بررسی مزیت ها و دشواری های زندگی در ماشین های مسافرتی

ایسنا/ این خبر به جهت بررسی مزیت ها و دشواری های زندگی در ماشین های مسافرتی برای شما نوشته شده است.

«سهراب گل بنفش» که از اوایل دهه 90 به جمع کمپرسوارها پیوسته و اکنون مسئول کلوپ کمپر و کاروانینگ کانون جهانگردی و اتومبیلرانی است، در گفت و گو که در داخل یک «موتورهوم» و با همراهی «صادق داوری فر» مسئول رسانه ای این کلوپ و رادیو کمپر صورت میگرفت، به گوشه ای از مزیت ها و دشواری های این شیوه از زندگی و سفر اشاره کرد و گفت: کمپرها از خیلی سال پیش در ایران وجود داشتند، پیش از انقلاب تعداد کمپرها در ایران قابل توجه بود اما در یک بازه زمانی پس از انقلاب، این علاقمندی بخاطر شرایط کشور کمتر شد. برای همین کمپرها و خودروهای مسافرتی که وجود داشتند دیگر فرسوده شده بودند و کارایی نداشتند تا اینکه از اوایل دهه90 دوباره کمپرها رایج شدند.

او پیرامون بررسی مزیت ها و دشواری های زندگی در ماشین های مسافرتی ادامه داد: سال 92 زمانی که خودم به این جمع پیوستم، متوجه چالش های آنها شدم. ما علاقه داشتیم زیر نظر مجموعه قوی تر باشیم تا بتوانیم آن مشکلات را پیگیری و حل کنیم. کانون جهانگردی و اتومبیلرانی به عنوان مرجع خودروهای مسافرتی در کشور که امسال هشتاد و هشتمین سالگرد تاسیس آن است، برای ما گزینه مناسبی بود. اتفاقا در اساسنامه این کانون، به کمپینگ و کاروانینگ به عنوان یکی از مسئولیت ها و ماموریت های آن اشاره شده است.

اواخر سال 98 پیشنهاد تشکیل کلوپ خودروهای مسافرتی را به این کانون دادیم و 30 خرداد 1399 این کلوپ زیر مجموعه کانون جهانگردی و اتومبیلرانی که زیر مجموعه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است، راه اندازی شد. کارکرد کانون اتومبیلرانی با فدراسیون اتومبیلرانی نباید یکسان تلقی شود. در کانون هم مسابقه و رالی انجام می شود، در حالی که قوانین و شکل کار با مسابقات رالی و فدراسیون اتومبیلرانی متفاوت است.

صادق داوری فر سپس با طرح این پرسش که «چرا کمپر؟» بحث را ادامه داد و گفت: من از سال 94 به همراه خانواده به جمع کمپرسوارها پیوستم. در رادیو و تلویزیون کار می کردم و همسرم عکاس بود. مستند می ساختیم و هفته ها سفر می کردیم. دنبال این بودیم که چطور می شود در سفر محتوا تولید کرد. وقتی در سفر بودیم همیشه در معرض پرسش های ناتمام مردم قرار داشتیم، سوال ها برای ما تکراری و خسته کننده شده بود و ایده راه اندازی ویدیو از همین جا شکل گرفت و نخستین بار در گردهمایی خلیج فارس که با حضور 300 ماشین سفری برگزار شد، اولین برنامه این رادیو را اجرا کردیم.

گل بنفش پیرامون بررسی مزیت ها و دشواری های زندگی در ماشین های مسافرتی گفت: خیلی ها فکر می کنند برای سفر با کمپر و کاروان باید زندگی مرفهی داشت، اما جالب است که بدانید در بین کمپرسوارها همه نوع قشری وجود دارد، از پزشک تا رادیویی، خواننده و هنرمند. خود من وقتی این شیوه از زندگی را آغاز کردم یک ماشین 206 داشتم که آن را فروختم و یک کمپر خریدم. الان هم می شود با پول یک ماشین 206 صاحب یک دستگاه کمپر شد.

او به نقاط قوت کمپرسوارها اشاره کرد و افزود: این گروه به محیط زیست آسیب نمی رساند. ماشین های ما به دلیل سرعت پایینی و حجم سنگینی که دارند، قابلیت آفرود هم ندارند. سوای این، ما هر از گاهی با حضور جوامع محلی و یا با اجتماع خودمان، برنامه های پاکسازی در طبیعت انجام می دهیم و مهمتر از همه، از سال 92 تاکنون فقط دو تصادف از جمع کمپرها و خودروهای مسافرتی گزارش شده است. مطمئن باشید اگر سه مورد بود حتماً من خبردار شده بودم. همه اینها به این دلیل است که ما به قانون احترام میگذاریم.

