هنری اصلی و پرداختن به بازتولید آن است اما، اگرچه دیدن آثار اصلی در موزه ها کار روزمره ماست در گذشته همیشه اینطور نبود بنابراین، همانطور که خواهیم دید، استفاده از هوش مصنوعی در موزه ها می تواند ابزاری برای نزدیک تر کردن مردم به هنر باشد که ثمربخشی «فیزیکی» را حذف نمی کند اما راههای جدیدی برای تقویت آن ارائه می دهد.

در اینجا 6 روش برای استفاده از هوش مصنوعی در موزه ها ذکر شده است:

واقعیت مجازی برای حرکت در موزه

اگرچه واقعیت مجازی از قبل اولین گامهای خود در بخش هنر برداشته اما با قرنطینه مرتبط با همه گیری جهانی، رشد زیادی داشته است. چگونه میتوان بازدید کننده را آزادانه در سالنهای مختلف نمایشگاه حرکت داد در همان حال راحت در خانه بماند؟ با استفاده از واقعیت مجازی، یعنی شبیه سازی واقعی، واقعیتی که وجود ندارد، امکان ایجاد تورهای مجازی 360 درجه وجود دارد. تور مجازی به شما این امکان را می دهد همانطور که در واقعیت این کار را انجام می دهید در میان آثار حرکت کنید و به توضیحات راهنمای صوتی گوش دهید.

از جمله موسساتی که برای اولین بار تصمیم به سرمایه گذاری در واقعیت مجازی گرفتند، موزه تئاتر دالی است که از هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی برای ایجاد یک محیط واقعیت مجازی استفاده کرد. با استفاده از پلتفرم Matterport میتوان وارد موزه مجازی شد و آزادانه رفت و آمد کرد و از اطلاعات عمیق و کنجکاوی آثار لذت برد.

Matterport اطلاعات بصری و مکانی دقیق را با استفاده از فناوری اسکن مادون قرمز ارائه می دهد. وسایل یا فضا اسکن شده و به سیستم ارسال می شود تا داده های دوربین را تجزیه و تحلیل کند.

چت بات و گیمیفیکیشن برای تورهای راهنما

راهنما در داخل موزه وظیفه تشریح آثار را برای بازدید کنندگان، کنجکاو کردن آنها و پاسخ به سوالات بر عهده دارد و اگر همه اینها توسط یک ربات چت انجام شود چه می شود؟ این ایده ای است که InvisibleStudio برای موزه ل کاس در میلان داشت. جولیانو گایا، بنیانگذار استفانیا بویانو از InvisibleStudio گفت که برخلاف سایر چت بات های موزه، ربات ما منحصرا یک بازی است و در مجموعه ها گنج یابی می کند. از این نظر، این چت بات است که از بازدید کنندگان سوال می پرسد، بازدید کنندگان مجبور می شوند که به دقت مجموعه ها را مشاهده کرده و جزئیات غیرمنتظره را کشف کنند.

از طریق نوآوری های دیجیتالی مانند گیمیفیکیشن و داستان سرایی آنان سعی کرده اند بازدید از موزه را در نظر جوانان جذاب تر کنند و دانش تاریخی هنر و یادگیری را که نمونه تورهای با راهنما هستند، با کنجکاوی گنج یابی ترکیب کنند.

رباتهای موزه برای بهبود دسترسی

پپر (Pepper) یک ربات انسان نماست که توسط شرکت فرانسوی Aldebaran Robotics ساخته شده و در سه موزه اسمیتسونیان مستقر در واشنگتن قرار داده شده است. هدف از آن، بهبود ارتباطات زبانی برای به اشتراک گذاشتن دانش در مورد فرهنگ، هنر و علم بطور موثر به بازدید کنندگان است. این ربات با استفاده از مهارتهای چند زبانه، حرکات و یک صفحه لمسی تعاملی به سوالات بازدید کنندگان پاسخ می دهد و با زبانهای مختلف سخن می گوید تا موانع زبانی را برای بازدید کنندگان بین المللی از بین ببرد.