داوری فر هم اضافه کرد: باوری در بین کمپری ها وجود دارد، این است که فقط ما نیستیم باید از سفر رفتن لذت ببریم، وقتی جایی می رویم باید آن حال خوش را در مردم مقصد ایجاد کنیم. در جمع ما افرادی هستند که تخصصشان آموزش است، شخص کمپرسواری داریم که به میان کودکان سیستان و بلوچستان می رود و با ابزارهای نجوم و بازی سعی می کند با آنها ارتباط و دوستی برقرار کند و در سفر به بچه های مناطق محروم آموزش می دهد.

پس از آنکه گل بنفش به گردهمایی ها و برنامه هایی که تاکنون از سوی کلوپ کمپر و کاروانینگ انجام شده و فرصت آشنایی با خودورهای مسافرتی را برای برخی مسئولان از رئیس جمهور تا وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و برخی نمایندگان مجلس فراهم کرده است، اشاره کرد؛ صادق داوری فر درباره وعده هایی که وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی برای رفع چالش های کمپرها و خودروهای مسافرتی داده، گفت: اگرچه پیگیری این وعده ها شروع شده است، ولی نتیجه آن تاکنون برای ما ملموس نبوده است.

او پیرامون بررسی مزیت ها و دشواری های زندگی در ماشین های مسافرتی اضافه کرد: معاون صنایع دستی حتی پیشنهاد کرده که ما کمپرسوارها سفیر صنایع دستی شویم، البته که این ظرفیت وجود دارد ولی ما مشکل داریم.

داوری فر ادامه داد: یکی از اصلی ترین مشکلات کمپرها و کاروانینگ ها در ایران تردد در جاده است. به دلیل محدودیت در قانون پلیس این ماشین ها را که روی کارت بعضی از آنها «کامیونت» نوشته، به راحتی در جاده متوقف می کند و حتی با وجود حضور خانواده به پارکینگ منتقل می کند، چون توقع دارد این ماشین بار حمل کند. البته خیلی از پلیس ها چون اعتقاد شخصی دارند و علاقمندند با ما همراهی کرده اند. موردی هم بوده که کانون جهانگردی و اتومبیلرانی کمک هایی کرده است اما این نگرانی همیشه وجود دارد، چون ما با خانواده سفر می کنیم و سفرها اکثرا طولانی است و اگر پلیس ماشین ما را که خانه ما است، متوقف کند معلوم نیست چه می شود.

یکی از کمپردارها به پلیس گفته بود ایراد ندارد ماشینمان را به پارکینگ انتقال دهید، ولی چون اینجا خانه و زندگی ماست ما را هم همراه آن به پارکینگ انتقال دهید.

او اضافه کرد: کانون جهانگردی و اتومبیلرانی بارها با پلیس راهور در این باره صحبت کرده و حتی پلیس از این اتومبیل ها بازدید کرده اند، اما یکسری قوانین دست و پاگیر وجود دارد که به راحتی می تواند این قوانین را تغییر دهد.

داوری فر با اشاره به قوانین دست و پاگیر معاینه فنی، تعویض پلاک و بیمه برای خودروهای مسافرتی یادآور شد: این صنعت در دنیا در حال رشد است، علاوه بر این می تواند آورده اقتصادی خیلی خوبی داشته باشد، ولی مسأله این است که محدودیت های قانون حتی این اجازه را به ما نمی دهد که ماشین هایمان را به آسانی بفروشیم، چون خریدار نمی تواند تعویض پلاک کند، باید تمام وسایل ماشین را تخلیه کرد تا خودرو به ماهیت اولیه خود برگردد و این یعنی خراب کردن ماشین مسافرتی.

او افزود: معاینه فنی را هم به سختی صادر می کنند. البته این مسأله تا حدی حل شده است اما اصل قضیه تردد این ماشین ها در جاده های داخلی است.

داوری فر به تجربه کمپرهای خارجی اشاره کرد و گفت: با یک آلمانی در رادیو کمپر گفت و گو میکردم که یک آمبولانس را خریده بود و به ساده ترین شکل تجهیز و تغییر کاربری داده بود که در مقایسه با کمپرهایی که در ایران موجود است تجهیزات بسیار ضعیفی داشت اما تعریف میکرد که به راحتی تعویض پلاک کرده و تغییر کاربری داده است؛ یعنی این تجربه در بیرون از ایران وجود دارد فقط باید آن را در داخل کشور اجرا کرد.