یادگیری ماشینی و شبکه های عصبی برای کمک به فراگیران

هوش مصنوعی در موزه ها و گالری ها نه تنها برای بهبود تجربه برای بازدید کنندگان بلکه برای کمک به محققان نیز استفاده می شود. همانطور که در موزه ملی نروژ اتفاق افتاد، جایی که از یادگیری ماشین و شبکه های عصبی بهره برداری می کردند، آنها موفق شدند متا داده هایی را به نقاشی های مجموعه ها اضافه کنند که می تواند بسیار کاربردی باشند، بویژه برای کسانی که آنها را مطالعه می کنند. الگوریتم T-SNE تصاویر را براساس شباهت نقوش، تکنیک، ترکیب بندی و استفاده از رنگ گروه بندی می کند و یک رابط کاربری از صفحه وب موزه را با آثار به پنج دسته نقاشی (براساس موضوع)، نقاشی (براساس سبک)، چاپ، طراحی و دیزاین تقسیم می کند.

هوش مصنوعی برای سازماندهی کاتالوگ ها و مجموعه ها

در میان بخش های مختلف موزه ها، بخشی به سازماندهی مجموعه ها و کاتالوگ ها اختصاص دارد البته به این معنی که باید یک مطالعه عمیق در مورد آثار انجام داد تا سعی شود ارتباطات نه تنها در خود مجموعه ها بلکه با دیگران نیز در موزه ایجاد شود. به گفته اتحاد موزه های آمریکا (AAM)، هوش مصنوعی ابزاری ضروری برای موزه هایی خواهد بود که مقیاس عظیم داده ها را در قرن بیست و یکم مدیریت می کنند. الگوریتم های تشخیص بصری می توانند با برچسب گذاری، مرتب سازی و ترسیم اتصالات درون و بین پایگاه های داده موزه، پتانسیل مجموعه های تصاویر دیجیتال را باز کنند. برای یک الگوریتم هوش مصنوعی، در واقع بسیار ساده است که عناصر بصری یا رنگی تکرار شونده را بشناسد، آنها را با یک بیان فعلی یا هنری مرتبط کند و در نتیجه مجموعه ها و کاتالوگ های منسجم تری ایجاد کنند.

هوش مصنوعی برای صدا دادن به آثار

ما دیده ایم که چگونه هوش مصنوعی می تواند با غنی سازی با مفاهیم و جزئیات به محققان و بازدیدکنندگان و به ثمربخشی کمک کند اما این همه ماجرا نیست. هوش مصنوعی حتی می تواند صدا را به آثار هنری تقدیم کند. این کاری است که گالری هنری سائوپائولو در برزیل به کمک استفاده از سیستم هوش مصنوعی آی بی ام واتسون براساس خودآموزی انجام داده است. این ایده با ایده نزدیک کردن افرادی که عادت به بازدید از موزه ها ندارند ترکیب شده و این امکان را فراهم می کند که از هر نوع سوالی، حتی پیش پاافتاده ترین، بدون ترس از قضاوت شدن بپرسند. اینگونه بود که A Voz da Arte متولد شد، پروژه ای که از هوش مصنوعی و تشخیص صدا برای دادن صدا به آثار هنری منتخب استفاده می کند.

هوش مصنوعی را میتوان به طرق مختلف در موزه ها و گالری ها مورد استفاده قرار داد. ترکیب هنر و فناوری به ما این امکان را می دهد که تجربه خود را گسترش دهیم و مجموعه ها و آثار را به خارج از موزه ها ببریم. دیجیتالی کردن دارایی های فرهنگی قطعا به نفع «دموکراسی سازی» آنهاست؛ به ثمر نشستن آنها در واقع بطور فزاینده ای در دسترس همگان است و مستقیما به داخل خانه های ما می رسند، بدون نیاز به جابجایی یا پرداخت بلیط و تنها چیزی که نیاز داریم یک دستگاه و اتصال به اینترنت است.