او ادامه داد: ممکن است ما به تعویض پلاک مراجعه کنیم و آنها هم با این کار موافقت کنند، اما پیشنهاد می دهند که به یک شرکتی برای تجهیز ماشین مراجعه کنیم که این یعنی رقم های هنگفت و عجیب و غریب. بعد از آن باید با خودروی تجهیز شده به اداره استاندارد مراجعه کنیم، آنجا یک نامه می دهند که به وزارت صمت باید مراجعه شود، چون آن شرکت تغییر کاربری اش در فهرست وزارت صمت است، بعد از اینکه آنها تایید کردند، می توانیم تغییر کاربری دهیم. بیشتر کمپرها به سمت این ماجرا نمی روند، چون بودجه و زمان این کار را ندارند، این فرآیند تقریبا شش ماه طول میکشد.

داوری فر گفت: اگر به کمپر یا کاروانینگ معاینه فنی ندهند، در سهمیه بنزین تاثیر میگذارد، به ویژه در سهمیه ماشین های عمومی که پلاک زرد دارند.

او با اشاره به چالش بیمه افزود: بیشتر ماشین های ما باری است و فقط دو نفر را میتوان بیمه کرد، از طرفی مینی بوس هایی هستند که کمپر شده اند و باید هزینه بیمه 15 نفر را بدهند، در حالی که با این اتوبوس دو نفر سفر می کنند بنابراین این چالش ها بدون پاسخ مانده است.

این کمپرسوار در ادامه به مساله امنیت اشاره کرد که از کمپری ها هم زیاد پرسش می شود و در پاسخ به آن اظهار کرد: ما فقط با مردم ارتباط برقرار می کنیم، خیلی ها هم با خرید کردن، این ارتباط و امنیت را برقرار می کنند. ما سفر می کنیم تا با فرهنگ مردم آشنا شویم، خرید خوراک و صنایع دستی بخشی از این ماجراست.

او همچنین درباره مهمترین تفاوت سفر کمپری با دیگر سفرها گفت: ما وقتی سفر می رویم معلوم نیست چه زمان برمی گردیم، برای همین باید از جوامع محلی خرید کنیم و به این شکل جوامع محلی از حضور ما نفع می برند.

داوری فر ادامه داد: دختر من از سه سالگی سفر را شروع کرده است، تجربه نشان می دهد در سفر نیاز تمام اعضا و همسفران را باید در نظر گرفت، وگرنه دفعه بعد که پیشنهاد شود کسی حاضر نیست همراه شود. یک بار در جاده قدیم دامغان یک قهوه خانه دیدیم که دختری همسن دختر من آنجا مشغول بازی بود و ما چهار روز در آنجا ماندیم، چون لذت می بردیم. زندگی ما در سفر است و توقف های ما بیشمار است.

گل بنفش، مسئول کلوپ کمپر و کاروانینگ کانون جهانگردی و اتومبیلرانی درباره هزینه های سفر و زندگی به این شکل گفت: هزینه سفر با کمپر، با هزینه زندگی ثابت خیلی فرقی ندارد، نمیگویم معادل هزینه یکجانشینی است، چون هزینه خودرو و سایر وجود دارد، وقتی یک ماشین صدها کیلومتر برود به هر حال هزینه دارد. البته بعضی از دوستان که کلا زندگیشان در سفر میگذرد، هزینه آب و برق و این مسائل را ندارند، ولی شخصی مثل من که خانه دارد، قطعا هزینه زندگی به اضافه هزینه سفر اضافه می شود. بطور کل هزینه های این شیوه از سفر و زندگی خیلی بستگی به میزان درآمدمان دارد، گاهی پیش می آید که یک ماه سفر نمی رویم.

داوری فر اضافه کرد: سه گروه در جمع ما وجود دارد؛ بازنشسته هایی که ماهیانه سفر می کنند، حقوق بگیرهایی که درآمدشان را ذخیره می کنند و سفر می روند و افرادی هستند که در سفر کار و درآمد کسب می کنند، بعضی ها صنایع دستی تولید می کنند، کافه سیار دارند و غذا می فروشند. اتفاقا خیلی هم از این گروه استقبال می شوند.

داوری فر که تقریبا بیشتر اعضای خانواده اش کمپرسوار شده اند، گفت: تعداد کمپرها در ایران بالای هزار دستگاه است. کمپر در کشورهای اروپایی قدمت بیشتری به نسبت ایران دارد و الان صنعت بروزی شده است و دولت ها از آن بهره برداری می کنند. در بعضی کشورها خط تولید کمپر وجود دارد، اما در کشورما همه خودجوش عمل می کنند، مثلا در کشور ما یخچال و سینک و گاز مخصوص کمپر پیدا نمی شود و با این قیمت دلار هم که صرف نمی کند این تجهیزات را وارد کنیم، همین محدودیت ها باعث خلاقیت در ایران شده است.

او اظهار کرد: ما در صنعت کمپر و کاروانینگ در حد اروپا نیستیم، چون فقط در سوئد بالای 100 هزار کمپر وجود دارد، اما استفاده از کمپر در هر کشوری سه شاخصه را نشان می دهد؛ یعنی در آن کشور امکانات وجود دارد، سوخت و تامین ماشین و ابزار مشکلی ندارد و امنیت وجود دارد. وقتی ما با کمپرهایمان از ایران بیرون می رویم این ویژگی ها را به مردم بیرون از کشورمان نشان می دهم.

این کمپرسوار تاکید کرد: ایران البته بجز چند شهر بزرگ، جز ایمن ترین کشورها برای کمپرهاست؛ چرا که در کشورمان کمپ سایت نداریم ولی این همه سفر اتفاق می افتد.

گل بنفش اضافه کرد: در اروپا کمپ سایت هایی وجود دارد که علاوه بر ارائه خدمات و محیط محافظت شده و امن، چاهی مخصوص سپتیک دارد اما در ایران هنوز هیچ کمپ سایتی وجود ندارد، با وجود آنکه خیلی تلاش کردیم در ایران هم کمپ سایت راه اندازی شود، شهرداری ها با هزینه کم می توانند وارد این حوزه شوند اما تاکنون اتفاق نیافته است و ما مجبوریم سپتیک ها در بیراهه ها تخلیه کنیم، البته آلودگی ایجاد نمی کنیم.

او بیان کرد: ما امیدواریم مسئولان به این دید برسند که کمپر صنعت قوی است و می تواند آورده اقتصادی داشته باشد و گردشگر بیاورد و علاقمندیم شرکت های بزرگ از این کمپرها حمایت کنند.

داوری فر در ادامه با اشاره به افزایش تعداد کمپرها بویژه از زمان آغاز همه گیری کرونا و تغییراتی در شیوه زندگی و کار افزود: این سوال مطرح می شود چرا با وجود افزایش تعداد کمپرها، چالش های ما را برطرف نمی کنند و ما مدام نگران برخورد پلیس در جاده ها هستیم و به جای اینکه سیستم از این ظرفیت استفاده و به اشتغالزایی آن توجه کند، هیچ کمکی نمی کند.

گل بنفش ادامه داد: ما برای رفع این مشکلات، برای اولین بار کارت عضویت برای کمپرها طراحی کرده ایم که با توجه به نیاز اصلی ما برای تعویض پلاک و تغییر کاربری، امیدواریم کانون جهانگردی و اتومبیلرانی در جلساتی که با پلیس راهور دارد آن را به تایید برساند، این به عنوان راه حل موقت در نظر گرفته شده است.

مسئول کلوپ کمپر و کاروانینگ کانون جهانگردی و اتومبیلرانی گفت: با توجه به مشکلاتی که در تردد داریم، ترجیح می دهیم گروهی سفر کنیم و برای سفرهایمان از کانون جهانگردی و اتومبیلرانی مجوز می گیریم ولی پیش آمده که مجوز هم گرفتیم، ولی در پلیس راه همه ماشین ها را به بهانه نداشتن «کارت سلامت» متوقف کرده است. درست است که راننده کامیون باید کارت سلامت داشته باشد، ولی مگر ما راننده کامیون هستیم!؟

او اضافه کرد: اگر این ماشین ها بعد از سفر گروهی بخواهند مسیر را به تنهایی و انفرادی ادامه دهند، احتمال دارد با سد پلیس مواجه شوند. پیشنهاد ما این است که پلاک ویژه ای برای کمپرها طراحی شود یا کارت عضویتمان را پلیس تایید کند.

داوری فر در سرانجام به علاقمندان این سبک از سفر و زندگی پیشنهاد کرد: اول از همه با هر وسیله ای که دارند سفر کنند، کسی که می تواند بالای سه ماه در سال سفر کند، سراغ کمپر و این سبک از زندگی بیاید.

گل بنفش نیز گفت: اولین کار این است که ماشینی را متناسب با نیاز تهیه کنند. نوع سفر مشخص باشد، خارج از جاده است یا شهرگردی می کنند، با در نظر گرفتن این شاخص ها کمپر تهیه کنند. خوشبختانه خیلی ها الان کار تجهیز کمپر انجام می دهند و متناسب با قیمت شما، ماشین را تجهیز می کنند. بعد از اینکه ماشین را تهیه کردند با 150 میلیون تومان هم می توانند ماشین خود را تجهیز کنند.

مسئول کلوپ کمپر و کاروانینگ کانون جهانگردی و اتومبیلرانی اظهار کرد: با قیمت یک پرشیا میتوان کمپر خرید. البته کمپری هم داریم که چند میلیارد تومان می ارزد و تجهیزات داخل آن هم چند میلیارد تومان قیمت دارد. هزینه کمپر خیلی به تجهیزات آن بستگی دارد.